Σίγουρα η νίκη απέναντι στη Νέα Σαλαμίνα, έφερε μια νότα αισιοδοξίας στις τάξεις της ομάδας. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, πως ήταν η πρώτη νίκη μετά από 3 συνεχόμενες ήττες και η πρώτη εκτός έδρας από τα μέσα Ιανουαρίου, οπότε και επιβληθήκαμε της ΑΟΑΝ.
Ωστόσο, δεν κερδίσαμε καμία υπερομάδα, αντιθέτως κερδίσαμε την αδιάφορη Νέα Σαλαμίνα, που λίγο έλειψε να μας κάνει τη ζημιά, δίχως να παρουσιάσει κάτι αξιόλογο στον αγωνιστικό χώρο.
Ο Νεόφυτος Λάρκου εντόπισε αδυναμίες και πρέπει να τις διορθώσει, γιατί άλλο Νέα Σαλαμίνα και άλλο ΑΠΟΕΛ.
Το κέντρο της άμυνας άφησε εκτεθειμένο τον Κόπριβετς 2-3 φορές, η μεσαία γραμμή δεν είχε καθαρό μυαλό, ο Μαρτίνες ήθελε πολύ το γκολ και το κυνήγησε ωστόσο εις βάρος της ομάδας, μιας και είχε καλύτερες προϋποθέσεις για να πασάρει. Ο Μανζορό έπαιρνε την μπάλα και είχε το μυαλό του προς την ατομική προσπάθεια και την κατά μέτωπο επίθεση. Ο Αβραάμ αν και καλά, αποχώρησε από το γήπεδο μερικά λεπτά πριν γίνει η αλλαγή, αφήνοντας δίχως προφανή λόγο την ομάδα να αγωνίζεται με ποδοσφαιριστή λιγότερο. Ο Ζοάο αν και αγωνίστηκε ως box-to-box μέσος, οι επιλογές του στο δεύτερο μισό γήπεδο έπρεπε να ήταν καλύτερες και πιο ουσιαστικές.
Τα πιο πάνω είναι μερικά από τα λάθη που πρέπει να εστιάσει την προσοχή του και να διορθώσει ο Λάρκου. Σίγουρα αλάνθαστα παιχνίδια δεν γίνονται, αλλά όσο λιγότερα λάθη κάνεις, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να κερδίσεις.
