Αν πρέπει να μας μείνει κάτι από το παιχνίδι της Κυριακής με τη Δόξα, είναι πως οι αγώνες κερδίζονται μέσα στο γήπεδο. Κερδίζονται από τους ποδοσφαιριστές και όχι απ’ τις φανέλες. Για να κερδηθούν δε, πρέπει να χυθεί ιδρώτας.
Σε ένα μακρύ πρωτάθλημα 26 αγωνιστικών κανονικής περιόδου και επιπλέον 10 στα πλέι-οφ, θα χαθούν αρκετοί βαθμοί. Ναι, η ήττα από τη Δόξα ήταν ένα πισωγύρισμα και μέσα στο Αντώνης Παπαδόπουλος πονάει διπλά. Ανοίγει ξανά την ίδια πληγή που είχαμε… ξεγελάσει τους εαυτούς μας πως έκλεισε με τις νίκες επί Ομόνοιας και Απόλλωνα. Αυτό βέβαια δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για νέες γκέλες. Το δις εξαμαρτείν… ουκ ανδρός σοφού.
Πλέον όμως, δεν μπορούμε να μένουμε κολλημένοι στο Κυριακάτικο παιχνίδι. Όσο νωρίτερα γυρίσουμε σελίδα και επικεντρωθούμε στο επόμενο παιχνίδι με τα Κούκλια, τόσο το καλύτερο. Φτάνει να κρατήσουμε το πιο σημαντικό δίδαγμα του αγώνα με τη Δόξα: Πως οι βαθμοί κερδίζονται με μόχθο μέσα στον αγωνιστικό χώρο, με σοβαρότητα και πειθαρχία κι όχι περίπατο στο γήπεδο για χαβαλέ.
Τα Κούκλια μας υποδέχονται κι αυτά πληγωμένα απ’ τη βαριά ήττα στο Αμμόχωστος με τον Ερμή. Ας μη βάλουμε βάλσαμο και σ’ αυτών τις πληγές. Μας φτάνουν οι δικές μας!
