Εύκολα μπορεί κάποιος να σταθεί στη φάση της αποβολής ως αυτή που έκρινε τον αγώνα, ωστόσο η συνολική εικόνα δεν ήταν αυτή. Ακόμα και στο μεσοδιάστημα μεταξύ του λάθους του Κόπριβετς και του γκολ της ΑΕΛ, η Ανόρθωση είχε χάσει σπουδαία ευκαιρία με τον Ράγιος στο 10ο λεπτό ώστε να κάνει το 1-0 και να αλλάξει ξανά τα πάντα στον τομέα της ψυχολογίας.
Ο ίδιος ο προπονητής αναγνώρισε ότι η συνολική προσπάθεια ήταν καλή, ή τουλάχιστον βελτιωμένη σε σχέση με τους προηγούμενους αγώνες. Σιβού και Ερέρο δεν αντιμετώπισαν ιδιαίτερα προβλήματα με τον Αρουαμπαρένα, Βίκτορ και Μίτροβιτς είχαν αρκετά καλή επικοινωνία και κυκλοφόρησαν τη μπάλα, ενώ ο δραστήριος Ολιβέιρα έκανε τα πάντα εκτός από το να μοιράσει τελική πάσα ή να σκοράρει.
Το τελικό ταμείο μπορεί να γράφει μηδέν σε γκολ και βαθμούς, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είχαμε ανάλογη εμφάνιση και ήττα με κατεβασμένα χέρια όπως στον τελευταίο αγώνα με την Ομόνοια. Βέβαια σύντομα πρέπει να έρθει και η ουσία διότι στο κεφάλαιο «ψυχολογία», τον τελευταίο μήνα η ομάδα κάνει βήματα προς τα πίσω.
