Κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση θα είναι ο Δρ. Πέτρος Παπαπολυβίου, με θέμα «Μίμης Πιερράκος: Παναθηναϊκός, Ανορθωσιάτης και ήρωας του Ελληνοϊταλικού πολέμου». Ο Μίμης Πιερράκος, ηρωικά πεσόντας στο ελληνοαλβανικό μέτωπο το 1940, ο οποίος μεγαλούργησε με τα χρώματα της Ανόρθωσης Αμμοχώστου ως προπονητής και ποδοσφαιριστής από το 1933 έως το 1936, και του Παναθηναϊκού από το 1926 έως το 1933 και από το 1936 έως το 1940, αποτελεί κοινό σημείο αναφοράς στην ένδοξη Ιστορία των δύο σπουδαίων Συλλόγων, της Ανόρθωσης Αμμοχώστου και του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου.
Δημήτρης (Μίμης) Πιερράκος
Από το αφιέρωμα που επιμελήθηκε ο Δρ Πέτρος Παπαπολυβίου και δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα www.papapolyviou.com:
«Ένας από τους ήρωες του ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940-1941, ήταν ο ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού και της Εθνικής Ελλάδος Δημήτρης (Μίμης) Πιερράκος, γνωστός στα ελληνικά γήπεδα ως «Μπρακ». Ο Πιερράκος συνδέεται στενά και με το κυπριακό ποδόσφαιρο, καθώς υπήρξε προπονητής και ποδοσφαιριστής της «Ανόρθωσης» για μια τριετία (1933-1936), έχοντας αφήσει εποχή στο νησί μας, την εποχή της καθιέρωσης του ποδοσφαίρου ως του κυρίαρχου μαζικού αθλήματος.
Όπως γράφει ο Γιώργος Μελετίου, στον μνημειώδη τόμο για την ιστορία της Ανόρθωσης, ήταν αυτός που πέτυχε το πρώτο γκολ της Ανόρθωσης στο πρώτο πρωτάθλημα της ΚΟΠ, το 1934, αλλά και το πρώτο χατ-τρικ του κυπριακού πρωταθλήματος. Παράλληλα, ήταν μια ευγενική φυσιογνωμία, πρότυπο συμπεριφοράς εντός και εκτός γηπέδων, ένας «εμψυχωτής της αθλητικής κινήσεως της Αμμοχώστου», όπως σημείωνε ο Τύπος κατά την οριστική αποχώρησή του από την Κύπρο, τον Απρίλιο του 1936.
Ο Μίμης Πιερράκος έφυγε από την Κύπρο και επέστρεψε στον Παναθηναϊκό έχοντας την υπόσχεση για να διοριστεί στη Δημαρχία ή στην Ούλεν (την εταιρεία ύδρευσης της ελληνικής πρωτεύουσας). Στις 28 Οκτωβρίου του 1940 έσπευσε να καταταχθεί στον στρατό και ζήτησε να τον στείλουν στο μέτωπο, παρότι του πρότειναν να μείνει στα μετόπισθεν. Ως ασυρματιστής, είκοσι μέρες αργότερα, στις 18 Νοεμβρίου 1940 σκοτώθηκε στο χωριό Διποταμιά της Βορείου Ηπείρου, στην περιοχή του Πόγραδετς. Συνέχιζε αμέριμνος να γράφει μια επιστολή προς τη μητέρα του και ενώ μαινόταν ο κανονιοβολισμός του ιταλικού πυροβολικού. Στην ημιτελή επιστολή του περιέγραφε πώς συνέλαβε αιχμάλωτο, το ίδιο πρωινό, έναν Ιταλό αεροπόρο που είχε πέσει με το αλεξίπτωτο σε μεγάλη απόσταση από τις ελληνικές θέσεις… Ήταν ο πρώτος πεσών Έλληνας αθλητής στον πόλεμο του 1940.
Θάφτηκε στην Αλβανία και δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του ο αδελφός του Στέφανος, αξιωματικός της πολεμικής αεροπορίας, επίσης παλιός ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού, εντόπισε τον τάφο του και μετέφερε τα οστά του στην Ελλάδα. Τάφηκαν με όλες τις τιμές τον Νοέμβριο του 1950 στο Νεκροταφείο Ζωγράφου, στην Αθήνα, τυλιγμένα με τη σημαία του Παναθηναϊκού. Στον τάφο ρίχτηκε χώμα από το γήπεδο της Λεωφόρου…
Στην Κύπρο ο θάνατός του τιμήθηκε με τον δέοντα σεβασμό. Τον Μάρτιο του 1941, την Κυριακή της Ορθοδοξίας, η Ανόρθωσις τέλεσε θρησκευτικό μνημόσυνο για τα τεθνεώτα μέλη της και υπέρ «του υπέρ πατρίδος πεσόντος εις το αλβανικόν μέτωπον προπονητού της, Δημητρίου Πιερράκου». Του μνημοσύνου προέστη ο τοποτηρητής της Αρχιεπισκοπής, μητροπολίτης Πάφου Λεόντιος και έγινε στο ναό του Αγίου Γεωργίου Εξορινού, στην παλιά πόλη της Αμμοχώστου. Μνημόσυνά του συνέχισαν να τελούνται και τα επόμενα χρόνια και είναι χαρακτηριστικό ότι στα παιχνίδια που έδωσε ο Παναθηναϊκός στις επισκέψεις του στην Κύπρο (1954 και 1962) τηρήθηκε μονόλεπτη σιγή στη μνήμη του.
Αξίζει να προστεθεί ότι άλλα τρία Μέλη της Ανόρθωσης σκοτώθηκαν στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, υπηρετώντας εθελοντικά στον ελληνικό στρατό: Οι φοιτητές της Ιατρικής Αθηνών Βαρνάβας Ε. Σιερίφης και Λουκής Χ. Λιασίδης, στο ευζωνικό και οι δύο, τραυματίες στο Τεπελένι, πέθαναν από τα τραύματά τους, ο πρώτος στο Μεσολόγγι και ο δεύτερος στην Αθήνα και ο Ανδρέας (Άντης) Κ. Φάνος σκοτώθηκε στη Μέση Ανατολή, με την 1η Ταξιαρχία.»
Δρ. Πέτρος Παπαπολυβίου
Ο Πέτρος Παπαπολυβίου γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1960 και μέχρι την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το 1974, κατοικούσε στη Λάπηθο της επαρχίας Κερύνειας.
Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και διδάκτωρ φιλοσοφίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της ίδιας σχολής. Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Κύπρου από το 2002, όπου σήμερα είναι αναπληρωτής καθηγητής σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα και το συγγραφικό του έργο επικεντρώνονται κυρίως στη σύγχρονη ελληνική ιστορία και στην πολιτική ιστορία της Κύπρου 1878-1960.
