Καλημέρα σε όλους τους αγνούς, πραγματικούς Ανορθωσιάτες,
Σε όλους όσους το πρωινό ξύπνημα τους βρίσκει απογοητευμένους, εξοργισμένους με πολλούς και πολλά, μα πάνω από όλα θλιμμένους. Θλιμμένους για την κατάντια μας, μιας και χθες πιάσαμε τον απόλυτο πάτο όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι. Χειρότερη εμφάνιση δεν μπορεί να υπάρξει, η χθέσινη εμφάνιση ξεπέρασε κατά πολύ τα όρια της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ, της άλλοτε κυρίαρχης του Κυπριακού ποδοσφαίρου. Αυτό ήταν το ναδίρ.
Για το πώς φτάσαμε από το ζενίθ, την απόλυτη επικράτηση με 1-3 στις 26 Ιανουαρίου, στο ναδίρ ακριβώς 3 μήνες και 2 μέρες αργότερα, ευθύνονται πολλοί και πολλά. Η απόλυτη καθίζηση που ζήσαμε και ζούμε αντικατοπτρίζεται πλήρως στο ότι το -19 που αφήσαμε πίσω μας την Ομόνοια με εκείνη την νίκη, μετατράπηκε χθες σε +1. Τα σχόλια περιττεύουν. Όπως είπα, οι ευθύνες είναι βαριές και ασήκωτες για πολλούς. Είναι ένα τρίγωνο, αλλελένδετο, που κανένα σκέλος του δεν δικαιολογεί τα άλλα δύο. Δηλαδή: ανυπαρξία πολλών (ακριβοπληρωμένων) παικτών για 3 ολόκληρους μήνες, κατακρεούργηση από τη διαιτησία και αδυναμία της Διοίκησης να αλλάξει οτιδήποτε από τα πιο πάνω. Οι απαράδεκτες και προκλητικότατες μέχρι αηδίας εμφανίσεις συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών και μάλιστα πολλάκις επανειλημμένα δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση την εχθρική αντιμετώπιση που τύχαμε, επίσης επανειλημμένως, από τη διαιτησία, και βεβαίως ούτε και το αντίθετο. Παρ’ όλα αυτά, ήταν και είναι καθήκον της Διοίκησης να βάλει ένα φρένο σε όλο αυτό το σκηνικό, με οποιοδήποτε τρόπο. Ο καθένας όμως κρίνεται πρωτίστως εκ του αποτελέσματος. Βάση αυτού λοιπόν, είναι ολοφάνερο ότι η Διοίκηση απέτυχε παταγωδώς σε αυτόν τον τομέα, λειτουργώντας προφανώς μη-επαγγελματικά, με τον κατήφορο να μην έχει τελειωμό και την ομάδα να είναι σε ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο. Τα εσωτερικά της λειτουργίας της Διοίκησης, δυστυχώς, δεν είμαι σε θέση να τα γνωρίζω από πρώτο χέρι. Οι ενδείξεις όμως αυτές είναι. Αναφέρω ένα μικρό αλλά άκρως χαρακτηριστικό παράδειγμα: η μη λειτουργία της μπουτίκ για σχεδόν μία ολόκληρη σεζόν (προς Θεού, δεν είναι μείζον θέμα αυτό, με τα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε πλέον, είναι όμως ενδεικτικό).
Είναι λοιπόν η ώρα, να μπει βαθιά το μαχαίρι, στο κόκκαλο. Πρέπει να τολμήσει η Διοίκηση να τρίξει τα δόντια, να χτυπήσει το χέρι της και να επιβληθεί, να χτυπήσει όλα τα κακά στη ρίζα τους. Όσοι νομίζουν ότι για οποιδήποτε λόγο δεν μπορούν να το καταφέρουν αυτό, τότε να το δηλώσουν ανοικτά και να αποχωρήσουν, δίνοντας τη σκυτάλη σε άλλους οι οποίοι και θέλουν να το κάνουν αλλά και μπορούν. Επαναλαμβάνω, δεν μιλώ για τη Διοίκηση στο σύνολό της, αφού απ’ ότι ξέρω είναι και άτομα τα οποία δίνουν το είναι τους για την Ανόρθωση. Όσοι όμως για τον άλφα ή βήτα λόγο αδυνατούν, τότε να παν στο καλό και να κάτσουν στον καναπέ τους και να αφήσουν τα boxes για άλλους. Οι Γενικές Συνελεύσεις δεν είναι για να αναφέρονται μόνο τα τυπικά και να “σιουμαλίζουμε” ο ένας τον άλλον, αλλά για να λέγονται ΟΛΑ. Εκτός και αν άλλαξε το Καταστατικό και δεν είναι πλέον η Γ.Σ. το ανώτατο όργανο του Σωματείου και δεν το πήρα πρέφα…
Εισηγήσεις επί διαφόρων θεμάτων υπάρχουν πολλές. Αυτά για την ώρα και θα επανέλθω εντός των επόμενων ημερών.
ΣΤΗΝ ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΜΕΝΟΥΝ ΟΣΟΙ ΘΕΛΟΥΝ, ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΤΕΧΟΥΝ!
Ο Γαλαζοαίματος
