Αν και λίγο… άκαιρο, καθώς αύριο αντιμετωπίζουμε την Αλκή σε ένα πολύ σημαντικό παιγνίδι, θέλω να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας, έστω και ετεροχρονισμένες, με το παιγνίδι του Απόλλωνα απέναντι στην Τραπεζούντα να μου δίνει το έναυσμα για αυτό… Στο μυαλό μας την προηγούμενη Πέμπτη ξύπνησαν μνήμες από το δικό μας παιγνίδι πριν οκτώ χρόνια, απέναντι στους Τούρκους της Τραπεζούντας. Ήταν ένα παιγνίδι με τη δική του σημασία καθώς για πρώτη φορά Κυπριακή ομάδα αντιμετώπιζε τουρκική σε αγώνα ποδοσφαίρου και το κλίμα που υπήρχε σε όλους μας ήταν μεταξύ άλλων… παράξενο.
Τα συναισθήματα που είχαμε σε αυτόν τον αγώνα, δεν νομίζω να τα ξαναζήσαμε ποτέ μας. Το όλο κλίμα ήταν ιδιαίτερα φορτισμένο, αλλά το πάθος όλων μας ήταν απίστευτο. Το ότι καταφέραμε να κερδίσουμε, και στη συνέχεια να αποκλείσουμε, μία τουρκική ομάδα γράφτηκε στις πιο χρυσές σελίδες της ιστορίας μας. Στιγμές που δύσκολα θα ξαναζήσουμε ποτέ και που κανείς άλλος εκτός από εμάς δεν θα ξαναζήσει. Για πολλούς από εμάς, η πρόκριση εκείνη ήταν ακόμη πιο σημαντική και από την όλη παρουσία μας στους ομίλους τρία χρόνια αργότερα, και για αυτό είμαστε ξεχωριστοί εμείς οι Ανορθωσιάτες. Και όλα αυτά σας τα λέει κάποιος που δεν είναι καν από την Αμμόχωστο, αλλά την αγαπάει όπως όλοι εσείς, όπως όλοι εμείς…
Και για αυτό ξεχωρίζουμε από τους υπόλοιπους. Γιατί η Ανόρθωση δεν είναι απλά ένα αθλητικό σωματείο. Ο αθλητισμός είναι το λιγότερο που πρεσβεύει αυτό το σωματείο. Τα ιδανικά είναι πολύ μεγαλύτερα από μία μπάλα… Ο Ανορθωσιάτης αγαπάει την ομάδα του με τρόπο που κανείς δεν μπορεί να αγαπήσει τη δική του. Ο Ανορθωσιάτης πονάει την ομάδα του με τρόπο που κανείς δεν μπορεί να πονέσει τη δική του. Γιατί όταν χάσουμε, πάλι θα τραγουδήσουμε για την Αμμόχωστο. Γιατί όταν κλαίμε για την ομάδα μας, μαζί μας κλαίει και ο Αυξεντίου, ο Μάτσης, ο Αντώνης Παπαδόπουλος και τόσοι άλλοι…
Δυστυχώς, η ευλογία του να είσαι Ανορθωσιάτης δεν μπορεί να αποτυπωθεί σε λόγια όσο και να προσπαθούμε… Μόνο εμείς γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτό… Ευτυχώς που υπάρχουν οπαδοί όπως αυτοί του Απόλλωνα που μας το αποδεικνύουν ξανά και ξανά… Τόλμησαν να χτυπήσουν ανθρώπους που ήρθαν να τους… υποστηρίξουν, μόνο και μόνο επειδή δεν ήταν οπαδοί της δικής τους ομάδας. Για αυτό και πάντα στη συνείδηση του κόσμου θα είναι μικροί…
Υ.Γ Το ΓΣΖ αύριο θα πρέπει να είναι καταγάλανο. Οι ποδοσφαιριστές, παρά τα όσα έγιναν το καλοκαίρι, πρέπει να δουν τους χιλιάδες οπαδούς της ομάδας και πάλι στο πλευρό τους, να τους στηρίξουν και αυτοί να μας το ανταποδώσουν ανάλογα. Θέλουμε να πιστεύουμε πως η νέα αρχή που κάνουμε φέτος, θα φέρει επιτέλους τις επιτυχίες που τόσο πολύ μας λείπουν τα τελευταία χρόνια…
