Η αλήθεια να λέγεται είναι πως οι Πούτσε και Μπενίτο δεν τυγχάνουν της απόλυτης στήριξης στα μάτια του κόσμου. Αλλά η πιο μεγάλη αλήθεια, είναι πως ευθύς εξαρχής δέχθηκαν νωρίς σκληρή και δριμεία κριτική.
Ο Πούτσε είναι ο πρώτος προπονητής στην ιστορία ίσως του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, που από την πρώτη αλλαγή του δέχθηκε γιουχαΐσματα. Όσο καλός ή κακός προπονητής και αν είναι ο Ισπανός αυτό αποτελεί μεγάλη αδικία και ποδοσφαιρικό κανιβαλισμό.
Το να ζητάμε τα κεφάλια των δύο επί πίνακι, είναι μέγα λάθος. Κάτι αντίστοιχο έγινε πέρσι και με τον Πάους και είδαμε μετά τα αποτελέσματα. Εξάλλου, όποιος άλλος έρθει τώρα τους ίδιους παίκτες θα έχει να διαχειριστεί.
Το δείγμα των τριών επίσημων παιχνιδιών δεν είναι αρκετό, εξάλλου την ίδια ομάδα αποθεώναμε πριν μία βδομάδα, την ίδια σταυρώνουμε σήμερα. Ναι, η ομάδα έχει κενά, ναι υπάρχουν ποδοσφαιριστές που δεν έπεισαν αλλά αυτό δεν είναι λόγος να τα ξηλώσουμε όλα πριν βγει ο Σεπτέμβριος. Θα είναι ακόμη μια κίνηση πανικού, που πολύ πιθανώς να μην φέρει ικανοποιητικά αποτελέσματα. Οι Πούτσε και Μπενίτο δεν έχουν άλλοθι, γνωρίζουν ότι αυτή είναι η ομάδα που έχτισαν, για αυτή θα κριθούν και προσπαθούν να βελτιώσουν την εικόνα της. Ο οποιοσδήποτε άλλος/οι, με την πρώτη στραβή θα χρησιμοποιήσει το γνωστό άλλοθι, πως δεν είναι δικό τους δημιούργημα η ομάδα.
Επιπρόσθετα κανένας άλλος στον κόσμο αυτή τη στιγμή, δεν γνωρίζει καλύτερα την ομάδα από τους δύο Ισπανούς. Με το ρόστερ να αποτελείται από 9 καθαρά δικούς τους ποδοσφαιριστές που τους γνωρίζουν καλύτερα αυτοί, οι οποιεσδήποτε βεβιασμένες και άνευ υπομονής αλλαγές, είναι άκρως ριψοκίνδυνες.
Ο Καραμπινάτος
