Σίγουρα θαύματα δεν γίνονται στο ποδόσφαιρο και ούτε η Ανόρθωση έγινε υπερομάδα από τη μια μέρα στην άλλη, αυτό είναι κάτι το δεδομένο.
Επιπρόσθετα ας μην ξεχνάμε, πως απέναντι μας είχαμε την πιο αδιάφορη ομάδα του πρωταθλήματος και την πιο αδύναμη του πρώτου γκρουπ, οπότε ασφαλή συμπεράσματα δεν μπορούν να εξαχθούν σε καμία περίπτωση.
Ωστόσο, εκείνο που κρατάμε από το παιχνίδι του Σαββάτου, είναι πως επιτέλους μετά από καιρό, η ομάδα απέκτησε αγωνιστικό πλάνο και στόχο μέσα στο γήπεδο. Οι ποδοσφαιριστές ήταν πειθαρχημένοι στο περισσότερο μέρος του παιχνιδιού, η ομάδα έβγαζε χαρακτήρα και έβλεπες θέληση και από τους 11 που αγωνιζόταν. Στοιχεία που είχαν λείψει επί ημερών Μιλίνκοβιτς. Θαύματα δεν γίνονται στο ποδόσφαιρο, ούτε ξέρουμε την έκβαση των επόμενων αγώνων, αλλά το μόνο σίγουρο μετά την εμφάνιση του Σαββάτου επέστρεψε η ελπίδα για κάτι καλύτερο.
Τώρα το παιχνίδι με τον ΑΠΟΕΛ, είναι ένας ακόμη τελικός. Αποστολή δύσκολη, μιας και η ομάδα της Λευκωσίας καίγεται για βαθμούς αλλά την ίδια θέληση και πάθος έχει και η Ανόρθωση. Και μέσα στο Αντώνης Παπαδόπουλος, δεν επιτρέπεται και δεν υπάρχει δικαίωμα για οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα εκτός τη νίκη.
