Για το κύπελλο του 2003, το μοναδικό τίτλο που κατέκτησε στην καριέρα του σε επίπεδο πρώτης κατηγορίας, αναφέρθηκε ο Ανδρέας Μιχαηλίδης με δηλώσεις του στην ιστοσελίδα kerkida.net.
Αναλυτικά πιο κάτω οι δηλώσεις του προέδρου του ΚΟΑ.
«Ήταν ο μοναδικός μου τίτλος στην πρώτη κατηγορία. Είχαμε κερδίσει τίτλους στις πιο μικρές κατηγορίες. Τον απολαύσαμε πολύ. Ήταν ιδιαίτερος τελικός γιατί ήμουν στην ΑΕΛ για έξι συνολικά χρόνια σε τρεις διαφορετικές περιόδους, είχα φύγει και μετά από μερικούς μήνες πήγα στην Ανόρθωση. Κάναμε μια εκπληκτική πορεία, χάσαμε για ένα βαθμό το πρωτάθλημα από την Ομόνοια και πήγαμε τελικό. Ήταν αμφίρροπος, μπορούσε να τον κερδίσει οποιαδήποτε ομάδα. Πήγαμε στα πέναλτι και εκεί είναι Ρωσική ρουλέτα… Εγώ ξέρω τι σημαίνει, έχω χάσει τίτλους στα πέναλτι!».
«Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν πήγε ο Τιμούρ να χτυπήσει το πέναλτι, ο Δήμος Διαμαντής που κρατούσε σημειώσεις, λέει… “Μα αν το βάλει κερδίζουμε;” Και λέει του ο Κώτσιος (σ.σ: Κώστας Κωνσταντίνου, έφορος της Ανόρθωσης) “Εσού γράφεις, εμάς ρωτάς;;”. Έμεινε μέσα στο μυαλό μου, δεν θα βγει ποτέ!»
“Ακόμα αντηχεί στ’ αυτιά μου το σύνθημα που φώναζαν οι Ανορθωσιάτες και μερικές φορές το “ακούω” μέσα στο μυαλό μου… “Αντρέα, Αντρέα το πήραμε παρέα!” Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Επίσης μοναδικές οι στιγμές στον σύλλογο, στους πανηγυρισμούς. Την επόμενη μέρα πήρα το κύπελλο στον τάφο των γονιών μου, οι οποίοι συνέπασχαν μαζί μου όλα αυτά τα χρόνια. Θυμάμαι πήγαινα σπίτι και μου έλεγε η μάνα μου… “Μα εχάσαμεν το ρε Αντρέα μου πάλε;” και ο γέρος μου της θύμωνε! Οπότε τους το πήρα, τα καταφέραμε στο τέλος και είμαι βέβαιος πως το απόλαυσαν και εκείνοι”.
“Αυτό που με ευχαρίστησε διπλά ήταν ότι οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές της Ανόρθωσης ήρθαν πάνω στο προπονητικό τιμ. Ήταν μια πολύ μεγάλη ηθική ικανοποίηση. Δείχνει ότι υπήρχε σύνδεση με την ομάδα και ότι είχαν τύψεις γιατί μου στέρησαν κάποιους τίτλους όταν ήμουν στην Ομόνοια! (γέλια). Όμως ταυτόχρονα είχα μια ευαισθησία για την ΑΕΛ και τους παίκτες της, που ήταν οι παίκτες μου πριν λίγους μήνες. Στεναχωρήθηκα που το κέρδισα πάνω τους αλλά κάπου έπρεπε να κερδίσουμε…”.
“Ήταν ένας πολύ σημαντικός τίτλος γιατί μαζί με τους συνεργάτες μου δουλέψαμε πολύ σκληρά και φτάσαμε πάρα πολύ κοντά να κερδίσουμε κάποιους τίτλους και μας στεναχωρούσε ότι την τελευταία στιγμή κάτι συνέβαινε. Κατά κύριο λόγο θεωρώ ότι κάτι θα κάναμε και εμείς λάθος, όμως δεν έχω καμία αμφιβολία ότι κάποιους τίτλους μας τους έκλεψαν. Μετά από τόσα χρόνια με πολύ καθαρό μυαλό, δεν έχω καμία αμφιβολία. Φτάσαμε πολύ κοντά σε πάρα πολλές περιπτώσεις, δεν μπορεί να είναι όλα τυχαία. Περηφανεύομαι να λέω ότι έχω και το ρεκόρ, πέντε τελικούς με πέντε διαφορετικές ομάδες”.
