Οι αγωνιστικές επιλογές του Αντόνιο Πούτσε έχουν συζητηθεί κατ’ επανάληψη και μια ακόμη αναφορά δε θα κάνει τη διαφορά, ούτε θα προσφέρει κάτι διαφορετικό. Όμως κοιτάζοντας τα δεδομένα στο μεσοεπιθετικό κομμάτι από μια διαφορετική σκοπιά, μπορεί κάποιος να συμπεράνει ότι οι τελευταίες χρονικά ενισχύσεις, ίσως να μην ήταν και τόσο στοχευμένες.
Με το πρόβλημα στα άκρα της κορυφής της επίθεσης να φαίνεται στα φιλικά και την έλλειψη εναλλακτικής για τον Γκονσάλβες, οι Καμπρέρα και Κολούνγκα παρουσιάστηκαν ως λύσεις. Από πλευράς ποιότητας και παλμαρέ, οι δύο Ισπανοί ενθουσίασαν αλλά τίθεται το ερώτημα αν μπορούν να προσφέρουν στις θέσεις που αγωνίζονται.
Από τη μια ο Καμπρέρα φαίνεται να έχει τη θέση του δεύτερου επιθετικού, σκοράροντας ήδη δύο γκολ και δείχνοντας ζωηράδα και στο μοίρασμα του παιχνιδιού. Όμως η τοποθέτησή του στον άξονα συνεπάγεται την αυτόματη μετατόπιση του Ράγιος. Αν ο τελευταίος είναι η λύση για την προβληματική εικόνα στα άκρα, τότε θα συνεχίσουμε να ζούμε με ενστάσεις γι’ αυτό!
Από την άλλη ο Κολούνγκα δείχνει να μπορεί να κινηθεί στα αντίπαλα τετράγωνα αλλά άλλο το να έχει στηρίγματα και άλλο το να παλεύει να κερδίσει κεφαλιές από υψηλότερους αντίπαλους. Ο Ισπανός έδειξε ότι προτιμά τη μπάλα στα πόδια ώστε να συνδυαστεί με τους Καμπρέρα και Ράγιος, αλλά αντ’ αυτού βλέπουμε περισσότερη μιαν ανάπτυξη με… γιόμες.
