Ανορθωσιάτισσες και Ανορθωσιάτες μου σας χαιρετώ. Πλην ενός ποδοσφαιρικού θαύματος, η ομάδα κατάφερε, είναι μεγάλο κατόρθωμα, να μείνει για τρίτη συνεχόμενη χρόνια εκτός Ευρώπης.
Πριν πάμε στα ποδοσφαιρικά όμως κάτι επί προσωπικού: Δέχομαι να μου πείτε τα πάντα, κριτική, διαφωνίες, συμφωνίες όλα μέσα είναι. Με τίποτε όμως δε δέχομαι να με πει κανείς στημένο και πως ότι γράφουμε δε το γράφουμε για το καλό της ομάδας αλλά γιατί έχουμε συμφέροντα. Αν υπάρχουν στημένοι, να ψάξετε να τους βρείτε αλλού όχι εδώ.
Στα δικά μας τώρα. Παίζαμε με μια ΑΕΚ με μισή ομάδα και έναν Απόλλωνα με 5-6 βασικούς εκτός. Απολογισμός ένας βαθμός. Έχουν στερέψει και τα λόγια πλέον για αυτή την κατάντια που όμοια δεν έχουμε ζήσει εδώ και πολλά χρόνια. Ο Χρίστος Πουλλαΐδης είναι στο τιμόνι του σωματείου εδώ και μια τριετία και της ποδοσφαιρικής εταιρείας για δυο χρόνια. Μετρά μια έκτη και δυο πέμπτες θέσεις. Αυτή είναι η ιστορία που γράφει στην ομάδα μας. Θα απαντήσει με πολλά και διάφορα για το οικονομικό και πως πέτυχε πολλά σε αυτό το κομμάτι.
Όμως ακόμα και το οικονομικό έχει διπλή ανάγνωση. Η ομάδα αυτή κόστισε 2.3εκ ευρώ και δεν πέτυχε τίποτα. Ο απολογισμός της είναι ένα απόλυτο μηδενικό. Αν δεν μας προβληματίσει αυτό, τότε όσα πάθουμε και στη συνέχεια θα μας αξίζουν.
Πιο ποδοσφαιρικά, να θυμίσω απλά τι γράφαμε εδώ από την πρώτη κιόλας αγωνιστική. Πως το βασικό για φέτος ήταν να μην αππωθούμε και να παραμείνουμε προσγειωμένοι στην περσινή συνταγή. Προσθέταμε δε πως η φετινή ομάδα δεν ήταν για τίτλο, όχι τόσο βάση ποιότητας των παικτών αλλά στο κομμάτι του να ξέρουν από πρωταθληρισμό, άρα έπρεπε ο πήχης να μπει εκεί που θα μπορούσαμε να τον υπερβούμε. Δυστυχώς, όσο και να έβγαλε η γλώσσα μας μαλλιά, αππωθήκαμε και μάλιστα με τρόπο ακατανόητο.
Από τη μια ζητήσαμε πρωτάθλημα και από την άλλη φέραμε Μανζορό γιατί μόνο αυτός δεχόταν να έρθει με τα λεφτά που δίναμε! Τα κάναμε μαντάρα γιατί χάθηκε εντελώς ο προσανατολισμός μας. Τώρα το γιατί βρεθήκαμε να ξεφτιλιζόμαστε εντελώς στη δεύτερη φάση, κρύβεται στο γεγονός πως όταν ο όλος οργανισμός σε μια ομάδα φαίνεται ασόβαρος, αρκετοί παίκτες χάνουν τη συγκέντρωση και αρχίζουν να σκέφτονται πού θα παίζουν του χρόνου.
Εμάς σαν οπαδούς αυτή η κατάσταση μας αγανακτεί. Αν δεν αρχίσει να αγανακτεί και τους ιθύνοντες, πολύ δύσκολα θα ξαναδούμε την Ανόρθωση όπως τη θέλουμε.
Υ.Γ.: Τα παιδιά του φούτσαλ τα έδωσαν όλα αν και έπαιζαν ουσιαστικά εκτός έδρας. Συνεχίστε την προσπάθεια που κάνετε και οι χαρές θα έρθουν. Όταν το προσπαθείς με όλη σου την ψυχή, είναι πάντα θέμα χρόνου.
BLUE CHAMPION
