Είναι πράγματι απίστευτο ότι βρισκόμαστε εδώ να αποχαιρετίσουμε από αυτή τη Ζωή τόσο γρήγορα έναν πραγματικά λεβεντάθρωπο, τον Σωτήρη μας, τον Σωτηράκη, τον Κύριο Σωτήρη με κεφαλαίο Κ, που ούτε και αυτός ευτύχισε να δει την μέρα που θα επιστρέψουμε στο ελεύθερο Αρνάδι, στο ελεύθερο ΓΣΕ.
Είναι μεγάλη μου τιμή εμένα που, όντας τυχερός να τον ζήσω τα τελευταία 20 χρόνια, θα του απευθύνω αυτό το τελευταίο αντίο.
Σε αποχαιρετώ φίλε Σωτήρη, πρώτα εκ μέρους της πολυαγαπημένης σου οικογένειας
– της πιστής σου συντρόφου Αντρούλλας, το απίστευτο δίδυμο σου
– των πολυαγαπημένων σου κόρων Έλενας και Σταυριάνας και των συζύγων τους Αντώνη και Νίκο
– των εγγονών σου, της Άντρεας και του συζύγου της Χρίστου, του Κυριάκου και της συζύγου του Χλόης και του Αντώνη αλλά και των δισέγγονων σου Έλενας και Σιμόνης που τόσο αγαπούσες.
– καθώς και των αδελφών σου και όλων των συγγενών και φίλων σου.
Σε αποχαιρετώ όμως Μάστρε και εκ μέρους της Δεύτερης σου οικογένειας που εθελοντικά αγκάλιασες για τόσα πολλά χρόνια.
Του Συλλόγου Ανόρθωσις Αμμοχώστου και όλων των Ομάδων της που πάντα ακολουθούσες, αλλά ειδικά της Ομάδας Πετόσφαιρας Γυναικών στην οποίαν τόσο πιστά αφιέρωσες τα τελευταία 34 σου χρόνια.
Θα μπορούσα να μιλώ για ώρες για σένα Σωτήρη μας αλλά δεν χρειάζεται εγώ να σε περιγράψω σε κανέναν από την Οικογένεια σου, τους φίλους και τους γνωστούς σου, που δυστυχώς λόγω της Πανδημίας λίγοι μπορούν να παρευρεθούν ενώ υπό κανονικές συνθήκες θα γέμιζαν όλοι οι δρόμοι γύρω από την εκκλησία.
Ότι και να πει κάποιος για σένα, για την προσφορά σου, όποιες λέξεις χρησιμοποιήσει κάποιος για να σε περιγράψει είναι λίγες, πάρα πολύ λίγες. Αυτό φάνηκε από όλα τα μηνύματα που γράφτηκαν αυτές τις μέρες από τον κόσμο που σε γνώριζε:
Ακούραστος, Καλοσυνάτος, Μοναδικός, Ταπεινός, Ανιδιοτελής, Σπάνιος, Ξεχωριστός, Αγνός, Λεβέντης, όλες ταίριαζαν – όλα αυτά σε αντιπροσώπευαν
Ίσως αν πρέπει να επιλέξω από όλες αυτές, θα μπορούσα μέσα σε λίγες λέξεις να σε περιγράψω σαν
– έναν αγνό, ανιδιοτελή, σωστό Άνθρωπο, έναν Κύριο με μία τεράστια Καρδιά που χωρούσε τους πάντες και τα πάντα.
Όλα αυτά τα χρόνια που σε γνωρίζω, ένα πράγμα ήξερες – να προσφέρεις, να προσφέρεις άπλετα με χαρά, με αφοσίωση, με συνέπεια, με αγάπη.
Και, το σημαντικότερο, να προσφέρεις χωρίς να αναμένεις, χωρίς να ζητάς, χωρίς να προσδοκείς σε οποιοδήποτε υλικό ή άλλο αντάλλαγμα και να συνεχίζεις την προσφορά χωρίς να πάρεις κανένα υλικό αντάλλαγμα.
Αυτό όμως που σίγουρα πήρες, είναι η αγάπη, η ευγνωμοσύνη, η αναγνώριση από όλους που σε γνωρίσανε και ήταν γύρω σου και από όλους που είχαν εισπράξει αυτά που πρόσφερες απλόχερα σε όλους μας όλα αυτά τα χρόνια.
Συνηθίζεται να λέγεται ότι “ουδείς αναντικατάστατος”. Όμως, όπως έγραψε και σε μήνυμα της η Κάλια, η αρχηγός μας, αυτό ΔΕΝ ισχύει για σένα.
Κανένας, μα κανένας δεν μπορεί ούτε θα μπορέσει να μπει στα παπούτσια σου. Είσαι πραγματικά ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΟΣ. Απλώς θα προσπαθούμε συνέχεια να καλύψουμε τα κενά που μας άφησες.
Ήσουν το Α και το Ω της Οικογένειας σου αλλά και της Γυναικείας Πετόσφαιρας και έτσι θα παραμείνεις στη σκέψη μας και στις πράξεις μας.
Ότι μας έμαθες, ότι μας υποχρέωνες με τον δικό σου τρόπο να κάνουμε, θα μείνει μαζί μας και πάντα θα λέμε – “έτσι το έκανε ο Σωτήρης”, “έτσι το ήθελε ο Σωτήρης, έτσι θα πρέπει να κάνουμε”.
Εμείς μπαίνοντας στο γήπεδο σου στην Αγλαντζιά, θα νιώθουμε συνέχεια την παρουσία σου, θα σε έχουμε πάντα μαζί μας να διορθώνεις τέλεια το νετ, να δίδεις τις μπάλες στους αγώνες μας, να μας διορθώνεις και θυμώνεις, πολλές φορές, να φροντίζεις τους πάντες και τα πάντα.
Σαν ένδειξη ελάχιστης εκτίμησης στο τί έχεις προσφέρει στον Σύλλογο μας και την Ομάδα μας, το Δ.Σ. της Ανόρθωσης αποφάσισε όπως το γήπεδο που τόσο αγάπησες, τόσο φρόντιζες καθημερινά σαν να ήταν το σπίτι σου, ονομασθεί ΣΩΤΗΡΕΙΟΝ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ και όλοι δίδουμε υπόσχεση να το προσέχουμε, να το περιποιούμαστε, να το έχουμε όπως μας έμαθες και μας έδειξες, ώστε το Σωτήρειον Αθλητικό Κέντρο θα είναι για μας ένα μνημείο, μία θύμηση του τί πρόσφερε για μας όλα αυτά τα χρόνια ο Μεγάλος αυτό Αγνός Ανορθωσιάτης.
Σωτήρη μας, σε αποχαιρετούμε από αυτή τη ζωή για τελευταία φορά αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να σε ξεχάσουμε ποτέ.
Θα είσαι πάντα μαζί μας με την Οικογένεια σου, με την Ανόρθωση σου, στις σκέψεις όλων μας, σαν σύντροφος, πατέρας, παππούς, καθοδηγητής, φίλος.
Καλό ταξίδι Σωτήρη μας και είμαι σίγουρος ότι θα είναι ελαφρύ για σένα το χώμα που θα σε σκεπάζει.