Δεν πάνε και πολλά χρόνια, από τότε που ο πρόεδρος της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, από τον τηλεοπτικό σταθμό “Σίγμα”, ξεκατινιαζόταν και δημοσιοποιούσε τα μηνύματα που του έστελνε ο τότε Πρόεδρος της Ανόρθωσης Αντώνης Δημητρίου, προκειμένου να εξασφαλίσει ισότιμη μεταχείριση από τη διαιτησία για την ομάδα μας. Η… μεταχείριση εξασφαλίστηκε, μόνο που η ομάδα “κλάταρε” στο γήπεδο και ο τίτλος έκανε φτερά…
Από τότε, μεσολάβησαν δυο γεμάτες αγωνιστικά περίοδοι. Η ομάδα μας ουδέποτε ήταν σε θέση πραγματικά να διεκδικήσει οτιδήποτε, ενώ όποτε είχε έστω υποψία υπεροχής έναντι των αντιπάλων, “σκοτεινές δυνάμεις” φρόντιζαν να την εκτροχιάζουν. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τον εξευτελισμό του Γκιγιέρμο Όγιος, τις εξοντωτικές τιμωρίες σε Ρέζεκ και Λαμπόρδε ή την αλλαγή φύλλου αγώνος μέρες μετά τη διεξαγωγή παιχνιδιού;
Φέτος, η χρονιά ξεκίνησε στο ίδιο μοτίβο. Ούτε τη διάθεση έχουμε, ούτε την ανάγκη βλέπουμε, να γίνει ανάλυση των παιχνιδιών και των φάσεων. Τι θα βγει άλλωστε; Μεταξύ μας τα γράφουμε, μεταξύ μας τα διαβάζουμε. Αυτό που μας αγγίζει, είναι ο τρόπος που εμείς σαν Σωματείο επιλέγουμε να αντιμετωπίζουμε τη διαιτησία και όσους την επηρεάζουν. Επειδή υπάρχει η ελπίδα ότι φέτος όντως η ομάδα έχει ποιότητα, ενώ κι οι αντίπαλοι δεν δείχνουν το κάτι ιδιαίτερο, θα ήταν κρίμα να χαθεί η χρονιά λόγω αδυναμίας σε εξωαγωνιστικό επίπεδο.
Σε καμιά περίπτωση, δεν θέλουμε τους διοικούντες την Ανόρθωση να φωνάζουν και να ωρύονται. Δεν είναι έτσι που κερδίζουμε τις εντυπώσεις, ούτε αυτό θα προκαλέσει τη συμπάθεια του οποιουδήποτε. Άλλωστε, τι να την κάνουμε; Υπάρχει κάποιος που θα αναγνωρίσει ότι ένας εκ των επόμενων αντιπάλων του αδικείται και θα ζητήσει να… αποκατασταθεί η αδικία;
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε και παθητικοί. Η μη καταγγελία ενός διαιτητή, στέλλει το μήνυμα ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος έκανε ό,τι έκανε και φεύγει κύριος! Πολύ περισσότερο, όταν δεν πρόκειται για κάποιο “όνομα” που έχει πλάτες και γνωριμίες, αλλά για κάποιο άγνωστο στο ευρύ κοινό. Όταν αντί να τον “τελειώσουμε”, εμείς τον αφήνουμε να συνεχίζει να επιτελεί το… λειτούργημά του, στέλνουμε λανθασμένα μηνύματα προς διάφορες κατευθύνσεις.
Συστάσεις, ανακοινώσεις, επιστολές, όλα αυτά είναι χρήσιμα σε κοινωνίες αγίων. Στην Κύπρο των στοιχημάτων, των κίτρινων και κόκκινων φακέλων, των προσυνεννοημένων αγώνων και των “φιλικών” παιχνιδιών, όλα αυτά είναι χαρτούρα που πάει κι έρχεται. Ή καλύτερα, μονάχα πάει και καταλήγει στον κάλαθο των αχρήστων…
Το σάπιο κατεστημένο πρέπει να ανατραπεί. Και για να ανατραπεί χρειάζεται πόλεμος μαζί του! Πόλεμος όμως στον οποίο δεν θα πάμε μόνοι ως πρόβατα επί σφαγήν. Απαιτούνται συμμαχίες. Να εκμεταλλευτούμε τις ιδιαιτερότητες του Σωματείου μας, ώστε να βρούμε φίλους στον αγώνα για την αλλαγή. Φιλικά σωματεία προσφυγικά, ομάδες από την ίδια επαρχία, συλλόγους που αισθάνονται επίσης αδικημένοι. Ώστε να επιφέρουμε μια αλλαγή, όχι για να γυρίσει υπέρ μας η βρωμιά, αλλά για να απαλλαγούμε από αυτή.
Η συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων διαιτητών, είναι άνθρωποι αδύναμοι. Χαρακτήρες που δεν αντέχουν την πίεση και λυγίζουν. Ξέρουν καλά, πως αν θέλουν να ανελιχθούν και να κάνουν καριέρα, θα πρέπει να σφυρίζουν κατά παραγγελία. Βλέποντας ευρωπαϊκούς αγώνες, ακούμε για διαιτητές δικηγόρους, γιατρούς, επιχειρηματίες, μηχανικούς, οι οποίοι ελέγχουν τους αγώνες και περνούν απαρατήρητοι. Στην Κύπρο όλοι ξέρουμε ποιοι διαιτητεύουν. Άνθρωποι με εξαρτήσεις από αφεντικά, προϊσταμένους, πολιτικούς… Πώς θα επιβληθούν αυτοί οι άνθρωποι στο γήπεδο; Πώς δεν θα βγάλουν τα συμπλέγματά τους, προσπαθώντας να μετατραπούν σε πρωταγωνιστές των αναμετρήσεων;
Χρειάζεται συνεπώς να γίνουν τομές. Να φύγει η σαπίλα και να έρθουν νέοι άνθρωποι. Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να απαλλαγεί το σύστημα από τα κυκλώματα. Αυτούς που προωθούν, εκείνους που αξιολογούν, τις μαύρες δυνάμεις του κυπριακού ποδοσφαίρου που επηρεάζουν πράγματα και καταστάσεις. Εδώ είναι που θα φανούν χρήσιμες οι συμμαχίες. Όπως επίσης και τα πρόσωπα. Διότι, όταν ευαγγελιζόμαστε την αλλαγή, πρέπει να έχουμε και προτάσεις. Ανθρώπους οι οποίοι θα μπορούν να στελεχώσουν θέσεις αρχιδιαιτητών, παρατηρητών, αξιολογητών, εκπαιδευτών και οι οποίοι να είναι κοινά αποδεκτοί. Να μην μπορεί, ούτε να τους αμφισβητήσει κανένας, ούτε να τους λοιδορήσει. Και υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι.
Δεν διορθώνεται η διαιτησία κ. Κάκο με επιστολές και γραμματόσημα, ούτε με σφραγίδες και χαρτόσημα. Απαιτείται πυγμή, αποφασιστικότητα και παραδειγματισμός. Κάποτε, θα πρέπει κάποιος να την πληρώσει και να την πληρώσει ακριβά, ώστε να γίνει το παράδειγμα προς αποφυγήν. Ανορθωσιάτες υπάρχουν παντού. Από τη Βουλή, τα υπουργεία, τους ημικρατικούς, το φόρο, τις τράπεζες, μέχρι την τελευταία υπηρεσία αυτού του κράτους. Αλλά για να ενεργοποιηθούν όλοι αυτοί, πρέπει πρώτα να δουν ενεργοποίηση των Ανορθωσιατών που είναι διορισμένοι στην ίδια την ΚΟΠ και εκπροσωπούν – υποτίθεται – το Σωματείο. Όπως επίσης θα πρέπει, η ίδια η ομάδα να είναι ισχυρή. Να κερδίζει και τους διαιτητές όταν αυτό χρειαστεί, διότι – να είστε βέβαιος – θα χρειαστεί!
