Ορισμένες φορές, πραγματικά κατορθώνουμε – διότι περί κατορθώματος πρόκειται – να βρίσκουμε τρόπους να χαλούμε το καλό κλίμα που φτιάχνεται στο Σωματείο μας. Όπως παραδέχεται το ίδιο το Συμβούλιο στη χθεσινή του ανακοίνωση, για πρώτη φορά από το 2008, ο Ανορθωσιάτικος κόσμος εμφανίζεται συσπειρωμένος. Δεν είναι μόνο η πίστη στις δυνατότητες της ομάδας, αλλά και το αίσθημα τις αδικίας των πρώτων αγωνιστικών. Ένα αίσθημα που γιγαντώθηκε μετά το ντέρμπι με την Ομόνοια και ατσαλώθηκε από τις αήθεις, συντονισμένες επιθέσεις των εκπροσώπων των δύο ομάδων της Λευκωσίας.
Προς τι λοιπόν η ανακοίνωση πως στις εκδηλώσεις για τους εορτασμούς της 28ης του Οκτώβρη, κύριος ομιλητής θα είναι αρχηγός κόμματος; Δεν έχει σημασία ούτε ποιού κόμματος είναι αρχηγός, ούτε τις πρεσβεύει. Η ουσία είναι ότι δεν έχει κανένα κόμμα και καμιά παράταξη θέση στην Ανόρθωση. Το ιστορικό μας Σωματείο, προϋπήρχε όλων των κομμάτων, όλων των χώρων στην Κύπρο. Έδρασε, αγωνίστηκε, πολέμησε, ανατινάχτηκε, πριν καν δημιουργηθεί η ίδια η Κυπριακή Δημοκρατία. Είναι μέγα σφάλμα να καπελώνεται για να εξυπηρετούν κάποιοι τις προσωπικές τους φιλοδοξίες.
Αραιά και που, βλέπουμε άτομα στις εξέδρες να κουβαλούν σύμβολα ξένα με τον πολιτισμό, την ιστορία και την κουλτούρα του Σωματείου μας. Και η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου αποδοκιμάζει τις ενέργειες αυτές. Το νεαρό της ηλικίας όμως αυτών που φέρνουν τα σύμβολα, είναι ως ένα σημείο δικαιολογία. Εσάς, ποιά αλήθεια είναι η δικαιολογία σας;
Ο κόσμος, σε μεγάλο βαθμό έχει σιχαθεί και τα κόμματα και τους εκπροσώπους τους. Οι δε επιλογές του στην κάλπη – όσοι φτάνουν μέχρι εκεί – ποικίλουν. Υπάρχει λόγος να εκνευρίζουμε όλο αυτό τον κόσμο που υποτίθεται τον θέλουμε για ασπίδα; Είναι ανάγκη να χαλάμε από μόνοι μας το κλίμα συμπαράταξης και ευφορίας που καλλιεργήθηκε αυτές τις μέρες στις τάξεις μας;
Τα Σωματεία, ιδιαίτερα το δικό μας, οφείλουν να μένουν μακριά από το καρκίνωμα του κυπριακού ποδοσφαίρου που ονομάζεται κομματικοποίηση. Ας μην κάνουμε αυτά που κοροϊδεύουμε. Υπάρχει πληθώρα Αγωνιστών του 1940 που στα βαθιά τους γεράματα ακόμα ακολουθούν τη Μεγάλη Κυρία στην προσφυγιά και μπορούν να έρθουν και να μιλήσουν για το Έπος του ’40. Διαθέτουμε στις τάξεις μας διαπρεπείς ιστορικούς, φωτισμένους λόγιους, ανθρώπους του πνεύματος, των γραμμάτων…
Ο καθένας από μας, μπορεί ελεύθερα να επιλέγει τις πολιτικές του πεποιθήσεις και να ασκεί τα κομματικά του πιστεύω. Όταν είμαστε όμως στο εμείς, οφείλουμε να έχουμε κόμμα μας την Ανόρθωση και ιδεολογία μας την Επιστροφή!
ΥΓ: Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, οι απόψεις του συγκεκριμένου, όπως και όλων των άρθρων, εκφράζουν αποκλειστικά τον γράφοντα και όσους επιλέγουν να συμφωνούν μαζί του.
