Πολλές φορές, μια ομάδα μπλοκάρει επιθετικά με τους παίχτες της γραμμής κρούσης να παθαίνουν αφλογιστία ή απλά οι αντίπαλοι μαθαίνουν το παιχνίδι της και κλείνουν τα επιθετικά ατού. Τότε, έρχεται η σειρά των μέσων και των αμυντικών να σκοράρουν και να ξελασπώσουν την ομάδα. Ιδιαίτερα στα στημένα που προωθούνται οι πανύψηλοι αμυντικοί και στις αντεπιθέσεις που οι μέσοι αποτελούν τον έξτρα παίχτη στο απέναντι τετράγωνο, η συμβολή τους είναι παραπάνω από απαραίτητη.
Το εκπληκτικό με την φετινή Ανόρθωση, είναι η παντελής απουσία αυτών των ποδοσφαιριστών από τον πίνακα των σκόρερ! Πρώτος σε γκολ σε όλες τις διοργανώσεις ο Σπαντάτσιο (14), δεύτερος ο Ρέζεκ (13), τρίτος ο Ιντζχάκι (11) και τέταρτος ο Ζούλα (3), φυσιολογικά αποτελούν μια άριστη συγκομιδή για την επιθετική μας γραμμή σε Κύπρο και Ευρώπη. Από κοντά οι περιφερειακοί επιθετικοί, Οκκάς με 7, Λαβόρδε με 6, Κάλβο με 3 και Ρονκάτο με 1 γκολ στα ελάχιστα λεπτά συμμετοχής του.
Απ’ εκεί και πέρα, απ’ όλους τους παίχτες στο κέντρο και την άμυνα, μόλις τρεις κατάφεραν να σκοράρουν κι αυτοί από μια μόνο φορά! Από ένα γκολ μετρούν Ίλιτς, Οχαγιόν και Μποαβεντούρα!
Είναι λογικό λοιπόν, όταν όλοι οι αντίπαλοι ξεκινούσαν το παιχνίδι κλείνοντας τον Σπαντάτσιο και διπλομαρκάροντας την επιθετική τριπλέττα, η ομάδα να αναζητούσε λύσεις από πίσω. Δυστυχώς αυτές δεν ήρθαν ποτέ, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις, στην προσπάθεια να ανεβούμε στην αντίπαλη περιοχή μαζικά, αφήναμε και χώρους για να πάθουμε ζημιά…
Δεν είμαστε ειδικοί, εύκολα όμως κάνουμε κάποιες διαπιστώσεις. Διαπιστώσεις, που οι ειδήμονες που υπάρχουν ή θα έπρεπε να υπάρχουν στην ομάδα, έπρεπε από καιρό να είχαν εντοπίσει και καταγράψει…
