Εκεί που όλα έδειχναν την προηγούμενη βδομάδα, πως ο Μαραγκός θα αναλάμβανε καθήκοντα εκτελεστικού προέδρου, τελικά αυτό δεν συνέβη και οι διαπραγματεύσεις των δύο ανδρών οδηγήθηκαν σε ναυάγιο.
Ο Μαραγκός σε καμία περίπτωση δεν έδειξε και δεν ήταν διατεθειμένος, να δουλέψει δίχως να πάρει τις διαβεβαιώσεις που ο ίδιος επιθυμούσε και τα εχέγγυα που έκρινε πως χρειαζόταν προκειμένου να επαναφέρει την Ανόρθωση στις επιτυχίες.
Και από τη στιγμή που ο μεγαλομέτοχος Χρήστος Πουλλαίδης, δεν ήταν αποφασισμένος να του τα παρέχει και να αφαιρέσει αρμοδιότητες και άποψη από τον ίδιο, τότε το ναυάγιο ήταν απλά θέμα χρόνου. Εξάλλου, δεν είναι και το πιο εύκολο να πάρεις την απόφαση να πληρώνεις και να μην έχεις άποψη για τον τρόπο που θα διοικείται και θα στελεχώνεται η εταιρεία που είσαι μεγαλομέτοχος.
Από την άλλη, δεν είναι εύκολο να αρνείσαι πρόταση για να αναλάβεις πρόεδρος στην Ανόρθωση. Και αυτό αποτελεί μαγκιά του Μαραγκού, μπορούσε κάλλιστα να αποδεχθεί τους όρους που του προτάθηκαν, να βγει μπροστά με ένα καλό συμβόλαιο και να πολεμήσει για το καλύτερο και ότι βγει.
Δεν γνωρίζω τους όρους στο συμβόλαιο, αλλά ούτε και που σκάλωσε η προδιαγραφόμενη συμφωνία. Αν έχει σημασία αυτό ή όχι, θα φανεί μέσα στο χρόνο. Γιατί ήδη άρχισαν να ακούγονται πολλά και διάφορα, για τον σκοτεινό ρόλο του παλαί ποτέ δεξιού χεριού του προέδρου, αλλά για την ώρα δεν ξέρω αν διαδραμάτισε ρόλο στις διαπραγματεύσεις και πως, οπότε κρατάω μια πισινή.
Εκείνο που πλέον προβληματίζει και πρέπει να παρθεί οριστική απόφαση και να γίνουν κινήσεις, είναι η επόμενη μέρα.
Το ημερολόγιο δείχνει 12 του Απρίλη και απομένουν μόλις πέντε παιχνίδια. Εάν θα ακολουθηθεί το μοντέλο του τεχνικού διευθυντή και του εκτελεστικού προέδρου, ήδη έχει χαθεί σημαντικός χρόνος. Μιας και οποιοσδήποτε τεχνικός διευθυντής, πρέπει να δει την ομάδα από κοντά, σε αξιόλογα και δυνατά παιχνίδια, να αξιολογήσει τους ποδοσφαιριστές και να αρχίσει να κτίζει την Ανόρθωση της επόμενης χρονιάς.
Φυσικά, κατ’ εμένα δεν πρέπει να αποκλειστεί και το γεγονός να εγκαταλειφθεί το μοντέλο του τεχνικού διευθυντή, μιας και οι δύο επιλογές που έγιναν μέχρι στιγμής, δεν άντεξαν στο χρόνο και ούτε ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες του Χρήστου Πουλλαίδη.
Ο Καραμπινάτος
