Ξεκινώντας αυτή μας την ανάλυση, να ευχηθούμε πως η ομάδα μας θα έχει μια καλή σεζόν. Χθες, όμως, μπήκαμε με το «αριστερό» στο πρωτάθλημα με την ισοπαλία κόντρα στη Νέα Σαλαμίνα.
Ο Αντόνιο Πούτσε ξεκίνησε τον αγώνα με διάταξη 4-2-3-1. Τερματοφύλακας ο Γιαν Κόπριβετς και από αριστερά προς τα δεξιά οι Γκιγιέρμε, Ερέρο, Καλντερόν και Γκάμπριελ. Στο χώρο του κέντρου κινούνταν οι Ζοάο Βίκτορ και Γιώργος Οικονομίδης, με τον Ρούμπεν Ράγιος σε ρόλο επιτελικού μέσου. Ακραίοι επιθετικοί οι Καρλίτος στα δεξιά και Ρίος Ρέινα στα αριστερά. O Ίσμαελ Γκονσάλβες ήταν στην κορυφή της επίθεσης.
Η Ανόρθωση ξεκίνησε το παιχνίδι καλύτερα, ίσως και λόγω του ενθουσιασμού του κόσμου της. Οι ποδοσφαιριστές μας στα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού είχαν την πρωτοβουλία, πίεσαν και κέρδισαν αρκετά κόρνερ. Είχαμε ως ευκαιρία την εκτέλεση φάουλ του Ράγιος που απέκρουσε ο αντίπαλος τερματοφύλακας. Στη συνέχεια και για ένα περίπου δεκάλεπτο, ο ρυθμός μας κόπασε και η Νέα Σαλαμίνα είχε δύο τεράστιες ευκαιρίες με το οριζόντιο δοκάρι του Μάατσι και το σουτ του Μακρίεφ που απέκρουσε ο Κόπριβετς. Από το διάστημα 20′ με 45′ είχαμε την πρωτοβουλία και ισορροπήσαμε στο χώρο του κέντρου. Προσπαθούσαμε, όμως, με ατομικές ενέργειες κυρίως των Ράγιος και Καρλίτος να διασπάσουμε την άμυνα του αντιπάλου. Ευκαιρίες χάθηκαν και με Ράγιος και με Καλντερόν, όμως το ημίχρονο έληξε χωρίς τέρματα.
Στο δεύτερο ημίχρονο, είδαμε μια μέτρια απόδοση. Μια «φλύαρη» κατοχή μπάλας χωρίς να απειλούμε ιδιαίτερα την αντίπαλη εστία. Σε αυτό το διάστημα δεν είδαμε κάποια εσωτερική αλλαγή, με τους παίκτες και την αρχική διάταξη να μένουν ως έχουν. Αυτό άλλαξε στο 65′. Εκεί είχαμε την μοναδική παρέμβαση από τον πάγκο με την είσοδο του Πελέ αντί του Καρλίτος. Ο Πορτογάλος μέσος πήρε θέση στον χώρο του κέντρου ως επιτελικός μέσος, με τον Ρούμπεν Ράγιος να παίρνει θέση στο δεξί επιθετικό άκρο. Απειλές προς την αντίπαλη εστία ήταν το απίθανο γυριστό σουτ του Ράγιος στο 68′ και την εκτέλεση φάουλ του Πελέ λίγο πάνω από τα δοκάρια στις καθυστερήσεις του παιχνιδιού.
Η απόδοση της ομάδας, όπως προ είπαμε, κυμάνθηκε σε μέτρια επίπεδα. Φάνηκε η έλλειψη ομοιογένειας στην μεσοαμυντική γραμμή και χρειάζεται να γίνει πάρα πολλή δουλειά σε αυτό το κομμάτι. Στο επιθετικό κομμάτι, υπάρχει φανερή έλλειψη ποιότητας και εναλλακτικών λύσεων. Ένας Καμπρέρα, δυστυχώς, δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη από μόνος του. Εκεί, χρειαζόμαστε, άμεσα, βασικό ακραίο επιθετικό που να “πατά” περιοχή και να σκοράρει. Επίσης, χρειαζόμαστε ένα παίκτη στο χώρο του κέντρου, με τον Νιγηριανό διεθνή αμυντικό μέσο Αμπντουλάχι Σιεχού να βρίσκεται προ των πυλών του “Αντώνης Παπαδόπουλος”.
Θετικά σημάδια που θα κρατήσουμε είναι η απόδοση των “παλιών”, κατά πρώτο λόγο. Κόπριβετς, Γκάμπριελ και Πελέ είχαν πολύ θετική απόδοση. Ο Ρούμπεν Ράγιος στο επίσημο εντός έδρας ντεμπούτο του ήταν ο κινητήριος “μοχλός” της ομάδας. Ο Οικονομίδης έτρεξε πολύ και κάλυψε πολλούς χώρους. Ο Ερέρο, επίσης θετικός. Ο Καρλίτος προσπάθησε αρκετά, αλλά πολλές ενέργειες του έμειναν ημιτελείς.
Στον αντίποδα, αρνητικός ήταν ο Χοσέ Αντόνιο Ρίος Ρέινα. Προσπαθούσε μεν, αλλά δεν του έβγαινε τίποτα. Με αρκετά αβίαστα λάθη οι Καλντερόν και Γκιγιέρμε, ενώ ο Ζοάο Βίκτορ κινήθηκε στη μετριότητα. Ο Γκονσάλβες μπροστά ήταν απελπιστικά μόνος χωρίς πολλές βοήθειες από τους γύρω του.
Συμπερασματικά, η ομάδα “φωνάζει” για ποιοτική και ποσοτική ενίσχυση πριν να είναι πολύ αργά. Αν δεν γίνει αυτή, ίσως να έρθουν και χειρότερες μέρες στο μέλλον…
The Blue Godfather
