Με μια ψυχραιμότερη ανάλυση του αγώνα με τον Άρη, η Ανόρθωση σπατάλησε ένα ολόκληρο ημίχρονο να κυνηγά το σκορ χωρίς ορθολογική προσέγγιση. Στο πρώτο 45λεπτο είδαμε μια δυσκολία συνδυασμού μεταξύ των επιθετικογενών ποδοσφαιριστών, την ίδια ώρα που ο Γκιγίερμε δεν έκανε τα γνωστά ανεβάσματα και ο Ράγιος φάνηκε βραχυκυκλωμένος.
Οι διορθωτικές κινήσεις του Αντόνιο Πούτσε στην επανάληψη έφεραν από νωρίς την Ανόρθωση να παίζει τον αντίπαλο στο μισό γήπεδο ωστόσο μέχρι ο Καλό να κερδίσει το πέναλτι, πρατηρήθηκε τρομερή αδυναμία στην εκμετάλλευση στημένων φάσεων. Ράγιος και Κολούνγκα στάθηκαν αρκετές φορές πάνω από τη μπάλα αλλά λίγο οι κακές εκτελέσεις και λίγο η δυστοκία των συμποδοσφαιριστών τους, δεν έφερε το ζητούμενο.
Ακόμα και μετά το προβάδισμα στο σκορ, η Ανόρθωση έμεινε αρκετά ψηλά στον αγωνιστικό χώρο, με αποτέλεσμα ο Άρης να βρει κάποιους διαδρόμους. Εκείνη την ώρα υπήρχε το ερώτημα γιατί ο προπονητής δεν φρεσκάρει το μεσοαμυντικό χώρο αλλά με μια ματιά στον πάγκο, εύκολα αντιλαμβανόμασταν το γιατί ήταν άπραγος. Ακόμα και η είσοδος του Ρέινα ήταν μια κίνηση περισσότερο για ροκάνισμα του χρόνου, ενώ η τρίτη και τελευταία αλλαγή ήταν αναγκαστική.
