Ο προβληματισμός είναι διάχυτος και είναι λογικό. Η Ανόρθωση πάει από το κακό στο χειρότερο, με τον κόσμο και όχι μόνο να αναλώνονται στο τι έγινε και τι δεν έγινε.
Για να έρθουμε σε αυτή την κατάσταση φταίμε όλοι μας, η απίστευτη ανοχή, οι γενικές συνελεύσεις παρωδία, τα λόγια τα μεγάλα και τα ωραία με τους επενδυτές να περιμένουν στην ουρά, η αδιαφορία μας ως κόσμος, οι εγκληματικές αποφάσεις αυτών που κατείχαν τα ηνία. Για να φθάσουμε στην εικόνα που είμαστε σήμερα, έφταιξαν πολλοί.
Η εταιρεία είναι ακέφαλη, ο μόνος σύμβουλος που υπάρχει είναι ο Θέμης Βιολάρης, όλοι οι υπόλοιποι παραιτήθηκαν προ ημερών. Έτσι σίγουρα δουλειά δεν γίνεται και για αυτό γίναμε περίγελο όλων, από τους αντίπαλους οπαδούς, μέχρι τον κάθε τυχαίο διαιτητή που όχι μόνος δεν μας φοβάται αλλά ούτε μας σέβεται.
Ο σύλλογος δεν έχει ούτε την πυγμή, ούτε την ικανότητα αλλά ούτε και τα άτομα να βγει μπροστά να δώσει αφενός όραμα στον κόσμο και αφετέρου, να δουλεύει νυχθημερόν για να αλλάξει η κατάσταση. Η αποτυχία βαραίνει και τα κεφάλια του Δ.Σ του συλλόγου. Μπορεί να μην είναι βασική του αρμοδιότητα, μιας και υπάρχει η συμφωνία διαχείρισης που διέπει τη σχέση μεταξύ εταιρείας και σωματείου, ωστόσο σε μία τόσο έκτακτη κατάσταση και με την ομάδα να είναι στο γκρεμό, δεν μπορεί να μείνει αμέτοχος.
