Λυπάμαι που θα «χαλάσω» το κλίμα, αλλά δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστη μια επίσημη τοποθέτηση της ομάδας. Μου σφηνώθηκε στο μυαλό και μ’ ενοχλεί. Ίσως γιατί είναι επαναλαμβανόμενη και δείχνει πλέον νοοτροπία.
Το να έχει χρέη ή λογαριασμούς απλήρωτους η Ανόρθωση, δεν είναι κάτι άγνωστο. Ψες μάλιστα γράφαμε κι εμείς πως δεν είναι η πρώτη φορά που «κόβεται» το νερό, ούτε είμαστε το μοναδικό Σωματείο που χρωστά στις υπηρεσίες του κράτους, ώστε να δικαιολογείται τόσος σαματάς. Εκείνο που με πλήγωσε, είναι η επίσημη τοποθέτηση «δεν είναι ντροπή». Και είναι μάλιστα η δεύτερη φορά που ακούγεται, αφού είχε λεχθεί και σε Γενική Συνέλευση, από προεδρικά χείλη.
Ε λοιπόν ναι, εγώ ντρέπομαι. Προσβάλλομαι όταν ένα Σωματείο που έφεραν στην προσφυγιά απ’ την Αμμόχωστο οι γονείς και οι παππούδες μας, που όχι απλά το κράτησαν ζωντανό αλλά το γιγάντωσαν, γίνεται περίγελος του κάθε πικραμένου. Έχουμε προβλήματα, έχουμε ντροπές, έχουμε εξευτελισμούς, αλλά τουλάχιστον να σκύβουμε το κεφάλι μπροστά στον κόσμο μας.
Ένα κόσμο που εδώ και πέντε χρόνια υποφέρει και ανέχεται. Πέτροβατς, Ραποτνίσκι, Ντίλα Γκόρι, Γκέφλε είναι απλά μερικά από τα αποκορυφώματα των ντροπών και των ξεφτίλων μας. Για να μην αναφέρω τις μελανές σελίδες που γράψαμε διώχνοντας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ινδάλματα, διεκδικώντας όσκαρ αχαριστίας. Πέντε χρόνια μετά την ιστορικότερη επιτυχία του Συλλόγου σε αθλητικό επίπεδο, εκπέμπουμε «SOS». Αυτό δεν είναι ντροπή; Φοβόμαστε ν’ ανοίξουμε λογαριασμούς και μας κυνηγούν οι κλητήρες. Κι αν δεν είναι ντροπή αυτό, είναι διπλή ντροπή ότι μόλις μήνες πριν, κάναμε τους μάγκες φέρνοντας παίχτες – αστέρες, τους οποίους καταφέραμε μετά βίας να πληρώσουμε μέχρι το… Σεπτέμβρη! Χθες τους πληρώσαμε και τον Οκτώβρη. Αντί να διορθώσουμε τα οικονομικά μας ενόσω μπορούσαμε, οι υπερβάσεις μας μάραναν.
Μάλιστα, για να μην μπει οριστικά λουκέτο σ’ ένα σύλλογο με 103 χρόνια ιστορίας, ξεθάψαμε τώρα την ιδέα της εταιρείας. Σκεπτόμενος καλύτερα απόψε, μακάρι να την κάνετε την εταιρεία σας. Και με την καρδιά μου σας εύχομαι να πετύχει. Εγώ όμως, θα είμαι πλέον ένας απλός πελάτης. Προσφέρει η εταιρεία και οι υπάλληλοί της θέαμα; Τότε θα πληρώνω για να το βλέπω. Αν συνεχίσετε στους ρυθμούς της τελευταίας πενταετίας, ούτε ζωγραφιστό δεν θα με δείτε. Θα μείνω στο Σωματείο μου.
Σωματείο που έχει αρχές και αξίες. Οι οποίες δεν έχουν ελπίζω χαθεί, αλλά σίγουρα μαγαριστεί τα τελευταία χρόνια. Κι εύχομαι η ζημιά που έκαναν οι διάφοροι τυχοδιώκτες να μην είναι ανεπανόρθωτη. Όχι η οικονομική, αλλά η ηθική. Εύχομαι να έμεινε κάτι απ’ τη μαγιά του Λουκή, του Βαρνάβα, του Φάνου και λίγο αργότερα του Γρηγόρη, του Κυριάκου, του Αντώνη και των άλλων πρωτοπόρων της Ανόρθωσης, ώστε να μπορέσουμε να επαναφέρουμε το Σύλλογο στο σωστό δρόμο. Με τον αθλητισμό να αποτελεί απλά μια από τις πολλές διαστάσεις του.
