Βάση των όσων ακούστηκαν και γράφτηκαν πριν τον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, δεν ήταν πολλοί εκείνοι που έδιναν τις πιθανότητες εκείνες που θα επέτρεπαν στην ομάδα μας να σταθεί έστω στο ύψος των περιστάσεων. Εν τέλει μπορέσαμε πέντε λεπτά πριν το φινάλε να παραμείνουμε στη διεκδίκηση του βαθμού της ισοπαλίας ο οποίος βέβαια προσφερόταν απλά και μόνο για λόγους γοήτρου.
Οι πρωτοκλασάτες απουσίες σαφώς και επηρέασαν το πλάνο του Ρόνι Λέβι και δεν είναι ψέμα το γεγονός ότι κυρίως στην επανάληψη, η ομάδα μας περιορίστηκε σε παθητικό ρόλο. Η απουσία του Ντούρις που θα μπορούσε να κρατήσει μπάλα στη μεσαία γραμμή και η ταχύτητα του Σισέ ο οποίος θα μπορούσε να απειλήσει στην αντεπίθεση, ήταν στοιχεία που θα μπορούσαν να αλλάξουν την εικόνα του αγώνα.
Από εκεί και πέρα μένουμε με την απορία «αν η ομάδα αυτή θα μπορούσε να διεκδικήσει κάτι περισσότερο» εάν είχε περισσότερες επιλογές. Το παρελθόν δεν αλλάζει, αλλά μπορεί να διαμορφωθεί ένα καλύτερο μέλλον με έναν προγραμματισμό που πρώτα θα κρατήσει το βασικό κορμό της φετινής πορείας και θα τον εμπλουτίσει με στοιχεία που θα μας επιτρέψουμε να διεκδικήσουμε όχι απλώς έξοδο στην Ευρώπη, αλλά τίτλο ή τίτλους.
