Στο μάτι του κυκλώνα βρέθηκε για τα καλά και μάλιστα σχεδόν αποκλειστικά χθες ο Αντόνιο Πούτσε. Ο προπονητής τα άκουσε από την κερκίδα, τα άκουσε και κατά κάποιο τρόπο στη δημοσιογραφική διάσκεψη και σίγουρα θα έχει να ακούσει και σήμερα στα διαδικτυακά στέκια.
Για τις επιλογές του ως προς την αρχική ενδεκάδα δεν χωρεί ιδιαίτερη κριτική μιας και με τρεις παίκτες στην κερκίδα και τον Καλό ανέτοιμο, οι πρώτοι έντεκα βγήκαν σχεδόν αυτόματα. Εκεί όπου γι’ άλλη μια φορά προβλημάτισε ήταν με την απόσυρση του Ράγιος που σίγουρα δεν ήταν ο χειρότερος, αλλά ούτε και… κουρασμένος όπως δήλωσε, μιας και τα νεύματα του Ισπανού κατά την αποχώρησή του, έλεγαν πολλά. Έμεινε δε με μιαν αλλαγή στο χέρι, κρατώντας τους Μπένετ και Κυριάκου χωρίς επίσημα αγωνιστικά λεπτά.
Από εκεί και πέρα αυτή ή τάση να πιανόμαστε από τις λέξεις και να θιγόμαστε επειδή, όχι απλώς ο προπονητής, αλλά και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές δηλώνουν ικανοποιημένοι μετά από το βαθμό μετά από τέτοια εμφάνιση, ίσως είναι υπερβολική.
Ναι η Ανόρθωση είναι μια μεγάλη ομάδα, αλλά το γεγονός ότι έχει μείνει άτιτλη για οκτώ χρόνια, δεν είναι φταίξιμο ούτε του Πούτσε, ούτε του Καλδερόν. Οι Ισπανοί και οι άλλοι δεν ήρθαν στην Ανόρθωση το 2008, αλλά το 2016 για να βρουν μιαν ομάδα που ψάχνει τα πατήματά της μέσα από συνεχόμενα ράβε-ξήλωνε.
Δυστυχώς μένουμε γι’ άλλη μια φορά να σχολιάζουμε λόγια ανθρώπων που σήμερα είναι εδώ και αύριο δε θα είναι (μεταφορικά και κυριολεκτικά), μη μπορώντας να αντιδράσουμε ουσιαστικά στη συνεχόμενη κατρακύλα λόγω κάκιστων χειρισμών και απάθειας!
