Σε μία εποχή που η κάθε ομάδα επιτρεπόταν να έχει μόνο 3 μη Κύπριους ποδοσφαιριστές στο δυναμικό της, η απόκτηση ποδοσφαιριστών επαγγελματιών ομογενών αποτελούσε πολυτέλεια.
Μία τέτοια περίπτωση ήταν ο Χρήστος Βελής, ο οποίος θεωρείτο Κύπριος εκ μητρογονίας και διέπρεψε στα ελληνικά γήπεδα με τα χρώματα του Ηρακλή και του ΠΑΟΚ.
Έτσι το καλοκαίρι του 2001 που έγιναν ριζικές αλλαγές στην ομάδα μας, η διοίκηση Κίκη Κωνσταντίνου θα καταφέρει να ντύσει στα «κυανόλευκα» τον Βελή, που ταυτόχρονα φλέρταραν και άλλες ομάδες.
Δεξιός μπακ-χαφ, με καλή τεχνική, καλός στις εκτελέσεις των στημένων και γλυκιά σέντρα ήταν τα στοιχεία που χαρακτήριζαν τον Βελή εντός αγωνιστικού χώρου. Στην ομάδα μας έμεινε μέχρι και το καλοκαίρι του 2004, όταν και ο Κετσπάγια έκρινε πως δεν μπορούσε να βοηθήσει και έτσι συνέχισε την καριέρα του στην ΑΕΚ για ένα χρόνο, για να επιστρέψει αργότερα στη γενέτειρα του τη Ρόδο και τον Διαγόρα αρχικά και μετά τον ΑΣ Ρόδου μέχρι τη λήξη της καριέρας του.
Το γκολ που πέτυχε επί της Ομόνοιας στο Παραλίμνι και το πανηγύρισε με τα βέλη, αποτελεί δίχως αμφιβολία την καλύτερη ανάμνηση που μας άφησε παρακαταθήκη ο Χρήστος Βελής.
Σήμερα, ο Χρήστος Βελής κλείνει τα 42 του χρόνια. Ζει και εργάζεται στην Ρόδο ως προπονητής στα τμήματα υποδομής, στις ακαδημίες του Α.Ο Ορφέα.
