Στη ραδιοφωνική συχνότητα του Active, μίλησε ο πρώην πρόεδρος της εταιρείας και του συλλόγου, Ανδρέας Παντελή.
Ο Παντελή που ήταν ο πρόεδρος στο σύλλογο ενόσω ο Ξενίδης αγωνιζόταν στην ομάδα μας εξέφρασε το σοκ του για τον αιφνίδιο θάνατο του Ξενίδη.
Το αρχικό του σχόλιο: «Ο Γιώργος ήταν ένα παιδί που ζούσε παθιασμένα τα πάντα. Ήθελε να είναι το κέντρο της παρέας, ήταν διασκεδαστικός και έζησε τη ζωή του αρκετά έντονα».
Τι θυμάστε από την παρουσία του στην Ανόρθωση;
«Τότε ήταν που είχαμε πάρει κι άλλους Ελλαδίτες ποδοσφαιριστές στην ομάδα. Είχε μια καλή πορεία τα προηγούμενα χρόνια και είχε αρχίσει να πηγαίνει προς τα κάτω. Συζητήσαμε και αμέσως δέχθηκε, δεν είχαμε διαφορές στο οικονομικό γιατί ήθελε να παίξει ποδόσφαιρο. Όταν του είπαμε ότι θέλαμε να φτιάξουμε μια ομάδα με πρωταγωνιστικό ρόλο δέχθηκε».
Τι άνθρωπος ήταν στην καθημερινότητα του;
«Ήταν απλός και ανήσυχος άνθρωπος και όπως σας είχα πει παθιασμένος. Πάντα είχε έντονη άποψη και ήταν βιαστικός, όμως είχε μια καλή καρδιά. Θυμάμαι ότι σε δύσκολες περιπτώσεις είχε ένα δικό του τρόπο να εξομαλύνει την κατάσταση. Ήταν χαρακτηριστικό του χαρακτήρα του».
Θυμάστε κάποιο ιδιαίτερο περιστατικό;
«Δεν μπορώ να πω κάποιο ιδιαίτερο, μπορώ να πω ότι έζησε έντονα την πρώτη χρονιά που ήταν στην Κύπρο. Είχε δικά του προβλήματα που τον κράτησαν κάπως πίσω. Πάντα έλεγε καλά λόγια για την Κύπρο γιατί πέρασε πολύ καλά και έμεινε συνδεδεμένος με την Ανόρθωση».
Κτύπησε και τατουάζ για την Ανόρθωση, πάντα έδειχνε την αγάπη του για την Ανόρθωση;
«Θυμάμαι πως έλεγε ότι “Eίμαστε Έλληνες εμείς και δεν χάνουμε”. Ήταν η ατάκα του».
Αιφνιδιαστήκατε με το άκουσμα της είδησης;
«Σοκαριστήκαμε όλοι διότι ήταν ένα νεαρό παιδί. Τίποτα δεν έδειχνε ότι θα είχε αυτό το απρόσμενο τέλος. Κατά διαστήματα όταν συζητούσαμε ήταν πάντα ένας άνθρωπος “έξω καρδιά”. Δεν ξέρω πώς ο Θεός αποφάσισε να τον πάρει μαζί του».
Τι άλλο θυμάστε από τον Γιώργο Ξενίδη; Ήταν εύκολος σαν άνθρωπος; Εμείς σαν δημοσιογράφοι τον θυμόμαστε σαν ένα ποδοσφαιριστή που έδινε πάντα τον καλύτερο του εαυτό στο γήπεδο.
«Του άρεσε να παίζει ποδόσφαιρο. Δεν ήταν τόσο μεγάλος λάτρης της προπόνησης, αλλά αγαπούσε παθιασμένα το ποδόσφαιρο. Τον πρώτο χρόνο ήταν πολύ καλός, ο δεύτερος δεν πήγε τόσο καλά, αλλά δεν δημιουργούσε προβλήματα. Mόνο θετικά έχω να θυμάμαι. Πάντα έβαζε νερό στο κρασί του. Το μόνο που απομένει είναι να τον θυμόμαστε, έχουμε συνεργαστεί μαζί, έχουμε θετικές μνήμες και πρέπει να τον θυμόμαστε».
