Πέρασε τελικά το περιβόητο νομοσχέδιο κατά της βίας και του χουλιγκανισμού στα γήπεδα και αυτό που απομένει είναι ή πιστή τήρηση των πλαισίων του ούτως ώστε τα γήπεδα να είναι χώρος θεάματος και όχι αρένα μάχης.
Ο γράφων όσο κι αν κάποιους τους ενοχλήσει, ασπάζεται την κίνηση αυτή από την πολιτεία. Εξάλλου προσωπική στήλη είναι άρα και προσωπική θέση. Γιατί όταν είσαι «καθαρός» θα πάς στο γήπεδο χωρίς το φούτερ που γίνεται κουκούλα, χωρίς να είσαι υπό την επήρεια αλκοόλης, ναρκωτικών ή άλλων ουσιών και ως εκ τούτου θα είσαι νηφάλιος.
Θα απολαύσεις ένα ποδοσφαιρικό αγώνα για τον οποίο εσύ και οι υπόλοιπες εκατοντάδες κόσμου πλήρωσαν το μη ευκαταφρόνητο ποσό των €15 και στο τέλος θα πάρεις τον δρόμο της επιστροφής με ασφάλεια. Όπως γίνεται δηλαδή στις περισσότερες χώρες του κόσμου που το ποδόσφαιρο θεωρείται η απόλυτη ψυχαγωγία.
Γιατί δηλαδή στην Κύπρο πριν καν αρχίσει ο αγώνας σε πολλές περιπτώσεις αρχίζει ο πετροπόλεμος, οι βρισιές με τους αντιπάλους και κινδυνεύει να τιναχτεί το παιχνίδι στον αέρα; Γιατί ο υγιώς σκεπτόμενος μεροκαματιάρης φίλαθλος να θέτει την σωματική του ακεραιότητα στο έρμαιο των ανεγκέφαλων και στο τέλος να στερείται να παρακολουθήσει την ομάδα του για 2 ή 3 παιχνίδια που προπλήρωσε;
Τα μέτρα αυτά δεν πρέπει να τα δούμε με καχυποψία αλλά να τα σεβαστούμε ως απόφαση της κοινωνίας. Ως απόφαση αυτών που εμείς εκλέξαμε με τον με τον πιο σωστό και δημοκρατικό τρόπο, δηλ. κατόπιν εκλογών.
Τα μέτρα αυτά δεν αποτελούν την λύση του προβλήματος αλλά εάν και εφόσον τηρηθούν θα είναι ένα σημαντικό βήμα στην εξάλειψη αυτών των συμβάντων.
Από εκεί και πέρα, οι διάφοροι φορείς θα πρέπει να επιλύσουν και άλλα ζητήματα που άπτονται ή έχουν σχέση έμμεσα ή άμεσα με την πρόκληση του χουλιγκανισμού και της βίας. Οι μεροληπτικές διαιτησίες, οι αποφάσεις δυο μέτρων και δυο σταθμών από την ΚΟΠ και την δικαστική επιτροπή, ο χειρισμός των εκτάκτων καταστάσεων από πλευράς αστυνομίας και πολλά άλλα πρέπει να επιλυθούν έτσι ώστε επιτέλους να μυρίσει ποδόσφαιρο στο ταλαιπωρημένο πρωτάθλημα μας.
