Επιστολή στο Anorthosis24 – Οι επιστολές που δημοσιεύονται αντιπροσωπεύουν τις προσωπικές απόψεις των συγγραφέων τους και όχι κατ’ ανάγκην του Anorthosis24. Στείλτε μας κι εσείς τη δική σας επιστολή, στο [email protected].
Σας χαιρετώ φίλοι Ανορθωσιάτες. Δυστυχώς η πρεμιέρα του πρωταθλήματος αλλιώς την περιμέναμε και αλλιώς μας ήρθε. Ωστόσο ο πανικός που επικρατεί σε αρκετούς φίλους της ομάδας μας κατά την άποψη μου είναι κάπως υπερβολικός και γι’ αυτό θέλω να κάνω μια μικρή ανάλυση του τι είδαμε στο ντέρμπι με την συμπολίτισσα και τι μπορεί να βελτιωθεί στα επόμενα παιχνίδια.
Το στήσιμο της ομάδας ήταν ιδανικό για ένα τέτοιο παιχνίδι. Ο Ρόνι Λέβι επέλεξε μια συντηρητική προσέγγιση με σχετικά χαμηλό τέμπο στην ανάπτυξη, αρκετές πάσες στον χώρο του κέντρου και μπαλιές και σέντρες στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου. Ο συγκεκριμένος τρόπος ανάπτυξης ήταν αναγκαίος καθώς η ομάδα ακόμα δεν έχει την απαιτούμενη φυσική κατάσταση ώστε να διατηρεί ψηλό τέμπο για αρκετή ώρα. Επίσης με τόσους νέους παίχτες στη αρχική εντεκάδα δεν έχουν αναπτυχθεί ακόμα αυτοματισμοί μεταξύ κυρίως της επιθετικής τριάδας ώστε να βγαίνουν συνδυασμοί με κοντινό passing game στην επίθεση. Ακόμα ήταν εμφανές ότι τα ακραία μπακ είχαν οδηγίες να είναι προσεκτικοί στα ανεβάσματά τους. Ο Μπανταλόφσκι δεν ανέβηκε σχεδόν καθόλου ψηλά ενώ λίγες ήταν οι φορές που το έπραξε ο Πράνιτς. Η ομάδα πέτυχε το ζητούμενο που ήταν ένα γρήγορο τέρμα και στη συνέχεια και μέχρι την λήξη του πρώτου ημιχρόνου έκανε άψογη διαχείριση του σκορ έχοντας μάλιστα και ευκαιρίες για να διπλασιάσει τα τέρματά μας. Το κλειδί λοιπόν στο πρώτο μισό του παιχνιδιού ήταν ότι το κέντρο κράτησε μπάλα και επέτρεψε στην άμυνα να καθαρίσει με ευκολία τις λιγοστές φάσεις που δημιούργησαν οι αντίπαλοι.
Το δεύτερο ημίχρονο ήταν εκ διαμέτρου αντίθετο. Το κέντρο έχασε εντελώς τον έλεγχο του αγώνα και εδώ είναι και το κύριο λάθος του προπονητή. Κάτι που φάνηκε από τα πρώτα λεπτά του β’ ημιχρόνου ήταν ότι η Σαλαμίνα κυριαρχούσε. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως αργότερα και με την έλευση του Γκάντσεφ στον αγώνα η ομάδα έχασε την κλασσική ευκαιρία να καθαρίσει το παιχνίδι. Στο κέντρο έλειπε μια ηγετική φυσιογνωμία να πάρει το παιχνίδι πάνω του, να ηρεμίσει την κατάσταση και να στρώσει το παιχνίδι της ομάδας κάτι που ο Βίκτορ δεν έδειξε ικανός να κάνει. Άλλα λάθη του προπονητή ήταν η καθυστερημένη απόσυρση του Αράζ που δεν έδειχνε να πατά καλά στο γήπεδο ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο, η απόσυρση του Παλάνκα και η παράλληλη μετατόπιση του Ράγιος στο άκρο αλλά και η μετατόπιση του Καμαρά στο αριστερό άκρο την ώρα που η Σαλαμίνα πίεζε και άφηνε κενούς χώρους στα μετόπισθεν, κάτι που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί ο Καμαρά με την ταχύτητά του.
Όσον αφορά τις ατομικές επιδόσεις Αρούς και Σίφο έδειξαν εξαιρετικά χαρακτηριστικά. Ο Ντουγκλάο έδειξε ότι μπορεί να οργανώσει παιχνίδι από πίσω αν και πρέπει να είναι πιο προσεκτικός με τις μπαλιές του καθώς πούλησε αρκετές φορές την μπάλα. Ράγιος έδειξε πως όταν έχει ποιοτικούς παίχτες γύρω του μπορεί να κάνει μαγικά πράγματα. Παλάνκα και Αράζ χρειάζονται χρόνο ώστε να ανεβάσουν στροφές ενώ ο Καμαρά λόγω του νεαρού της ηλικίας του χρειάζεται να προσαρμοστεί καλύτερα.
Σε γενικές γραμμές η ομάδα μπορεί να αισθάνεται τυχερή που δεν ηττήθηκε αλλά και άτυχη που δεν καθάρισε το παιχνίδι όταν είχε την ευκαιρία. Μην ξεχνάμε ότι ήταν η πρώτη επίσημη παρουσία μπροστά στον κόσμο της ομάδας που φέτος έχει πρωταγωνιστικές βλέψεις άρα η πίεση ήταν τεράστια την ώρα που η Σαλαμίνα χωρίς πρωταγωνιστικό ρόλο δεν είχε τίποτα να χάσει. Το σημαντικό αυτή την στιγμή είναι ο κόσμος να δείξει στήριξη ιδικά στους νεαρούς παίχτες και να μην τους κάψει.
Η.Ι.
