Το χθεσινό αποτέλεσμα του κυπέλλου φούτσαλ δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με μισόλογα αφού βάση της γενικότερης προσπάθειας της φετινής χρονιάς και των δηλώσεων των ιθυνόντων του τμήματος, η απώλεια θεωρείται αποτυχία. Βέβαια ντροπή δεν είναι να παραδεχθείς ότι απέτυχες, αλλά να βρεις δικαιολογίες για να ωραιοποιήσεις καταστάσεις και κάτι τέτοιο δεν ταιριάζει στα παιδιά που ασχολούνται με το τμήμα εντός και εκτός παρκέ. Άλλωστε είναι πρώτα οι ίδιοι που είδαν τις θυσίες τους να μην ανταμείβονται για δεύτερη σερί χρονιά με κάτι χειροπιαστό, όπως ένα τίτλο.
Στο χθεσινό αγώνα η Ανόρθωση αδικήθηκε αλλά αδίκησε και τον εαυτό της. Το ποιους είχαμε απέναντί μας γνωρίζαμε πολύ καλά. Την ομάδα που πρέπει να αποκαθηλώσουμε για να βγούμε ψηλά και την ομάδα που έχει στήριξη με αθέμιτα μέσα. Άλλωστε όποιος είδε έστω και ένα λεπτό από το χθεσινό τελικό, θα είδε από τη μια τις επαφές να δίνονται φάουλ και τις λαβές να αφήνονται ατιμώρητες.
Ωστόσο από τη στιγμή που κερδίζεις δύο πέναλτι και βλέπεις τον αντίπαλο να χάνει με αποβολή την καλύτερή του μονάδα, οφείλεις να το εκμεταλλευτείς. Το πρώτο πέναλτι 8 δευτερόλεπτα πριν το τέλος του ημιχρόνου δεν έγινε 2-1, ενώ στο δίλεπτο με παίκτη παραπάνω χάθηκε τουλάχιστον μια ευκαιρία σε κενή εστία.
Στο δε αμυντικό κομμάτι, δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι τα πέντε από τα έξι γκολ ήρθαν με πανομοιότυπο τρόπο και τον αντίπαλο να σκοράρει σχεδόν σε κενή εστία. Αυτήν την ευκολία στο γκολ δεν την είχαμε, αλλά το να είσαι μάγκας και να ισοφαρίζεις τέσσερις φορές και σχεδόν άμεσα, οφείλεις να το μετατρέψεις σε κάτι ουσιαστικό.
Με τον τρόπο που εξελίχθηκε ο αγώνας στο τελευταίο τρίλεπτο και μετά την ισοφάριση του Έλι σε 5-5, αυτήν τη στιγμή θα μπορούσαμε να γράφουμε άλλα πράγματα. Άλλωστε το γκολ που έκρινε τον αγώνα ήρθε σε κόντρα επίθεση όταν η δική μας ομάδα έβγαινε σε κόντρα επίθεση.
Αυτό όμως που μπορεί να γραφτεί είτε η Ανόρθωση κατακτούσε, είτε όχι το τρόπαιο, είναι ότι οφείλει στο μέλλον να πάρει περισσότερα πράγματα από τους ντόπιους φουτσαλιστές και να βρει τη συνταγή ως Ανόρθωση να κάνει αυτό που (προσπαθεί να) κάνει σε όλα τα αθλήματα. Να νικά και τους διαιτητές!
