Ήταν Απρίλης του 2009 όταν ο τότε προπονητής της ομάδας και των μεγάλων επιτυχιών Τιμούρ Κετσπάγια υπέβαλε την παραίτηση του. Με τα ταμεία γεμάτα η αναζήτηση προπονητή που θα μπορούσε να συνεχίσει το έργο του Τιμουρ φάνταζε εφικτός στόχος, πράγμα το οποίο στο πέρασμα του χρόνου αποδείχθηκε απάτη.
Από χθες, τέσσερα χρόνια παρά κάτι μέρες αποτελεί παρελθόν και ο Ρόνυ Λέβι ο μόνος που ίσως έτυχε της μεγαλύτερης στήριξης από τον κόσμο και τη διοίκηση. Το Anorthosis24.net επιχειρεί να κάνει μια ανασκόπηση των προπονητών που πέρασαν από την ηλεκτρική καρέκλα του πάγκου της Ανόρθωσης.
Υπηρεσιακός στην μετά Κετσπάγια εποχή ανέλαβε ο Μιχάλης Παμπόρης ο οποίος παρέμεινε για τις τρεις εναπομείναντες αγωνιστικές του πρωταθλήματος 2008-09 δίχως να πετύχει νίκη, με απολογισμό 2 ισοπαλίες και μια ήττα.
Ο πρώτος προπονητής που πήρε το χρίσμα ήταν ο Γερμανός Ερνστ Μίντετορπ, που αποτέλεσε προσωπική επιλογή του τότε προέδρου Κρις Γεωργιάδη. Ο Γερμανός πρόλαβε και έκατσε στον πάγκο της ομάδας τέσσερις ολόκληρους αγώνες στην Ευρώπη, και το κάζο κόντρα στην Πέτροβατς αποτέλεσε η αιτία για να απολυθεί από τον Αντώνη Δημητρίου που λίγες μέρες νωρίτερα είχε αναλάβει τα διοικητικά ηνία του συλλόγου.
Στην συνέχεια και μετά από διαπραγματεύσεις πολλών ημερών με πολλούς υποψήφιους να παρελαύνουν, ο κλήρος πέφτει στον Σέρβο Σλάβο Μούσλιν. Αναλαμβάνει την ομάδα τον Αύγουστο του 2009 και καταφέρνει προσωρινά να μαζέψει τα συντρίμμια της ευρωπαϊκής αποτυχίας και έχει την ομάδα είτε στην πρώτη θέση είτε σε απόσταση βολής από την πρώτη θέση. Αλλά το ποδόσφαιρο που αποδίδει και η εικόνα που βγάζει δεν έπειθαν ούτε το πιο αισιόδοξο πως η ομάδα μπορεί να στεφθεί πρωταθλήτρια. Με την προσφιλή δικαιολογία ότι βρήκε ομάδα έτοιμη, ο Σέρβος πραγματοποιεί τέσσερις δαπανηρές μεταγραφές τον Ιανουάριο, ωστόσο η εικόνα δεν αλλάζει. Η οδυνηρή ήττα από την Ομόνοια στο Αντώνης Παπαδόπουλος και ο αποκλεισμός από τον Απόλλωνα με δύο ήττες ξεχείλισαν το ποτήρι έτσι στα μέσα Φεβρουαρίου του 2010 φεύγει και αυτός.
Αντικαταστάτες του Σέρβου, ορίζονται δύο αγαπημένα παιδιά της κερκίδας που μόλις είχαν σταματήσει το ποδόσφαιρο. Ο λόγος για τον αρχηγό των επιτυχιών τον Νίκο Νικολάου και τον πρώτο σκόρερ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις τον Νίκο Φρούσο. Η ομάδα παίρνει τα πάνω της, παίζει εμφανώς καλύτερο ποδόσφαιρο και διατηρείται σε τροχιά τίτλου. Στα play-off η νίκη επί του Απόλλωνα δημιουργεί θετικό κλίμα ότι η μεγάλη ανατροπή θα γινόταν ωστόσο στο ματς κόντρα στην Ομόνοια ένα χαμένο πέναλτι και μια άχαστη ευκαιρία αφήνουν το παιχνίδι στην ισοπαλία και την ευκαιρία για επιστροφή ανεκμετάλλευτη. Στην επόμενη αγωνιστική κόντρα στον ΑΠΟΕΛ η ομάδα δείχνει ανήμπορη να κερδίσει τον ΑΠΟΕΛ στην έδρα της και έτσι οι όποιες ελπίδες υπήρχαν για το τίτλο εξανεμίστηκαν. Έτσι με το τέλος της σαιζόν και εν μέσω διοικητικής κρίσης ο Νίκος Νικολάου ανακοινώνει την παραίτηση του από προπονητής της ομάδας μας. Όσο για τον Φρούσσο επέστρεψε πίσω ως σκάουτερ και σύμβουλος προέδρου.
Με την διοικητική κρίση να λαμβάνει τέλος λίγο πριν το τέλος των διακοπών η επιλογή προπονητή έγινε βεβιασμένα, η επιμονή στον Έλι Γκούτμαν δεν καρποφόρησε έτσι τα ηνία δόθηκαν στον Αργεντινό Γκιγιέρμε Όγιος. Το ξεκίνημα του Όγιος ενθαρρυντικό καθώς ήταν ο μόνος που προχώρησε όσο έπρεπε στην Ευρώπη και αποκλείστηκε από την πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Στο πρωτάθλημα πραγματοποιεί θετικό ξεκίνημα και η ομάδα στις πρώτες αγωνιστικές είναι στην κορυφή. Κάπου εκεί προκύπτει και πρόβλημα με το δίπλωμα του Αργεντίνου τεχνικού καθώς οι ειδήμονες στην Κ.Ο.Π θεωρούν ότι δεν κατέχει τα απαραίτητα διπλώματα κι ας δούλεψε για χρόνια στην Ελλάδα ως πρώτος προπονητή. Έτσι προσλαμβάνεται ο Σίμοφ για να κάνει την γλάστρα όμως μάταια καθώς η αντίστροφη μέτρηση για το τέλος του Όγιος έτρεχε και ως εκ τούτου μετά από τρεις σερί ισοπαλίες με Δόξα, ΕΝΠ, Α.Ε.Π και την εκτός έδρας ήττα από την Ομόνοια που συνοδεύτηκε με απογοητευτική εμφάνιση, απολύεται.
Με το πρωτάθλημα όμως να μην είναι χαμένο και την ελπίδα για κάτι καλό να παραμένει η διοίκηση Κκούσιου αποφασίζει την πρόσληψη του Μπόμπαν Κρισμάρεβιτς που μόλις λίγες μέρες πριν είχε απολυθεί από τον Απόλλωνα. Το άλλοτε αγαπημένο παιδί της εξέδρας όμως κρίνεται κατώτερο των προσδοκιών και στα πέντε ματς που κοουτσάρει την ομάδα την οδηγεί σε τέσσερις ήττες και μια ισοπαλία, και πλέον από σενάρια τίτλου ακούγονται σενάρια υποβιβασμού.
Η ομάδα ανασυντάσσεται σε όλα τα επίπεδα. Η διοίκηση Κούσιου παραιτείται και αναλαμβάνει η επιτροπή σωτηρίας με επικεφαλή τον Κίκη Κωνσταντίνου. Στα αγωνιστικά προπονητής αναλαμβάνει ο Βούλγαρος Στάνιμιρ Στόιλοφ τον οποίο τον συνόδευε παλμαρέ με διακρίσεις μεγέθους Ανόρθωσης. Πραγματοποιούνται αρκετές μεταγραφές και η ομάδα βαδίζει ξανά προς τον δρόμο των επιτυχιών, σώζει την χρονιά και καταλαμβάνει την 3η θέση που υπό τις περιστάσεις θεωρείτο επιτυχία. Στον θεσμό του κυπέλλου ο αποκλεισμός από τον Απόλλωνα εμφάνισε τις πρώτες φωνές διαμαρτυρίας κατά του Στόιλοφ. Ο Βούλγαρος όμως παραμένει ακλόνητος και ξεκινά τον σχεδιασμό για την νέα χρονιά. Το θετικό όμως κλίμα που πήγε να δημιουργηθεί στράβωσε για τα καλά όταν η ομάδα μας γνώρισε τον οδυνηρό αποκλεισμό από την Ραμποτνίσκι. Ο Στόιλοφ κατακρίνεται για τις επιλογές του και δη του τερματοφύλακα Ιβάνκοφ ο οποίος δέχθηκε γελοία γκολ στα δύο παιγνίδια κόντρα στους Σκοπιανούς. Ωστόσο παρά τον απρόσμενο αποκλεισμό και τις λανθασμένες επιλογές ο Βούλγαρος πιστώνεται, όχι για πολύ όμως καθώς η εντός έδρας ισοπαλία με την Σαλαμίνα και η ήττα από την Ομόνοια τον στέλλουν στο ταμείο ανεργίας.
Προσωρινά υπηρεσιακός αναλαμβάνει ο μέχρι πρότινος βοηθός του Μίρκο Μίχιτς ο οποίος αναλαμβάνει και την καθοδήγηση στο περσινό ματς κόντρα στην Αλκή. Με τους υποψήφιους να είναι αρκετούς και την χρονιά μόλις στην αρχή της η διοίκηση υπό την ηγεσία του νυν προέδρου Σάββα Κάκου αποφασίζει την πρόσληψη του Ρόνυ Λέβι τον Οκτώβριο του 2011. Παρά το αρνητικό ντεμπούτο του κόντρα στον Άρη η ομάδα συμμαζεύεται και παρουσιάζει οργανωμένο σύνολο. Η αντεπίθεση πραγματοποιείται και η ομάδα πατά κορυφή μετά την νίκη της με 0-1 επί της Ομόνοας στο Γ.Σ.Π. Ο Ρόνυ Λέβι απολαμβάνει της καθολικής υποστήριξης του κόσμου αλλά δεν μπορεί να διαχειριστεί αναλόγως το κλίμα ευφορίας. Προπονητικά λάθη σε συνδυασμό με διαιτητικές αποφάσεις κοστίζουν πολύτιμους βαθμούς ωστόσο τα στραβοπατήματα των πιο πάνω διατηρούν τις μαθηματικές πιθανότητες για τον τίτλο ζωντανές κάτι το οποίο δεν ήρθε. Στο κύπελλο η ομάδα γνωρίζει τον αποκλεισμό από την ΑΕΛ. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς ο Ρόνυ Λέβι δήλωνε πως η ομάδα δεν ήταν δική του και δεν έχει τα κότσια για πρωταθλητισμό δίνοντας την υπόσχεση παράλληλα πως θα χτίσει ομάδα που θα μπορεί να διεκδικεί το πρωτάθλημα. Η υπόσχεση του αυτή κάνει τους διοικούντες να κλείσουν τα αυτιά τους στις φωνές διαμαρτυρίας και δίνουν εξουσιοδότηση στον Λέβι να κτίσει την Ανόρθωση που οραματίζεται ο κόσμος της.
Η ομάδα πραγματοποιεί θετικές εμφανίσεις τόσο στα φιλικά όσο και στα πρώτα ματς στην Ευρώπη, ωστόσο ένα κακό ημίχρονο όπου οι πάντες πελαγοδρομούσαν γνωρίζει τον εντός έδρας αποκλεισμό από την Ντίλα Γκόρι. Ο Λέβι πλέον αποτελεί κόκκινο πανί για τον κόσμο όμως η αποζημίωση του συμβολαίου του αποτελεί τροχοπέδη για απόλυση του. Η διοίκηση μη θέλοντας να επαναλάβει λάθη του παρελθόντος αποφασίζει την παραμονή του και την πίστη της στην ομάδα. Τα αποτελέσματα δικαιώνουν προπονητή και διοίκηση, η Ανόρθωση πετυχαίνει την μια νίκη μετά την άλλη και άπαντες την θεωρούν πρώτο φαβορί για το πρωτάθλημα. Ωστόσο η εκτός έδρας νίκη επί της Ομόνοιας και το κλίμα ευφορίας που δημιουργήθηκε σε συνδυασμό με τις αλχημείες λόγω μεταγραφικής παρουσιάζουν την Ανόρθωση με εντελώς διαφορετικό πρόσωπο. Ένα πρόσωπο το οποίο εδώ και δύο μήνες ο προπονητής έδειχνε ανήμπορος να το αντιστρέψει.
