Όχι και με την καλύτερη ψυχολογία, με τη λέξη ενέργεια στο παιχνίδι να αγνοείται εδώ και εβδομάδες, αλλά και με απουσίες, η Ανόρθωση ετοιμάστηκε για το ματς με την ΑΕΚ.
Ένα παιχνίδι, στο οποίο η ομάδα θα κατέβει χωρίς τον τιμωρημένο Μούρα που στα τελευταία παιχνίδια έσπασε τα κοντέρ με τα χιλιόμετρα που έτρεξε, αλλά και με τον Μανζορό, που ποιος ξέρει πότε θα παίξει, με τεράστιο βαθμολογικό ενδιαφέρον στο οποίο ο Φοίνικας «καίγεται» για το διπλό.
Το τρίποντο στο Γ.Σ.Ζ. είναι το μοναδικό αποτέλεσμα με το οποίο η ομάδα μπορεί να εξιλεώσει παίκτες και κόσμο, μετά από τα χάλια των τελευταίων εβδομάδων, ειδικά μετά τον αγώνα κυπέλου απέναντι σε μια ομάδα με 2.000 κόσμο στα καλύτερα της, και που δεν έχει τίποτα σπουδαίο να επιδείξει στην ιστορία της.
Θα μου πει κάποιος: Το πιστεύεις αυτό που γράφεις, με βάση την εικόνα της ομάδας; Με βάση το γεγονός ότι η Ανόρθωση σέρνετε; Με το χέρι στην καρδιά, εύκολα θα πω, όχι! Όταν οι ίδιοι οι παίκτες περπατάνε και νομίζουν ότι ήρθαν στην Ανόρθωση για τουρισμό, τότε δύσκολα το πιστεύεις.
Σε μια έδρα που ακόμη και τις καλές εποχές η Ανόρθωση δυσκολευόταν απίστευτα, φαίνεται βουνό να πάρει αποτέλεσμα τη δεδομένη χρονική στιγμή. Όμως η ομάδα είναι με την πλάτη στον τοίχο, άπαντες γνωρίζουν τη σημασία της αναμέτρησης, το ποδόσφαιρο είναι ένα σπορ που εύκολα μπορούν να έρθουν τα πάνω κάτω, και φυσικά υπάρχει το δόγμα: ένδεκα εμείς … ένδεκα αυτοί!
Η Ανόρθωση καλείται να πολεμήσει σαν να παίζεται η ιστορία της, σαν να παίζεται η ύπαρξή της. Όπως ήρθαν τα πράγματα είναι το μεγάλο παιχνίδι της χρονιάς. Οι ακριβοπληρωμένοι (και πληρωμένοι στην ώρα τους ) παίκτες του Πάους, να δώσουν ότι έχουν και δεν έχουν. Αυτό περιμένω να δω και όχι μια ομάδα που κατεβαίνει στο Γ.Σ.Ζ. για αγροτουρισμό.
Τα υπόλοιπα το βράδυ της Κυριακής, με την ελπίδα να πεθαίνει πάντα τελευταία.
Fire Phoenix
