Ίσως περισσότερο και από τον ίδιο τον Ντουγκλάο, πανηγύρισε το γκολ της ισοφάρισης ο Ζοάο Βίκτορ. Ο αρχηγός ήταν αυτός που κέρδισε την πρώτη κεφαλιά και στην εξέλιξη της φάσης ο έτερος Βραζιλιάνος την έσπρωξε στο πλεκτό ώστε η ομάδα μας να αποφύγει άλλη μια ήττα από τις πολλές που ήρθαν με τέτοιο τρόπο στο παρελθόν.
Μέχρι το 96ο λεπτό βλέπαμε μιαν Ομόνοια χωρίς να είναι καλύτερη να προηγείται και να ετοιμάζεται να πανηγυρίσει άλλη μια νίκη σε ένα γήπεδο που η προϊστορία δεν είναι σύμμαχός μας. Όμως άλλο το πέρσι, άλλο το πρόπερσι και άλλο το φέτος για μιαν ομάδα που έδειξε ότι παλεύει μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή για να σώσει βαθμούς και αξιοπρέπεια.
Η σφιγμένη γροθιά του Βίκτορ στην ισοφάριση ήταν η σφιγμένη γροθιά κάθε Ανορθωσιάτη που βλέπει επιτέλους κάτι διαφορετικό και μια ομάδα που αρνείται και να παραδοθεί και να δεχθεί ήττες με κατεβασμένα χέρια.
