Η μέχρι τώρα σταθερή πορεία της ομάδας μας, τη φέρνει κοντά στην έξοδο στην Ευρώπη. Στόχος που ήταν ο πρωταρχικός στη χρονιά και το πρώτο βήμα, για να μπορέσει η ομάδα μας να επιστρέψει πρωταγωνίστρια στα κυπριακά ποδοσφαιρικά δρώμενα.
Σημαντικό ρόλο σε αυτό το στόχο, συνέβαλαν οι μεταγραφές του Ιανουαρίου. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, οι μεταγραφές βγήκαν της ομάδας μας στο απόλυτο.
Ο Ντούρις ήρθε και έλυσε το πρόβλημα που είχαμε. Είναι ο επιθετικός που σκοράρει. Σημείωσε 9 τέρματα, με τα πλείστα να είναι απέναντι σε ομάδες της πρώτης εξάδας. Στοιχείο που αν μη τι άλλο δείχνει και την ποιότητα του Σλοβάκου φορ.
Ο Ιγκιεμπόρ έκανε αρκετά καλό ξεκίνημα και ήταν ο ποδοσφαιριστής που μέχρι το παιχνίδι με την ΑΕΛ στο τέλος της κανονικής διάρκειας, ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Τελευταία διανύει περίοδο κάμψης, ωστόσο σε αυτό υπάρχουν πολλά ελαφρυντικά. Η μετατόπιση του Ζοάο, η βαριά ίωση που τον ταλαιπώρησε, τον έφερα να είναι πιο κάτω σε σχέση με σχέση με παλαιότερες εμφανίσεις του.
Ο Στρούνα είναι ο ποδοσφαιριστής που τόσο πολύ ήθελε ο Λέβι και δεν κατάφερε να βρει στο πρόσωπό του Μπανταλόφσκι. Αγωνίστηκε σε τρεις θέσεις και δίνει λύσεις παντού. Πειθαρχημένος που τηρεί κατά γράμμα τις εντολές του Λέβι.
Ο Έρβιν Κόφφι αποτελεί μία πολύ καλή λύση που όταν και όποτε χρειάστηκε έδωσε λύσεις. Αγωνίστηκε στο δεξί άκρο, ενώ τον είδαμε σε μερικούς αγώνες για μερικά λεπτά να αγωνίζεται και στο δεξί φτερό. Μία πολύ αξιόλογη και αξιόπιστη επιλογή.
Όπως γίνεται αντιληπτό, η επιτυχημένη τετράδα στις μεταγραφές, μας φέρνει κοντά στην Ευρώπη. Μιας και αν δεν ήταν αυτοί οι ποδοσφαιριστές, με δεδομένο τους τραυματισμούς, τις κάρτες και την κόπωση, ίσως η ομάδα να μην ήταν εκεί που βρίσκεται.
