Ο Αντρέ Πάους επέλεξε να τοποθετήσει το Γρηγόρη Μάκο σε ρόλο κεντρικού αμυντικού μιας και ο Σερράν Πόλο αντιμετώπιζε πρόβλημα τραυματισμού. Αυτό ήταν κάτι που λειτούργησε υπέρ του αφού τόσο αυτός όσο και ο Σουηδός Χόλκερσον τα πήγαν περίφημα στο παιχνίδι και πιστώνεται γενικότερα για το γεγονός πως η αμυντική γραμμή της Ανόρθωσης στα τελευταία παιχνίδια δείχνει να έχει πλέον μπει στο σωστό δρόμο με βάση πάντοτε το τί βλέπαμε στα πρώτα παιχνίδια. Δούλεψε πολύ την όλη αμυντική λειτουργία και συμπεριφορά της Μεγάλης Κυρίας τις τελευταίες βδομάδες και αυτό είναι κάτι που φαίνεται έχοντας αποκτήσει πλέον την απαιτούμενη ισορροπία σε ένα πολύ σημαντικό χώρο.
Όσο αφορά την επιλογή του να ξεκινήσει από την αρχή τον Γιούρι Ιακοβένκο, αυτό αποδείχθηκε – εκ των υστέρων – λανθασμένη επιλογή καθώς ο Ουκρανός ήταν εκτός παιχνιδιού λόγο της ανετοιμότητας του, αφού ως γνωστόν απείχε από τις προπονήσεις για τρεις σχεδόν βδομάδες λόγω τραυματισμού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την μηδαμινή συμμετοχή του στο κατέβασμα μπάλας ενώ το πάθος το,υ έλειπε από τις προσωπικές μονομαχίες με τους αντίπαλους αμυντικούς. Ουσιαστικά για 69′ ολόκληρα λεπτά στερηθήκαμε ένα επιθετικό που θα έβαζε δύσκολα στους αντιπάλους και που με την ικανότητα του θα είχε τις τοποθετήσεις που θα έπρεπε στα αντίπαλα τετράγωνα. Με έναν πιο έτοιμο επιθετικό όπως ο Μακρής είτε ο Σαμπάλα ίσως να μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε καλύτερα τα γεμίσματα του 1ου ημιχρόνου αλλά και την αξιοποίηση τον πλαγιοκοπήσεων του Κάλβο στο δεύτερο.
Στην διαχείριση του παιχνιδιού τώρα, προχώρησε σε διπλή αλλαγή στο 69′ φρεσκάροντας την επίθεση του και αλλάζοντας στο κέντρο ένα μέσο-επιθετικό (Αμπουρχάνια) με έναν αμυντικό μέσο (Μαραγκό) χωρίς ωστόσο να αποφέρει καρπούς αυτή η κίνηση. Το να γυρίσει τον σχηματισμό του σε 4-4-2 θα ανέμενε κάποιος πιο νωρίς, το έπραξε όμως στο 86′ όταν και ο χρόνος που απέμενε ήταν ελάχιστος. Ίσως αν εφάρμοζε κάτι τέτοιο πιο νωρίς να μπορούσαμε να γίνουμε πιο απαιτητικοί στο παιχνίδι, και λέμε ίσως καθώς ο ίδιος σε δηλώσεις του στο πρόσφατο παιχνίδι με αντίπαλο τον Εθνικό Άχνας διαφώνησε με την συγκεκριμένη άποψη, τονίζοντας ότι προτιμά να γίνετε κίνηση από πίσω προς την επίθεση (κάθετες κινήσεις από τους μέσους δηλαδή) σπάζοντας με αυτό τον τρόπο την άμυνα και όχι να γίνονται βαθιά γεμίσματα στο αντίπαλο κουτί γιατί έτσι γίνετε πιο προβλέψιμος ο τρόπος επίτευξης ευκαιρίας. Ακόμα και έτσι όμως από το 69′ μέχρι και το 86′ δεν υπήρχε παίκτης στο γήπεδο που να μπορέσει να το κάνει αυτό, αφού ο Αμπουρχανια που ήταν ο μόνος μέσο-επιθετικός είχε ήδη αποχωρήσει ενώ οι Γκονζαλο και Εντέ δεν ήταν στην διάθεση του.
Αυτό που θα θέλαμε να τονίσουμε και χρήζει περαιτέρω δουλειάς είναι το γεγονός ότι σε όσα παιχνίδια δεχθήκαμε πρώτοι τέρμα σπαταλήσαμε αρκετή ώρα μέχρι να ξυπνήσουμε και να μπούμε ξανά με αξιώσεις στο παιχνίδι. Στο συγκεκριμένο, δεχθήκαμε ένα τέρμα στο 57′ και μέχρι και το 85′ που ασκήσαμε κάποια πίεση στον αντίπαλο η Ανόρθωση βγήκε εκτός ρυθμού ενώ οι παίκτες της ήταν εμφανώς επηρεασμένοι για σχεδόν 25 λεπτά. Αυτό έχει να κάνει και με την ψυχολογία των παικτών που δείχνουν ότι είναι ευάλωτοι στο θέμα ψυχολογίας και με κάποιο τρόπο πρέπει να μάθουν να αντιδρούν έγκαιρα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στα πλείστα παιχνίδια που ο αντίπαλος προηγήθηκε πρώτος, δεχθήκαμε την ήττα.
