Για άλλη μια χρονιά, το Παραλίμνι, η Αμμόχωστος, αλλά και ολάκερος ο κυπριακός Ελληνισμός θυμούνται και τιμούν. Γυρίζουν τη σκέψη πίσω στο καλοκαίρι του 1996, όταν δυο παλικάρια, με περισσό θάρρος και αυταπάρνηση, μετατράπηκαν σε σύμβολα του αντικατοχικού μας αγώνα.
Ήταν 11 του Αυγούστου, όταν η πορεία των μοτοσικλετιστών που ξεκίνησε από το Βερολίνο, έφτασε πια μια ανάσα από τον τελικό της προορισμό. Λίγο έξω από την κατεχόμενη Αμμόχωστο, μπροστά στα συρματοπλέγματα του «αττίλα». Σταθμεύοντας αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες μακριά από το οδόφραγμα, ώστε να δείξουν την ειρηνικότητα των προθέσεών τους, άοπλοι, εξοπλισμένοι μόνο με το δίκιο που τους έπνιγε και την ανδρεία που τους διέκρινε, Κύπριοι και ξένοι διαδηλωτές προχωρούσαν προς τα οδοφράγματα ξεγυμνώνοντας το απάνθρωπο προσωπείο των κατοχικών δυνάμεων.
Οι εγκάθετοι του τότε κατοχικού δικτάτορα Ντεκτάς όμως, όπως και οι κουβαλητοί από την Άγκυρα, φονιάδες «Γκρίζοι Λύκοι», δεν καταλάβαιναν από ειρηνικές προθέσεις. Με τον πλέον βάρβαρο τρόπο, χωρίς καμιά αιδώ ή έστω διάθεση να κρυφτούν από τα εμβρόντητα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία που κατέγραφαν καρέ-καρέ τις σκηνές, άρχισαν να κτυπούν λυσσαλέα όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Χωρίς διάκριση αν το έδαφος ήταν κατεχόμενο ή νεκρά ζώνη, χωρίς να παρεμποδίζονται από τις μαριονέττες ΟΗΕδες, χωρίς να απωθούνται από τους ψευδοαστυνομικούς, οι οποίοι σε αρκετές φωτογραφίες φαίνεται να συνέδραμαν στο έργο των δολοφόνων. Οπλισμένοι με λοστούς, πέτρες, σίδερα αλλά και όπλα που εκσφεντόνιζαν πλαστικές(;) σφαίρες, καταφέρονταν με μίσος και μανία ενάντια στους ειρηνικούς διαδηλωτές.
Τραγική κατάληξη, πέραν από τους πολυάριθμους τραυματίες, ένας νέος νεκρός. Ο Τάσος Ισαάκ από το Παραλίμνι, εγκαταλείποντας σύζυγο και μια – αγέννητη τότε – κορούλα, την Αναστασία…
Τρεις μέρες αργότερα, στις 14 Αυγούστου, η συγκλονισμένη Κύπρος αλλά και η Ελλάδα που εκπροσωπείται σε υψηλότατο επίπεδο, αποχαιρετούν το άξιο τέκνο τους και διαδηλώνουν για μια ακόμα φορά ενάντια στην κατοχή. Οι νέοι του τόπου μας, μπροστά από την πράσινη γραμμή της ντροπής, διατρανώνουν τη θέληση για Απελευθέρωση από τον τουρκικό στρατό κατοχής, Επιστροφή στις πατρογονικές μας εστίες και ταυτόχρονα αξιώνουν αποκάλυψη και δίωξη των φονιάδων του Αναστάση Ισαάκ.
Επέτειος της κατάληψης της Αμμοχώστου, και η καρδιά του Σολωμού Σολωμού, εξαδέρφου και φίλου του Τάσου Ισαάκ, δεν το βαστά. Ενσυνείδητα αποφασίζει να δώσει το πιο ηχηρό χαστούκι στην κατοχή από το 1974 μέχρι σήμερα και την ίδια στιγμή να καταστεί σύμβολο αγώνα του αδούλωτου Ελληνισμού. Ξεφεύγει από τις δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών και κατευθύνεται προς τον ιστό που «φιλοξενεί» το αιμοσταγές κουρελόπανο της ντροπής. Αρχίζει η ανάβαση προς την Ελευθερία…
Ρίχνει μια τελευταία ματιά προς όλους εμάς. Γνωρίζει τι θα επακολουθήσει, ξέρει ποιο θα είναι το τέλος του, μα δεν δειλιάζει, η Ελευθερία απέχει μερικά δευτερόλεπτα. Στο πρόσωπό του δεν αφήνει να φανεί μήτε ίχνος φόβου. «Ο Αυξεντίου, ο Μάτσης, ο Παλληκαρίδης δεν τους φοβήθηκαν», θα σκέφτεται, «γιατί να φοβηθώ εγώ;» Συνεχίζει την ανάβαση, είναι τώρα πιο έτοιμος από ποτέ, έτοιμος να βρει τ’ αδέρφια του…
Η διαπεραστική του ματιά δεν πρόκειται ποτέ να διαγραφεί από τις μνήμες μας. Είναι τώρα στον ιστό και μας δίνει κουράγιο και δύναμη. Θα σκέφτεται τη μάνα του, τον πατέρα… όλους εμάς, τα αδέρφια του… Στα χείλη του έχει ένα γαλήνιο χαμόγελο κι ένα τσιγάρο σύμβολο… Σύμβολο πως αψηφά τα ανθρώπινα και τα μικρά. Φεύγει για τα ωραία και μεγάλα, πάει να κατακτήσει την Ελευθερία του, να φτάσει εκεί που μόνο οι θαρραλέοι, οι γενναίοι και οι Ελεύθεροι φτάνουν. Οι Τούρκοι και Τουρκοκύπριοι – ακόμα ατιμώρητοι – φονιάδες απλά τον βοηθούν. Απλά τον στέλνουν να συναντήσει στον Πάνθεο των Ηρώων της Κυπριακής τραγωδίας, τον ξάδερφό του Τάσο…
Σήμερα, δεκαεφτά χρόνια μετά, έχουμε την ελάχιστη υποχρέωση να μην ξεχνούμε και να τιμούμε. Δικαίωση της θυσίας των Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού, θα είναι η αποτροπή της επιχειρούμενης τουρκοποίησης της πατρίδας μας. Η απελευθέρωση από τον τουρκικό κατοχικό στρατό και η επιστροφή στις πατρογονικές μας εστίες. Τάσος και Σολωμός, είναι οι σημαιοφόροι του αγώνα!
ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
Το χρονικό της θυσίας των ηρωομαρτύρων μας, από την εκπομπή “Στιγμές Ζωής” του τηλεοπτικού σταθμού “Σίγμα”:
