Στις αρχές του πρωταθλήματος, η γραμμή που προβλημάτιζε περισσότερο πρώτα το Ρόνι Λεύι και μετά όλους εμάς, ήταν η αμυντική. Ιδιαίτερα μετά την απώλεια Μποαβεντούρα, ασφαλώς ήταν η πιο υποστελέχωμένη γραμμή του Φοίνικα.
Μολαταύτα, το τέλος του πρώτου γύρου βρήκε τη Μεγάλη Κυρία επικεφαλής του πίνακα, με τα στατιστικά να δηλώνουν πως είχε την καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα. Παρά τον τραυματισμό Βαλβέρδ την 1η Δεκεμβρίου, ο Μάστρου τον αντικατέστησε επάξια. Πέντε ουσιαστικά παίχτες για τέσσερις θέσεις, οι Άντιτς, Κόλιν, Ίλιτς, Ζόρζε και Σιέλης μας έβγαλαν ασπροπρόσωπους.
Η μεταγραφική περίοδος των Χριστουγέννων έφερε πλούσια δώρα στο Ρόνι Λεύι. Ο “πόθος” που άκουγε στο όνομα Ντουάρτε έγινε πραγματικότητα, ο Αβραάμ ήρθε για να δώσει επιπλέον λύση στο αριστερό άκρο, ενώ ο Γκάλαμαζ ήταν το κερασάκι της γενέθλιας τούρτας, έστω κι αν δεν αγωνίστηκε ακόμα.
Δυστυχώς, στους δυο αγώνες που η ομάδα μας παρουσιάστηκε με νέα πρόσωπα στη άμυνα, δεχτήκαμε πέντε γκολ! Πέντε τέρματα, τα μισά και βάλε από όσα είχαμε δεχτεί σε δεκαεννέα αγωνιστικές (είχαμε παθητικό 9 γκολ) από ομάδες του τρίτου γκρουπ της βαθμολογίας! Προφανώς το βάρος της ευθύνης δεν βαραίνει αποκλειστικά τους νεοεισερχόμενους στην 11άδα. Αρκετά λάθη άλλωστε έγιναν και από το κεντρικό αμυντικό δίδυμο αλλά και από τη συνολική αμυντική συμπεριφορά της ομάδας. Ασφαλώς, τα νέα αποκτήματα θέλουν χρόνο προσαρμογής και παιχνίδια στα πόδια τους.
Η συνολική απόδοση της ομάδας δεν έπεσε αισθητά στις τελευταίες αγωνιστικές, ώστε κάποιος να μιλήσει για “κοιλιά”. Τα νεκρά διαστήματα ωστόσο που παρατηρούνται από την αρχή της περιόδου κάπου αυξήθηκαν σε διάρκεια και έγιναν πιο… νεκρά. Υπάρχει ίσως ένας εφησυχασμός τόσο για το πρωτάθλημα εξαιτίας του +6 που υπήρχε από τον δεύτερο, του αήττητου και των νικών σε όλα τα ντέρμπι. Εφησυχασμός που μεταφερόταν και μέσα στο παιχνίδι, με το 1-0 κάποιες φορές να φαντάζει αρκετό, ενώ, όπως φάνηκε με τον Ολυμπιακό ούτε καν το 2-0 δεν είναι σίγουρο! Με τη Νέα Σαλαμίνα, η προσπάθεια σταμάτησε παραδόξως στο 1-1, ενώ παρόμοια επιπολαιότητα είχαμε δει και στο κύπελλο με την Αλκή. Ίσως και τότε, το μυαλό να ήταν στο παιχνίδι με την Ομόνοια που ακολουθούσε και η συγκέντρωση πήγαινε περίπατο.
Η αμυντική γραμμή ήταν αυτή που σε αρκετά παιχνίδια κράτησε τους αντιπάλους στην αφλογιστία, επιτρέποντας σε μερικά μαγικά πεντάλεπτα ή δεκάλεπτα της γραμμής κρούσης μας να “σκοτώνουν” τα παιχνίδια. Από την στιγμή που η ποιότητα υπάρχει και μάλιστα η ομάδα είναι ενισχυμένη με τρεις ποδοσφαιριστές στη συγκεκριμένη γραμμή, φυσιολογικά αναμένουμε να δούμε αισθητή βελτίωση, από το παιχνίδι με την Ομόνοια κιόλας!
