Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, τα φιλικά προετοιμασίας δίνουν μια γεύση από του τι θα ακολουθήσει στις επίσημες υποχρεώσεις. Σίγουρα μια νίκη σε αγώνα πριν την έναρξη του πρωταθλήματος ούτε δίνει βαθμούς, ούτε μπορεί να μεταφραστεί σε κάτι χειροπιαστό, ωστόσο δίνει πόντους στο ψυχολογικό κομμάτι και ηρεμία στον κόσμο.
Πέρσι η Ανόρθωση πήγε τρένο σε όλα τα φιλικά προετοιμασίας, άρχισε πολύ καλά τη χρονιά αλλά στο τέλος το ταμείο έγραψε μείον. Όσο κι αν κρατούσαμε κάποια πισινή για το επίπεδο των εμφανίσεων μιας και τα τρίποντα έρχονταν, φαινόταν ότι αργά ή γρήγορα η ομάδα θα έκανε «κοιλιά» ή δε θα ήταν τόσο αποτελεσματική. Και έτσι κι έγινε με τους ιθύνοντες της Ανόρθωσης να μη εκμεταλλεύονται τη μεταγραφική περίοδο Ιανουαρίου με τα γνωστά αποτελέσματα.
Τη δεδομένη στιγμή και ενώ απέχουμε μόλις δύο εβδομάδες από την πρώτο αγώνα της χρονιάς (κι αυτό λόγω συγκυριών), η Ανόρθωση ψάχνεται για δεύτερο τερματοφύλακα, μόλις απέκτησε δεύτερο κεντρικό επιθετικό, ενώ υπάρχει λειψανδρία στη μεσαία γραμμή. Ο χρόνος πίσω δε γυρνά για καλύτερη υλοποίηση του μεταγραφικού σχεδιασμού ωστόσο πληρώνουμε και πάλι λάθη τα όποια επαναλαμβάνονται.
Η θέση του εκτελεστικού πρόεδρου πέρασε σε δεύτερη μοίρα κι έτσι η ομάδα είναι συχνά στον αυτόματο πιλότο μέχρι την επιστροφή του Χρίστου Πουλλαϊδη από το εξωτερικό. Ενός ανθρώπου που κατηγορήθηκε έντονα στο δεύτερο μισό της περσινής χρονιάς, αλλά τελικά δεν υπήρχε ανθυποψήφιός του για την προεδρία.
Με τα τωρινά δεδομένα δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την υπέρβαση για τις θέσεις που η ομάδα «καίγεται» μιας και η μεταγραφική περίοδο κλείνει στα τέλη του μήνα. Τα χρήματα από τις μεταγραφές ποδοσφαιριστών έχον βελτιώσει τη ρευστότητα της ομάδας και ένα κομμάτι αυτών θα πρέπει να επενδυθεί σε ποιοτικό ή ποιοτικούς ποδοσφαιριστές που μπορούν να δώσουν… χρώμα στη χλωμή Ανόρθωση των φιλικών.
