Τα προγραμματισμένα μέχρι σήμερα φιλικά, τελείωσαν με τον απολογισμό να είναι τραγικός.
Τέσσερα φιλικά στην Κύπρο και τρία στην Πολωνία, με την Ανόρθωση να μετρά μόνο μία νίκη και αυτή απέναντι στην ΠΑΕΕΚ που πέρσι πολέμησε για την παραμονή της στη β΄κατηγορία.
Η ομάδα έδειξε τρανταχτές αδυναμίες σε όλες τις γραμμές. Στο κέντρο της άμυνας, οι αντίπαλοι επιθετικοί το τρυπάνε με χαρακτηριστική ευκολία. Κι αν η Δόξα έμεινε στο μηδέν και ο Ερμής στο ένα, ήταν καθαρά συγκυριακά αμφότεροι χάνοντας κλασσικές ευκαιρίες.
Στη μεσαία γραμμή, η απουσία ποδοσφαιριστή που θα ενώνει τις γραμμές και θα κουβαλάει την μπάλα είναι κάτι παραπάνω από αισθητή.
Στην επίθεση, αποκτήθηκε μεν ο Καμπρέρα ο οποίος έχει το γκολ στο αίμα του, ωστόσο την περσινή χρονιά του πήρε 3 μήνες να σταρτάρει…Οπότε αν κάτι τέτοιο συμβεί και φέτος, μιας και οι συνθήκες είναι παρόμοιες, τότε τα γκολ μπροστά θα είναι με σταγονόμετρο. Πέρα τούτου, στα άκρα της επίθεσης οι ελπίδες πλέον είναι στον Καλό, που έκανε βήμα στην καριέρα του από τη Δόξα στην Ανόρθωση, με ότι αυτό συνεπάγεται από πλευράς ρίσκου.
Όλα ανεξαιρέτως τα φιλικά, ήταν με αντιπάλους μικρότερης εμβέλειας με την Ανόρθωση, να μην καταφέρνει να είναι καλύτερη, ούτε και ουσιαστική. Φιλικό με ομάδα δυνατή δεν διευθετήθηκε και ακόμη περισσότερες αδυναμίες ίσως να κρύβονται κάτω από το χαλί.
Σε δύο βδομάδες, η ομάδα αναμένεται να δώσει τον πρώτο της επίσημο αγώνα, με τη διοίκηση και το τεχνικό επιτελείο να καλούνται να κάνουν διορθωτικές κινήσεις, σε πρόσωπα, συστήματα και τακτική, ούτως ώστε η Ανόρθωση να παρουσιάσει ένα αγωνιστικό πρόσωπο αντάξιο των φιλοδοξίων και των προσδοκιών του κόσμου της.
Σίγουρα και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, μέσα από τα φιλικά βρήκαν και ορισμένα καλά στοιχεία, ωστόσο για την ώρα δεν είναι αρκετά για να επισκιάσουν τα αρνητικά. Τόσο στα θετικά, όσο και στα αρνητικά θα αναφερθούμε λεπτομερώς σε επόμενα μας ρεπορτάζ.
