Στην τακτική δούλεψε κυρίως ο τεχνικός της ομάδας μας Ζόρζε Κόστα τις τελευταίες μέρες, αφού από την ώρα που ανέλαβε τα ηνία της ομάδας μέχρι την έναρξη του πρωταθλήματος, γνώριζε ότι δεν είχε τον απαιτούμενο χρόνο να δουλέψει όλους τους τομείς που θα επιθυμούσε. Κυριότερη του προσπάθεια, να «κλείσει» τις τρύπες στην άμυνα ή την μεσοαμυντική λειτουργία αν προτιμάτε και να προσπαθήσει να κάνει την ομάδα να επιτίθεται πιο ορθόδοξα. Ή απλά, να επιτίθεται!
Είναι καλά γνωστό όμως, πως στα περισσότερα ντέρμπι η τακτική πάει περίπατο. Με ένα φανατισμένο κοινό στις εξέδρες και τους βαθμούς να μετρούν ουσιαστικά διπλοί, κυριαρχούν συνήθως το πάθος και η δύναμη. Ιδιαίτερα όταν το ντέρμπι είναι στην πρεμιέρα, οπότε ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει την αγωνιστική συμπεριφορά και δυνατότητες του αντιπάλου, το παιχνίδι αποκτά μια ακόμα πιο άγρια ομορφιά.
Σε τέτοιους αγώνες, «μιλούν» συνήθως οι προσωπικότητες. Εκεί φαίνονται οι παίχτες – βαρόμετρο, οι οποίοι μπορούν να πάρουν την ομάδα στους ώμους και σε μια-δυο περιπτώσεις να γείρουν την πλάστιγγα του αγώνα προς την πλευρά της ομάδας τους. Αν είχαμε να ξεχωρίσουμε δυο τέτοιους ποδοσφαιριστές από δικής μας πλευράς, θα ήταν οι Γκαρσία και Κολαούτι.
Ο Ουρουγουανός έχει δείξει και στο παρελθόν την αξία του στην Κύπρο, ενώ με το «καλημέρα» στην ομάδα μας έδωσε δείγματα γραφής, αφού ήταν η μοναδική όαση ποιότητας στο πρώτο του παιχνίδι, το φιλικό με τον Απόλλωνα. Ο δε Αργεντίνος, αν και ακόμα δεν βρήκε τα πατήματά του χάνοντας αρκετές κλασσικές ευκαιρίες σε φιλικά παιχνίδια, στο πρώτο ματς με την Γκέφλε ήταν ο άνθρωπος με το κρύο αίμα που έστειλε την μπάλα δυο φορές στο πλεκτό.
Στον επαναληπτικό ωστόσο «εξαφανίστηκαν» και οι δυο. Κάτι η τοποθέτηση του Γκαρσία στα άκρα της επίθεσης, λίγο η ανικανότητα του κέντρου να συμμετέχει παιχνίδι και η έλλειψη τροφοδότησης του στράικερ, δεν επέτρεψαν σε οποιονδήποτε από τους δυο να γίνει απειλητικός σε κανένα σχεδόν σημείο του αγώνα.
Η Ανόρθωσις έχει λοιπόν τους παίχτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά, χωρίς να περιορίζεται σε αυτούς τους δύο. Όπως έχει αποδειχτεί όμως και στο πρόσφατο παρελθόν, το ποδόσφαιρο δεν είναι ατομικό άθλημα, αλλά ομαδικό. Κάπως έτσι την πατήσαμε και στην περσινή χρονιά, οπότε είχαμε εξαιρετικές μονάδες. Απαιτείται συλλογική προσπάθεια, προσοχή στην άμυνα και αποτελεσματικότητα στην επίθεση, ώστε να μπούμε με το δεξί – και το τρίποντο – στη νέα χρονιά. Ένα τρίποντο που θα μας αγοράσει χρόνο να δουλέψουμε, σε μια προσπάθεια να ξεπεράσουμε όσο πιο ανώδυνα γίνεται τα προβλήματα που μας ταλαιπωρούν.
