Αφιέρωμα στην ομάδα μας και στη Νέα Σαλαμίνα έχει κάνει η καταλανική εφημερία sport.es.
Η εφημερίδα φιλοξενεί αφιερώματα σε ντέρμπι του κόσμου και στη σημερινή της έκδοση καταπιάνεται με αυτό της Αμμοχώστου. Το αφιέρωμα που υπογράφει ο Κάρλος Μαρτίν Ρίο, περιλαμβάνει δηλώσεις από τον εκπρόσωπο Τύπου της «Κυρίας», Δημήτρη Χριστοφόρου και έχει τίτλο «Ένα ντέρμπι μακριά από το σπίτι» (Un derbi fuera de casa).
Δείτε το δημοσίευμα (ΕΔΩ και η διαδικτυακή του έκδοση)
«Το σχίσμα δημιουργήθηκε το 1948 και από τότε σχεδόν όλες οι ομάδες ήταν ταγμένες είτε στη δεξιά είτε στην αριστερά», εξηγεί ο Έλληνας δημοσιογράφος Φώτης Γαλούσης. Η Νέα Σαλαμίνα μάλιστα αποτράπηκε να αγωνιστεί στο γήπεδο που είχε καταλάβει η Ανόρθωση. Από τις απαρχές της, η οντότητα που οφείλει το όνομά της στη Σαλαμίνα επρόκειτο να συνδεθεί με μια προοδευτική ιδεολογία, μέχρι που έγινε μαζί με την Ομόνοια το μεγάλο κλαμπ της αριστεράς στη χώρα. Η Ανόρθωση, μια από τις πιο επιτυχημένες ομάδες στην Κύπρο με 13 πρωταθλήματα και έντεκα κύπελλα, θα ταυτιζόταν με τη δεξιά, μια τάση που μοιράζεται με τον Απόλλωνα ή τον ΑΠΟΕΛ. Ο διαχωρισμός έγινε. «Έξι αριστεροί σύλλογοι ίδρυσαν μια νέα ομοσπονδία που για πέντε χρόνια οργάνωσε το δικό της πρωτάθλημα. Το 1953 οι δύο οργανώσεις συγχωνεύθηκαν και έκτοτε οι αντιπαραθέσεις απέκτησαν πολιτικές προεκτάσεις», προσθέτει ο Γαλούσης. Τότε ήταν που οι δύο ομάδες της Αμμοχώστου συναντήθηκαν για πρώτη φορά, με 5.000 φιλάθλους στις κερκίδες. Το συμβολικό ήδη ζύγιζε περισσότερο από το αθλητικό.
Εξορία
Τον Ιούλιο του 1974, ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στην Κύπρο, ως απάντηση σε πραξικόπημα που υποκινήθηκε από τη στρατιωτική χούντα που κυβερνούσε την Ελλάδα. Η εύθραυστη ισορροπία που προέκυψε από την ανεξαρτησία από τη βρετανική κυριαρχία, που συμφωνήθηκε το 1960 μετά την ώθηση του ελληνοκυπριακού κινήματος που μεταξύ 1955 και 1959 καλούσε για ένωση με την Ελλάδα, ανατινάχτηκε.
Ένα μήνα αργότερα, με την ανατροπή της δικτατορίας και την Ελληνική Δημοκρατία στο δρόμο της προς τη δημοκρατία, μια δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής τερμάτισε τις ειρηνευτικές συνομιλίες και καθιέρωσε την κυριαρχία της Άγκυρας στο 36% του νησιού. 150.000 άνθρωποι εκτοπίστηκαν βίαια κάτι που έγινε και στην Αμμόχωστο. Η Ανόρθωση και η Νέα Σαλαμίνα θα έπρεπε να αναζητήσουν καταφύγιο στην υπόλοιπη επικράτεια. Τον βρήκαν στη Λάρνακα, τη σημερινή τους προσωρινή έδρα, αλλά δεν ξέχασαν την αρχική τους ταυτότητα.
«Κάθε χρόνο διοργανώνεται μια μεγάλη εκδήλωση με επίκεντρο την Αμμόχωστο και ο σύλλογος συμμετέχει σε δράσεις με στόχο την επιστροφή στα πατρογονικά σπίτια». Σε κάθε τελικό αγώνα, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, κοινό και παίκτες τραγουδούν μαζί ένα τραγούδι που τους φέρνει σπίτι. «Από γενιά σε γενιά καλλιεργείται η επίγνωση της Αμμοχώστου. Οι σύλλογοι βοηθούν σημαντικά στη διατήρηση της ταυτότητας της πόλης, ακόμη και σε νέους που δεν τη γνώριζαν», λέει ο υπεύθυνος Τύπου της Ανόρθωσης, Δημήτρης Χριστοφόρου.
Παίκτες, οπαδοί, μάνατζερ… Όλοι διαλύθηκαν το 1974. Μήνες αργότερα, τα μέλη της Νέας Σαλαμίνας αποφάσισαν να δώσουν στον σύλλογο μια δεύτερη ζωή. Η Ανόρθωση θα έπαιρνε παρόμοια απόφαση και σύντομα έδειξε ότι διατηρούσε ακόμα το γονίδιο που κερδίζει. Το 1975 σήκωσε το πρώτο κύπελλο μετά την αποχώρησή της από την Αμμόχωστο, έναν τίτλο που ήταν μια διακήρυξη αρχών: εξορίστηκαν, δεν νικήθηκαν. Χωρίς γήπεδο, χωρίς γραφεία, χωρίς φανέλες, έμειναν ζωντανοί χάρη στην επιμονή της εξορίας. «Μέχρι το 1986 που άνοιξε τις πόρτες του ο Αντώνης Παπαδόπουλος, η Ανόρθωση ήταν άστεγη. Έκαναν προπόνηση στην παραλία, χωρίς τα βασικά», επισημαίνει ο Χριστοφόρου. «Είναι η πιο τραγική μέρα της ιστορίας μας και συνεχίζει να είναι μια ανοιχτή πληγή», προσθέτουν από τη Νέα Σαλαμίνα.
Η κοινή μοίρα έχει χαμηλώσει την οξύτητα του ντέρμπι. «Οι σχέσεις μετά το 1974 είναι φιλικές. Μας ενώνει η επιθυμία να επιστρέψουμε στην Αμμόχωστο», επισημαίνει ο Χριστοφόρου, αν και στη Νέα Σαλαμίνα ξεκαθαρίζουν ότι δεν είναι όλα ιδανικά και ότι η κόντρα είναι «μεγάλη». Το 1992, δύο χρόνια μετά την κατάκτηση του μοναδικού τους κυπέλλου, στη Νέα Σαλαμίνα άνοιξαν και το δικό τους γήπεδο στη Λάρνακα. Είναι το στάδιο Αμμόχωστος. Η ανεξάντλητη λαχτάρα που έχει αποκρυσταλλωθεί σε επιθυμία για συμφιλίωση».
