Κορυφαία στιγμή η Τραπεζούντα όντας κάτι πολύ ξεχωριστό, δηλώνει ο Χρήστος Μαραγκός με δηλώσεις του στο ραδιόφωνο του Supersport FM, με το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέαρς.
Διαβάστε αναλυτικά τα όσα δήλωσε ο Μαραγκός
Το σκεπτικό της απόφασης
«Είναι μια από τις πιο δύσκολες αποφάσεις που μπορεί να πάρει ένας ποδοσφαιριστής, γιατί λέμε πως ο ποδοσφαιριστής πεθαίνει δύο φορές, η μία όταν σταματάει το ποδόσφαιρο. Είναι μια πολύ δύσκολη απόφαση, που αναγκάζεται ένας ποδοσφαιριστής να την πάρει, είτε στα 33, είτε τα 34, είτε τα 37. Το θέμα είναι το μετά. Περνάς τις πιο δύσκολες μέρες και στιγμές της ζωής σου, επειδή έχεις όλα όσα ξέρετε πως απολαμβάνουν οι ποδοσφαιριστές και μετά είσαι στο σκοτάδι.
Ευτυχώς για εμένα άρχισα να κλείνω σιγά σιγά ένα κύκλο, ανοίγοντας όμως και κάποιο άλλο και έτσι η επόμενη μέρα με βρίσκει γεμάτο και μπορώ να μπω σε νέες προκλήσεις. Μου δίνουν αυτά που θέλω για να αισθανθώ κοντά στο ποδόσφαιρο. Όποιος αναπολεί το παρελθόν και μένει πίσω, δεν μπορεί να αξιοποιήσει αυτά που έχει μπροστά του. Είναι κάτι που φρόντισα να το κάνω με τον καλύτερο τρόπο».
Αν ήταν προετοιμασμένος για αυτό
«Ναι, όπως είπα το γνώριζα πως θα σταματήσω κάποια στιγμή, έκανα και κάτι άλλο και δεν υπήρχε περίπτωση να τελειώσω χωρίς να έχω κάτι να κάνω».
Για το τι κρατά από την καριέρα του:
«Αυτό που κρατώ σίγουρα, είναι πως όταν τελειώνει ένας κύκλος, κρατάς το πιο σημαντικό για να μπορείς να εξελίσσεσαι. Κάποια πράγματα που έπαθες, που έζησες ή κάποια λάθη που έκανες για να μάθεις. Το πιο σημαντικό είναι να βελτιώνεσαι μέσα από τα λάθη σου.
Θεωρώ πως ο χώρος του ποδόσφαιρου μου έδωσε πολλά, ένας χώρος με πολλές συγκινήσεις, ένας χώρος περίεργος, δύσκολος μπορώ να πω, αλλά που τον έζησα πάρα πολλά χρονιά. Πέρασα και μεγάλες στιγμές και δύσκολες στιγμές, συνεργάστηκα με πολύ κόσμο από διάφορες θέσεις και το τέλος με βρίσκει γεμάτο».
Για την καλύτερη και χειρότερη του στιγμή:
«Εντάξει, χειρότερη μου στιγμή ήταν με το που ξεκινούσα, διότι είχα την ευκαιρία να κάνω το βήμα παραπάνω, είχα ένα σοβαρό τραυματισμό στα 19 μου χρόνια, που με άφησε αρκετά πίσω. Εντούτοις τα κατάφερα, παρ’ όλο που ήμουν ψηλά και έπεσα κατάφερα να σηκωθώ, πήρα κάποιους τίτλους και είχα και κάποιες διακρίσεις. Κορυφαία στιγμή η νίκη της ομάδας μου απέναντι στην Τραπεζούντα που πήραμε μάλιστα και την πρόκριση. Εύχομαι σε οπουδήποτε ποδοσφαιριστή να το ζήσει γιατί είναι όντως κάτι ξεχωριστό».
Για το τι κρατά
«Έφυγα σαν φίλος από όλες τις ομάδες, γι’ αυτό διατηρώ επαφές και σχέσεις από το πιο ψηλό μέχρι το πιο χαμηλό επίπεδο. Από τους προέδρους, τους παίκτες μέχρι και τους ανθρώπους που βρίσκονται στα αποδυτήρια».
Για το τι θα ήθελε να βελτιώσει:
«Θεωρώ πως το κυπριακό ποδόσφαιρο αυτή την στιγμή αιμορραγεί, είναι πληγωμένο, αφού υπάρχουν άτομα σε καίριες θέσεις, που δεν γνωρίζουν ιδιαίτερα το αντικείμενο και παίρνουν αποφάσεις. Το κυπριακό ποδόσφαιρο μπορεί να εξελιχθεί, έφτασε σε ψηλά επίπεδα, το επιστρέψαμε όμως ξανά πίσω».
Για το τι πρέπει να γίνει:
«Το πιο σημαντικό είναι να μπουν τα κατάλληλα άτομα στις θέσεις που πρέπει».
Για την Ανόρθωση:
«Λόγω της αρμοδιότητα που έχω μέχρι στιγμής θα ήθελα να αποφύγω να απαντήσω. Αυτή την ερώτηση θα σας την απαντούσα αν γινόμουν εκτελεστικός πρόεδρος, στο τι θα μπορούσα να αλλάξω στην ομάδα».
