Φοίβος Βραχίμης… Ένας ζωντανός θρύλος για την Ανόρθωση, ένας παλαίμαχος όσος του ποδοσφαίρου στο όνομα του οποίου πίνουν νερό οι φίλοι της ομάδας. Και όχι άδικα. Ο Φοίβος είναι ένας από τους παίκτες – συνδετικούς κρίκους της ομάδας που έπαιζε στο ΓΣΕ στα τελευταία χρόνια προ της εισβολής και ακολούθως ήταν από τους συντελεστές της μάχης για επιβίωση που έδωσε η «Κυρία» στην προσφυγιά.
Μιλάμε για τον πρώτο σκόρερ όλων των εποχών της Ανόρθωσης, (τιμήθηκε πρόσφατα από το σωματείο) τον αέρινο επιθετικό που τα έβαζε μόνος εναντίον κάθε άμυνας και παρότι δεν κέρδισε παρά μόνο ένα κύπελλο, έγραψε το όνομα του με «χρυσά γράμματα» στην ιστορία του συλλόγου και θεωρείται ήδη εξέχουσα μορφή. Στο ρετρό που ακολουθεί παρουσιάζουμε τον μεγάλο κανονιέρη Φοίβο Βραχίμη… Ο Φοίβος γεννήθηκε στις 18 Μάίου 1953 στην Κώμα Γιαλού Καρπασίας. Μεγάλωσε όμως στην Αμμόχωστο και το ποδόσφαιρο τον κέρδισε από μικρό. Βλέπετε ο ένας θείος του αγωνιζόταν στην Ανόρθωση και ο άλλος στην δεύτερη ομάδα της Αμμοχώστου, τη Ν. Σαλαμίνα. Από πιτσιρικάς όπου τον έβρισκες κλοτσούσε μια μπάλα και στο Γυμνάσιο διέκρινε το ατόφιο ταλέντο του αείμνηστος Πανικός Ιακώβου. Του συνέστησε να εγγράφει στην Ανόρθωση, πράγμα που έκανε και το 1967 ξεκίνησε να παίζει στα τσικό. Με το ταλέντο που κουβαλούσε όμως σε ένα χρόνο βρέθηκε στη β’ ομάδα της Ανόρθωσης. Δυο χρόνια πριν το τραγικό 1974, δηλαδή το 1972 , πήρε εντολή να κάνει προετοιμασία με την α’ ομάδα. Το όνειρό του να βρεθεί δίπλα από το ίνδαλμά του, τον Αντωνάκη Κκαφά, πήρε σάρκα και οστά… Στην καλοκαιρινή προετοιμασία η Ανόρθωση συμμετείχε στο τουρνουά του ΑΣΙΑ στη Λύση. Πήρε φανέλα βασικού στο φιλικό με τον Παναθηναϊκό, στο οποίο η Ανόρθωση έχασε μεν 3-2, αλλά ο Φοίβος πραγματοποίησε πολύ καλή εμφάνιση, με αποτέλεσμα από εκείνη τη μέρα να καθιερωθεί στην ομάδα. Το 1973 έδειξαν ενδιαφέρον για τον Φοίβο η αγγλική Ντέρμπι Κάουντι και η ΑΕΚ Αθηνών. Ξεκίνησαν επαφές και μακροχρόνιες συζητήσεις, τόσο με τον ίδιο, όσο και την ομάδα, αλλά ήλθαν τα τραγικά γεγονότα
του 1974 να κόψουν σαν μαχαίρι τα όποια όνειρα του Φοίβου, αλλά και να ξεριζώσουν από την πατρώα γη, την Αμμόχωστο και το ΓΣΕ, την Ανόρθωση.
ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ
Η ομάδα βρέθηκε στην προσφυγιά. Τραγωδία, πόνος, δυστυχία στο νησί και διασκορπισμός σε κάθε μέρος της ελεύθερης Κύπρου για τους Ανορθωσιάτες παίκτες και οπαδούς. Η ομάδα όμως έπρεπε να κρατηθεί, να μαζέψει τα κομμάτια της και να δώσει τη μάχη. Ο Φοίβος βρέθηκε με την οικογένειά του στη Λεμεσό και συνέχισε να είναι στρατιώτης.
Υπό φοβερά αντίξοες συνθήκες, με δανεικές φανέλες και πηγαίνοντας από γήπεδο σε γήπεδο σε όλη την ελεύθερη Κύπρο, η Ανόρθωση συνέχισε να κρατά τη σημαία ψηλά.
Και ένα χρόνο μετά την εισβολή, (1975) κέρδισε το κύπελλο κερδίζοντας 3-2 την Ένωση στον τελικό του ΓΣΠ. Ο Φοίβος πέτυχε ένα από τα γκολ με πέναλτι. Είναι ο μοναδικός τίτλος που κατέκτησε και, όπως έχει δηλώσει, αυτό το κύπελλο έδωσε τη δύναμη και το κουράγιο στην ομάδα να συνεχίσει…
Η ΔΟΚΙΜΗ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ
Στο τέλος της περιόδου 1977-78 αναδεικνύεται δεύτερος σκόρερ στο πρωτάθλημα με 19 γκολ.
Η πολύ καλή χρονιά που πραγματοποίησε, κίνησε το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού, ο οποίος ζήτησε να τον δοκιμάσει. Έμεινε ένα μήνα στην Αθήνα και ενώ στις προπονήσεις πήγαινε καλά, στα τρία φιλικά που πήρε μέρος δεν είχε καλή απόδοση, είτε γιατί τον έβαλαν σε λάθος θέση, είτε γιατί δεν τον «πήγαιναν» οι συμπαίκτες του. Απορρίφθηκε και τότε τον ζήτησε η Καβάλα. Ο ίδιος όμως δεν ήθελε να πάει σε αυτή την ομάδα και επέστρεψε για να συνεχίσει στην Ανόρθωση.
Ο ΑΡΧΗΓΟΣ…
Το 1984, μετά τη αποχώρηση του Στέφανου Λυσάνδρου από την ενεργό δράση, ανέλαβε την αρχηγία της Ανόρθωσης. Δυο χρόνια αργότερα, το 1986, σε ηλικία 33 μόλις χρόνων αναγκάζεται να κρεμάσει τα παπούτσια, εξαιτίας ενός τραυματισμού που ήθελε συχνά ξεκούραση κι όχι πολλά παιχνίδια. Ο Φοίβος όμως ήθελε να παίζει, το ίδιο κι ο κόσμος και η διοίκηση γι’ αυτό και αποφάσισε να αποχωρήσει. Σταμάτησε την μπάλα σε μια περίοδο που ήταν στην κορύφωση της καριέρας του. Μάλιστα, λίγο πριν τον είχε ζητήσει ο Άρης Θεσσαλονίκης, αλλά και πάλι δεν προχώρησε η μετεγγραφή. Κι ένα παράπονο που έχει ως τώρα ο Φοίβος είναι πως δεν μπόρεσε να πάει να παίξει στο εξωτερικό… Ήταν ποδοσφαιριστής με φινέτσα. φαντασία, ταχύτητα και προπαντός απρόβλεπτος. Έτρεχε ανάλαφρα και ξέφευγε με ευκολία από τους αμυντικούς, είχε ξεπέταγμα και κοφτή ντρίμπλα και μυριζόταν το γκολ. Στα χρόνια που έπαιξε η Ανόρθωση δεν είχε φτιάξει τη μεγάλη ομάδα που θα κυνηγούσε πρωταθλήματα, με εξαίρεση ίσως μια χρονιά, το 1982. Έδινε προσοχή κυρίως στην άμυνα και είχε μπροστά το Φοίβο, ο οποίος κατάφερνε να σημειώνει εντυπωσιακά γκολ και να δίνει νίκες και βαθμούς στο σύλλογο.
ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ
Αγωνίστηκε βέβαια και στην εθνική ομάδα από το 1977 ως το 1982 μετρώντας 25 συμμετοχές και οκτώ γκολ. Αξέχαστο θα μείνει το τέρμα που πέτυχε σε βάρος του φημισμένου τερματοφύλακα του Βελγίου Ζιαν Μαρί Πφαφ το 1981, με το οποίο είχε ισοφαρίσει 2-2 με πανέξυπνο πλασέ. Δυστυχώς όμως οι Βέλγοι στο τέλος πήραν τη νίκη 3-2, ενώ το άλλο γκολ της Κύπρου πέτυχε άλλος ένας μεγάλος άσος της Ανόρθωσης, ο Στέφανος. 153 ΓΚΟΛ ΜΕ ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΕΣ Ο Φοίβος πέτυχε 144 γκολ με τη φανέλα της Ανόρθωσης στην 14χρονη καριέρα του και 153 συνολικά. Σημείωσε 122 γκολ σε 343 συμμετοχές στο πρωτάθλημα, 21 γκολ σε 50 συμμετοχές στο κύπελλο και ένα σε μία συμμετοχή σε ευρωπαϊκό αγώνα της Ανόρθωσης.
Επίσης πέτυχε 8 γκολ με τη φανέλα της Εθνικής Ανδρών σε 25 συμμετοχές ενώ αγωνίστηκε και στην Εθνική Ελπίδων μια φορά όταν και σκόραρε. Με την πλούσια προσφορά του στην ομάδα, τα πανέμορφα τέρματα του, το ήθος και την αξία του, λατρεύτηκε όσο λίγοι από τον κόσμο της Ανόρθωσης, της οποίας φορούσε τη φανέλα με το Νο10. Κι όχι μόνο αυτό αλλά κέρδισε και το σεβασμό του φίλαθλου κοινού της Κύπρου. Αρκετοί λένε ότι ο Φοίβος γεννήθηκε σε λάθος εποχή… Ο μεγάλος γκολτζής όμως πρέπει να νιώθει ιδιαίτερα περήφανος γιατί ξεχώρισε σε δύσκολους, χαλεπούς καιρούς, σε καιρούς που έδινε μάχη επιβίωσης η Ανόρθωση. Η μοίρα τον έταξε να υπηρετήσει την ομάδα εκείνη την περίοδο. Και το έκανε με απόλυτη επιτυχία. Γι’ αυτό και κέρδισε μόνιμη θέση στις καρδιές των φίλων και οπαδών της Ανόρθωσης!…
Πηγή: Anorthosis Empire τεύχος Απριλίου – Μαίου 2015
