Βλέποντας την Ανόρθωση στα φιλικά παιχνίδια, είναι ηλίου φαεινότερο πως η συγκεκριμένη ομάδα και σύνολο ποδοσφαιριστών, δεν μπορούν για το κάτι παραπάνω.
Αν και θεωρητικά ενισχύθηκε στην πράξη κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Η άμυνα που πέρσι ήταν το δυνατό μας όπλο, φέτος είναι η αχίλλειο πτέρνα. Δεχθήκαμε γκολ σε όλα τα φιλικά και επίσημα που δώσαμε και σε καμία περίπτωση η αμυντική συμπεριφορά δεν εμπνέει ομάδα που να μπορεί να διατηρήσει μηδέν παθητικό και ένα γκολ θα το βάλει.
Στο δημιουργικό τομέα, η ομάδα όχι μόνο δεν ψάχνεται αλλά δύσκολα δημιουργεί προϋποθέσεις και ακόμη πιο δύσκολα βάζει πίεση. Κρατάμε ανούσια την μπάλα, δίχως να εκδηλώνονται συνεχόμενες επιθέσεις και να κερδίζονται μπάλες στο μισό του αντιπάλου.
Οι αδυναμίες υπάρχουν, είναι εκεί και φαίνονται. Δεν χρειάζεται να έχεις δίπλωμα προπονητή, αλλά ούτε και να είσαι γκουρού το ποδοσφαίρου. Το ζητούμενο για την ομάδα είναι να κερδίσει την ηρεμία μέσα από τα αποτελέσματα, με την ελπίδα να αρχίσει μέσω των επίσημων παιχνιδιών η ουσιαστική βελτίωση. Αρχής γενομένης από το παιχνίδι της πρεμιέρας, θα πρέπει να κερδηθεί ούτως ώστε να αποσυμπιεστεί η κατάσταση, να κερδίσουμε χρόνο και επιστροφές.
