“Η Ανόρθωσις Αμμοχώστου ανακοινώνει την πρόσληψη του Ισραηλινού τεχνικού Ronny Levy, ο οποίος αναλαμβάνει άμεσα καθήκοντα προπονητή της ομάδας μας. Το συμβόλαιο που υπογράφτηκε ισχύει για 1 συν 1 χρόνια. Καλωσορίζουμε τον κ. Ronny Levy στη μεγάλη οικογένεια της Ανόρθωσης και του ευχόμαστε καλή αρχή στα νέα του καθήκοντα”.
Κάπως έτσι ξεκινούσε το οδοιπορικό του Ρόνι Λεύι στη Μεγάλη Κυρία, με αυτή τη λιτή και σύντομη ανακοίνωση, την 1η του Οκτώβρη το 2011. Πολλές οι φουρτούνες από τις οποίες πέρασε το Ανορθωσιάτικο καράβι, με τον Ισραηλινό να καταφέρνει κάθε φορά να επιβιώνει και στη φετινή περίοδο να έχει όλα τα φόντα για να θριαμβεύσει μάλιστα, κατακτώντας τον τίτλο. Αρκετές στροφές πριν από το τέλος ωστόσο, η ομάδα κλάταρε, ο Λεύι αδυνατούσε να εντοπίσει τα προβλήματα και να δώσει λύσεις, η οργή του κόσμου ξεχείλισε και η διοίκηση απεφάσισε τη λύση της συνεργασίας.
Ο George Becali, ιδιοκτήτης της Ρουμανικής Στεάουα έδινε τα παπούτσια στο χέρι του Ρόνι Λεύι μετά την ισοπαλία με την ΑΕΚ και ο Σάββας Κάκος λίγες μέρες μετά, του έδινε τα κλειδιά του Αντώνης Παπαδόπουλος. Το παιχνίδι με την Αλκή στο ΓΣΖ ο Λεύι θα το δει από την εξέδρα και ο υπηρεσιακός προπονητής Μίρκο Μίχιτς θα πάρει τη νίκη με 1-3. Το επίσημο ντεμπούτο ο κ. Λεύι θα το κάνει 16 μέρες μετά, την 17η του μηνός, μέσα στο “Αντώνης Παπαδόπουλος” κόντρα στον Άρη. Δυο φορές η ομάδα μας θα πάρει προβάδισμα στο σκορ και δυο φορές θα ισοφαρίσει ο Άρης, με παιδαριώδη λάθη στην αμυντική μας συμπεριφορά. Το “καλημέρα” δεν ήταν το καλύτερο…
Η χειμερινή μεταγραφική δημιουργεί προσδοκίες, αφού ο Μακρής είναι ο ποδοσφαιριστής που επαναφέρει τις ισορροπίες στη μεσαία γραμμή, ενώ ο Ζαουάντ Ζαϊρί δημιουργεί προσδοκίες τίτλου. Την αισιοδοξία πολλαπλασιάζει η εκτός έδρας επιτυχία επί της Ομόνοιας με 0-1, αποτέλεσμα που φέρνει τη Μεγάλη Κυρία στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα – έστω και με συγκατοίκους – μετά από ένα σερί έξι τριπόντων!
Οι βάσεις όμως δεν ήταν στέρεες και η ομάδα καταρρέει σαν χάρτινος πύργος. Μόλις ένας βαθμός στα παιχνίδια με Αλκή, Άρη και ΑΕΛ για να διαλυθεί η όποια δυναμική τίτλου. Ο Ρόνι μαζεύει τα κομμάτια και με τη νίκη εντός έδρας επί του ΑΠΟΕΛ φτιάχνει ξανά τη ψυχολογία, έστω κι αν οι δύσκολες νίκες επί αντιπάλων που όδευαν για διαβάθμιση έφεραν φυσιολογικά μουρμουρητά. Η αδιάφορη ΑΕΚ και ο επίσης αδιάφορος Απόλλωνας, με δυο ισοπαλίες με το ίδιο σκορ 1-1, θα βάλουν ταφόπλακα στα όποια δειλά όνειρα για τίτλο. Ο Ρόνι Λεύι δηλώνει πως ακόμα κι η τετράδα είναι πολλή γι’ αυτή την ομάδα, όμως αρκετοί φίλαθλοι διαφωνούν. Θεωρούν πως ο προπονητής αδίκησε τον εαυτό του, καθώς οι πιο κρίσιμοι βαθμοί χάθηκαν σε παιχνίδια όπου ο αντίπαλος ήταν αδιάφορος και μάλιστα με την Ανόρθωση να βρίσκεται μπροστά στο σκορ. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, το πρωτάθλημα τελείωσε σ’ ένα κλίμα απογοήτευσης, αφού ακόμα και στα πλέι-οφ η ομάδα ξεκίνησε με ενθουσιασμό και κατέληξε να διασύρεται. Ελαφρυντικά ωστόσο υπήρχαν αρκετά…
Οι εντυπωσιακές μεταγραφικές κινήσεις του καλοκαιριού όπως η αρπαγή του Ζορζ και Μποαβεντούρα, το “κλείδωμα” Ρέζεκ και Λαβόρδε, τα κερασάκια στην τούρτα Κάλβο και Ιντζχάκι, η βαθμολογική “προίκα” από τις παλιότερες επιτυχίες του Τιμούρ Κετσπάγια και η έμφυτη αισιοδοξία του προσφυγικού κόσμου, δημιουργούν εκ νέου προσδοκίες εισόδου στους ομίλους. Ρεαλιστικά, οι κληρώσεις ήταν τέτοιες που ο αποκλεισμός ήταν περίπου… απαγορευμένη λέξη. Η αρμάδα του Λεύι εντυπωσιάζει στα φιλικά, ενώ προβληματίζει στα επίσημα, κυρίως με την αμυντική της συμπεριφορά. Τρεις νίκες σε τρεις αγώνες όμως, δεν αφήνουν περιθώρια για γκρίνιες, παρά τον προβληματισμό για την αμυντική αδυναμία στις στημένες φάσεις. Το “Αντώνης Παπαδόπουλος” είναι κατάμεστο με κόσμο στις 9 Αυγούστου και όλοι αναμένουν ένα υγιεινό περίπατο του Φοίνικα. Παρά τις προειδοποιήσεις όμως, στον ύπνο φαίνεται να πιάνονται παίχτες και προπονητής, αφού μόνο… υγιεινό δεν ήταν το εφιαλτικό δεύτερο ημίχρονο. Τρίτος αποκλεισμός-σοκ σε τέσσερα χρόνια και η οργή του κόσμου ξεχειλίζει, ενώ η απογοήτευση είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπά μας…
Όλοι θεωρούν τον προπονητή “τελειωμένο” αφού η ομάδα δεν κατόρθωσε να κάνει τα αυτονόητα. Ο Σάββας Κάκος και οι στενοί συνεργάτες του, έχουν αντίθετη άποψη. Κανείς δεν θα μάθει αν όντως υπήρχε τόση πίστη και εμπιστοσύνη στον προπονητή, ή αν ανασταλτικός παράγοντας για την εκδίωξη του ήταν το παχουλό συμβόλαιο που έσπευσαν να του υπογράψουν την προηγούμενη άνοιξη μετά το νικηφόρο ντέρμπι με την Ομόνοια, επεκτείνοντας τη μεταξύ των δύο μερών συνεργασία. Σημασία έχει ότι το ρίσκο που πήραν, έπιασε τόπο!
Η αρμάδα του Λεύι μοιάζει ασταμάτηση. Δεν εντυπωσιάζει με το ποδόσφαιρο που αποδίδει, έχει όμως την καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα και μια επίθεση πραγματικά φωτιά. Με πρώτα βιολιά τους Ρέζεκ και Σπαντάτσιο, συνεπικουρούμενους από Λαβόρδε, Κάλβο και σία, τσακίζουν τον ένα μετά τον άλλο τους αντιπάλους. Μόλις μια ισοπαλία στον πρώτο γύρο, μέχρι το μπαράζ των ντέρμπι. Πρώτο θύμα η ΑΕΚ, ισοπαλία με την ΑΕΛ και ξέσπασμα στο ΑΠΟΕΛ του οποίου κλείνουμε το σπίτι μέσα στο ΓΣΠ. Καμιά αμφισβήτηση πλέον γι’ αυτή την ομαδάρα!
Ελάχιστοι ζητούν μεταγραφές τα Χριστούγεννα, μολαταύτα ο Λεύι ζητά και παίρνει Ντουάρτε, Γκάλαμαζ και Αβραάμ για την άμυνα. Θέλει κι επιθετικό, ωστόσο ο Ιντζχάκι παίρνει τη σκυτάλη απ’ το Ρέζεκ στο σκοράρισμα και ο Λεύι δεν προβληματίζεται ιδιαίτερα.
Διπλό με την Ομόνοια στο ΓΣΠ και ο “σηκωτός” μας συνεπαίρνει όλους. Δυστυχώς, ανάμεσα σ’ αυτούς και οι παίχτες και η διοίκηση. Στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, το 2-0 γίνεται 2-3 την ώρα που οι ποδοσφαιριστές κοιτούσαν το ρολόι. Ο Ιντζχάκι σώζει την παρτίδα με 4-3 αλλά όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι χτύπησε καμπανάκι. Μια βδομάδα αργότερα, στο γειτονικό Αμμόχωστος εμφανίζεται μια ομάδα η οποία μόνο στις φανέλες θύμιζε την Ανόρθωση. Αγνώριστη κι αδιάβαστη, χάνει από μια απ’ τις χειρότερες ομάδες του πρωταθλήματος με κατεβασμένα τα χέρια, έστω κι αν η διαιτησία έπαιξε το ρόλο της. Ακολουθεί συντριβή με 4άρα στο κύπελλο από την Ομόνοια, τα κανόνια της επίθεσης παθαίνουν αφλογιστία, ενώ στην άμυνα τα λάθη δεν έχουν τελειωμό.
Το ξήλωμα της καλύτερης άμυνας του πρωταθλήματος μεσοχρονιάς είχε συνέπειες, αφού για 11 διαδοχικά παιχνίδια η εστία μας ματώνει ακατάπαυστα. Ακόμα κι όταν σκοράρουμε δυο φορές, δεν είναι αρκετό να πάρουμε τη νίκη. Μοναδικό τρίποντο αυτό με την Αγία Νάπα, όπου σκοράρουμε δις από το σημείο του πέναλτι. Ο εφιάλτης των στημένων κάνει και πάλι έντονη την εμφάνισή του, ενώ ο Ρόνι Λεύι πελαγοδρομεί.
Κάποιοι παίχτες είναι εκτός φόρμας, όμως επιμένει επάνω τους. Τους πιστεύει, αλλά δεν τον δικαιώνουν. Εξαφανίζει παίχτες που έδειξαν πως μπορούν να βοηθήσουν, όπως οι Λαμπάν, Οχαγιόν, Αβραάμ (επιθετικά), ενώ δεν ζητά σχεδόν καμιά βοήθεια από τον πάγκο. Η οργή ξεχειλίζει μετά το ματς με την ΑΕΚ, όπου παρά το ισόπαλο 1-1 δεν κάνει παρά μία αλλαγή. Έξω από τα αποδυτήρια, ο κόσμος μάταια τον περιμένει να δώσει εξηγήσεις.
Μια βδομάδα μετά, στο ματς με την ΑΕΛ στο Τσίρειο η ομάδα σέρνεται. Παίρνει προβάδισμα ξανά στο σκορ, αλλά δεν υπάρχει διαχείριση. Βραχυκυκλώνει στις αλλαγές ο Ισραηλινός και η ισοφάριση είναι αναπόφευκτη. Στο τέλος δε, μοιάζαμε να κοιτάμε να σώσουμε το βαθμό.
Κύκνειο άσμα, το παιχνίδι με το ΑΠΟΕΛ. Δεν φτάνει που το παιχνίδι είναι σούπα – βολεύοντας τον αντίπαλο – γίνεται μια ανεξήγητη αλλαγή και ακολουθούν καπάκι δυο δοκάρια και δυο τέρματα του αντιπάλου. Ο κόσμος που είχε γεμίσει το γήπεδο ασφυκτικά φεύγει απογοητευμένος, ενώ στη συνέντευξη τύπου ο Λεύι μοιάζει να μην αντιλαμβάνεται το τι γίνεται. Οι πιέσεις είναι πολλές, από κόσμο και διοικούντες, με αποτέλεσμα ο Σάββας Κάκος να λυγίζει και να αποδεσμεύει το Ρόνι Λεύι. Για λόγους αρχής, παραιτείται και ο βοηθός Σίμος Ταραπουλούζης.
