Με τον Αντόνιο Πούτσε να παρουσιάζεται στο κοινό στις 20 Μαϊου και τον Αλμπέρτο Μπενίτο προφανώς αρκετά πιο νωρίς, η Ανόρθωση είχε θεωρητικά τρεις μήνες ώστε να κτίσει με άνεση χρόνου την ομάδα της νέας χρονιάς. Λίγο η διοικητική αστάθεια, λίγο η μια αναβολή μετά την άλλη για την εξεύρεση ατόμων να ηγηθούν του σωματείου και της εταιρίας, λίγο η αδυναμία συνεχούς επαφής των εκλεκτών από τα κέντρα αποφάσεων, μας έχουν φέρει στο σημερινό σημείο.
Ποιο είναι αυτό;
Το να υπάρχουν ακόμα αρκετές εκκρεμότητες ως προς τον σχεδιασμό και την υλοποίηση ενός αξιόμαχου ρόστερ που θα βοηθήσει την Ανόρθωση να πετύχει τους φετινούς της στόχους. Η παραχώρηση ποδοσφαιριστών έφερε καλοδεχούμενα έσοδα ωστόσο η υπομονή για να έρθει το κατάλληλο deal, λειτούργησε ανασταλτικά στη συμπλήρωση του ρόστερ. Με άλλα λόγια, όταν ένας ποδοσφαιριστής μένει μέχρι να φύγει, πρέπει να υπάρξει και η ανάλογη διαχείριση του σχεδίου Β που απ’ ότι είδαμε ίσχυσε μόνο στην περίπτωση Εντλοβού και Καμπρέρα.
Αυτό που απορρέει τις τελευταίες ημέρες είναι ότι δεν αποκλείονται οι αποχωρήσεις ποδοσφαιριστών που η υπογραφή στα συμβόλαιά τους δεν πρόλαβε να στεγνώσει και αυτό δημιουργεί ακόμη περισσότερες ανησυχίες. Έχει αναφερθεί κατ’ επανάληψη ότι οι θέσεις των ξένων ποδοσφαιριστών έχουν συμπληρωθεί με αποτέλεσμα ο ίδιος ο προγραμματισμός να βάζει εμπόδια ως προς την αριθμητική και ποιοτική ενίσχυση της Ανόρθωσης.
