Στην Ανόρθωση τα τελευταία χρόνια μάθαμε να πρωτοτυπούμε, δεν είναι ανάγκη ότι αυτό συμβαίνει πάντοτε προς την καλή πλευρά αλλά έτσι γίνεται…
Το σημερινό open house, ήταν ακόμη μια καινοτόμα πινελιά.
Όσες φορές βγήκε να μιλήσει ο Χρήστος Πουλλαΐδης δεν θα ρίξει ποτέ τους συνεργάτες του, έτσι λειτουργεί έτσι ενεργεί.
Ο αισιόδοξος θα περίμενε σήμερα, πως θα ακούγαμε για mea culpa, αυτοκριτική και μια νότα αισιοδοξίας. Να βγει η Ανόρθωση πιο δυνατή. Ωστόσο ρεαλιστικά δεν μπορούσε να γίνει τίποτα και δεν έγινε.
Αυτή η τακτική του γκάλοπ, των δεξαμενών σκέψης και των συναθροίσεων, λειτουργεί θετικά μόνο όταν τα πράματα πάνε ρολόι σε διαφορετικές περιπτώσεις είναι χάσιμο χρόνου. Και σήμερα ήταν χάσιμο χρόνου, ο κόσμος που ήταν εκεί ήθελε να ακούσει την αυτοκριτική του προέδρου, να παραδεχθεί τα λάθη, να τα αναλύσει και να μιλήσει για την επόμενη μέρα. Να βγει και να πει για τους συνεργάτες του, ότι έκαναν εγκληματικά λάθη και μετά τη δική του ανάληψη της ευθύνης να πει και για τους συνεργάτες του.
Το κλίμα ήταν στραβό και είναι στραβό. Η αρνητική ψυχολογία μας έχει κυριεύσει όλους και όχι άδικα, με αυτά που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα. Για να γύριζε το κλίμα, θα έπρεπε ο πρόεδρος να παρεκκλίνει των γραμμών που ακολουθεί στα χρόνια ενασχόλησης του με την Ανόρθωση. Κάτι τέτοιο δεν έγινε και έτσι το κλίμα για την ώρα στράβωσε ακόμη περισσότερο.
Όσο ο πρόεδρος θα βάζει τα χέρια του στο Ευαγγέλιο για τον Φραγκέσκο, άλλο τόσο θα βράζει ο κόσμος, μιας και ο συγκεκριμένος παράγοντας αποτελεί κόκκινο πανί για την πλειοψηφία του κόσμου, οργανωμένους και μη. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβει, τόσο το καλύτερο για τον ίδιο και για τη ψυχική μας ηρεμία.
Ο Καραμπινάτος
