Είναι ωραίο να κερδίζεις στα φιλικά, μιας και η ομάδα αποκτά αυτοπεποίθηση, ο κόσμος ενθουσιάζεται και γενικότερα επικρατεί ευφορία στις τάξεις της ομάδας.
Όμως χρειάζεται περίσσια προσοχή. Γιατί τα φιλικά αναδεικνύουν και προβλήματα. Καμία ομάδα στον κόσμο δεν είναι τέλεια, πόσο μάλλον η δικιά μας που χτίζεται από την αρχή και έχει πολλά καρβέλια ψωμιά να φάει για να έρθει στο επιθυμητό επίπεδο.
Η Ανόρθωση μέχρι στιγμής βασίζεται στον επιθετικό οίστρο του Καμαρά, κάτι που όπως αναφέραμε προηγουμένως αποτελεί ευλογία και κατάρα. Σίγουρα είναι νωρίς ακόμη, τα πόδια είναι βαρετά, όμως υστερούμε στη δημιουργία φάσεων. Τα αποτελέσματα διαμορφώθηκαν κυρίως λόγω αποτελεσματικότητας. Οι φάσεις που δημιουργήσαμε με την Αλκή στο πρώτο ημίχρονο ήταν σχεδόν μηδαμινές. Το ίδιο και με τον Ολυμπιακό στο δεύτερο ημίχρονο. Σίγουρα η απόκτηση μέσου θα βοηθήσει σημαντικά, μιας και θα υπάρχει ακόμη ένας ποδοσφαιριστής στη μεσαία γραμμή, που θα μπορεί να ανεβάζει την μπάλα μπροστά.
Από τα άκρα της επίθεσης, δημιουργήσαμε κάποιες φάσεις στα δύο φιλικά, υπήρξαν καλές συνεργασίας, όμως χρειάζεται το κάτι παραπάνω. Οι ακραίοι πρέπει να πατούν τετράγωνα και να σκοράρουν και μέχρι στιγμής πετυχαίνουν μόνο το πρώτο κομμάτι.
Επίσης στα μετόπισθεν, θα πρέπει να δουλευτεί η αντίδραση του Αρούς με την μπάλα στα πόδια. Στο χθεσινό φιλικό, οι περισσότερες προϋποθέσεις προήλθαν όταν επιστράφηκε η μπάλα στον τερματοφύλακα, με τις τοποθετήσεις των υπολοίπων να μην είναι οι καλύτερες.
Το λέμε και το ξαναλέμε, υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη, ούτε στα μισά δεν φθάσαμε και σίγουρα τον Ιούλιο μόνο ευεργετικά κυλάει ο χρόνος. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μας συνεπάρουν τα εντυπωσιακά αποτελέσματα και να καλύψουν τις αδυναμίες, οι οποίες θα πρέπει να βελτιωθούν.
