Σίγουρα η απογοήτευση είναι μεγάλη, όταν σε ένα παιχνίδι έξι πόντων η ομάδα δεν καταφέρνει να παρουσιαστεί όπως έπρεπε στο γήπεδο, τότε ο προβληματισμός και η κατήφεια δεν μπορούν να μην κτυπούν κόκκινο.
Ας πάρουμε τα πράματα από την αρχή, για την κατάσταση και την νοοτροπία που επικρατεί γύρω από την Ανόρθωση.
Η προετοιμασία για πολλούς ποδοσφαιριστές, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για να μπορεί ένας ποδοσφαιριστής να βγάλει τη χρονιά, να παίξει το μέγιστο των δυνατοτήτων του και να μείνει μακριά από τραυματισμούς. Αν δεν αποτελούσε άλλωστε, καμία ομάδα δεν θα έκανε μεταγραφές τον Ιούλιο και θα τις άφηνε προς το τέλος να γλυτώσει και κανένα μηνιάτικο. Στην Ανόρθωση όμως, αυτή την παράμετρο δεν την λαμβάνουμε σοβαρά. Για να μιλάμε με στοιχεία, ο Μαρτίνες ήρθε στην ομάδα 3 μέρες πριν την πρεμιέρα και μετά την πάροδο της 2ης αγωνιστικής ήρθαν οι Ορλάντι, Πελέ και Κουλούρης. Αν σε αυτούς προστεθεί και ο Κάλβο που λόγω τραυματισμού δεν ακολούθησε ολοκληρωμένο πρόγραμμα προετοιμασίας, τότε γίνεται αντιληπτό πως 4 από τους βασικούς ποδοσφαιριστές της ομάδας, ενδεχομένως και οι πιο ποιοτικοί δεν έκαναν σωστή προετοιμασία.
Το πρωτάθλημα ξεκίνησε, με τα αποτελέσματα να είναι θετικά και οι εμφανίσεις να μην πείθουν. Από τις αρχές Νοεμβρίου ήταν γνωστό πως η ομάδα θα κινείτο για την απόκτηση αριστερού ακραίου επιθετικού και τερματοφύλακα και στην πορεία οτιδήποτε άλλο προκύψει. Και αυτό πρόκυψε, ο τραυματισμός του Ζοάο, σε συνδυασμό με την κακή χρονιά που διανύει ο Χόλγκερσον έφερε την ανάγκη για απόκτηση ενός κεντρικού αμυντικού. Στην πορεία προέκυψε και το ενδιαφέρον της Ταραγόνας για τον Αμπουρτζάνια, με την ανάγκη για απόκτηση ποδοσφαιριστή στη μεσαία γραμμή να γίνεται επιτακτική, μιας και ο νεαρός Γεωργιανός αριθμούσε αρκετές συμμετοχές, ενίοτε ως βασικός και άλλοτε ως αλλαγή.
Πρώτος στόχος ο Καλό, το όνομα του είδε το φως της δημοσιότητας από τον Δεκέμβρη, ωστόσο οι διαπραγματεύσεις επί διαπραγματεύσεων δεν οδήγησαν πουθενά. Στις πρώτες μέρες του Γεννάρη, επιβεβαιώνεται το ενδιαφέρον για Σουμαχόρο αλλά μέχρι εκεί, οι διαπραγματεύσεις οδήγησαν σε ναυάγιο. Αντί αυτού η Ανόρθωση προχωρά σε απόκτηση του Γκονσάλβες, ενός ποδοσφαιριστή αγαπημένου στον κόσμο αλλά φάνηκε ξεκάθαρα πως δεν ήταν σε θέση να βοηθήσει και δεν είναι επιλογή προπονητή. Γιατί αν ήταν, στα 5 παιχνίδια που είναι στον πάγκο – Απόλλωνας, ΑΕΚ, Ερμής, Πάφος, ΑΕΚ – θα έπαιρνε κάτι περισσότερο από 15 λεπτά στα πόδια του. Επιπρόσθετα στη θέση του φορ, η Ανόρθωση έχει επιλογές αφού πέραν του Εντλοβού είναι ο Κουλούρης, αλλά στη θέση μπορεί να δώσει λύσεις και ο Μακρής.
Οι μέρες περνούν, ωστόσο άσπρος καπνός δεν βγαίνει, αποτέλεσμα να μας βρει η τελευταία βδομάδα του Γεννάρη και να ψάχνουμε για ποδοσφαιριστές. Τελικά, προχωράμε στην απόκτηση του Μανζορό, που είναι δεξιοπόδαρος, παίζει σε 3 θέσεις αλλά δεν παίζει αριστερός ακραίος επιθετικός, που ήταν η πρώτη επιλογή. Στο παιχνίδι με την Πάφο, μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, ωστόσο ο Πάους προτίμησε τον Αβραάμ, δείχνοντας ξεκάθαρα πως δεν πρόκειται για δική του επιλογή. Γιατί ο Ολλανδός στο διάστημα παρουσίας του στο νησί, έδειξε πως στηρίζει τις επιλογές του. Πέρσι τον Ίσμα τον έβαλε με το καλημέρα, το ίδιο συνέβη και με τον Χόλγκερσον, ενώ και το καλοκαίρι τον Μαρτίνες τον πήρε από το αεροπλάνο στην ενδεκάδα.
Τέλος έρχεται το κάζο με τον Πίντο, η οικονομική στενότητα σε συνδυασμό με την έλλειψη ξεκάθαρου πλάνου, οδήγησαν στο απόλυτο μεταγραφικό κάζο. Ο Πίντο ήταν διαθέσιμος να έρθει στο νησί απλά είχε την τιμή του, εμείς μπήκαμε στο αγαπημένο κομμάτι μας σε περίοδο μεταγραφική που δεν είναι άλλο από τη διαπραγμάτευση. Διαπραγματεύσεις επί διαπραγματεύσεων μας βρήκε η Δευτέρα που ήταν η τελευταία μέρα της μεταγραφικής. Κάπου εκεί προέκυψε και το όνομα του Ολλανδού Μπρήβελντ, ένας ποδοσφαιριστής ο οποίος ήταν εξάρι αντί οκτάρι που ζητούσε η τεχνική ηγεσία. Ο Ολλανδός ήταν σε καλύτερη τιμή, αλλά ακόμα δεν είχε αποφασιστεί αν θα προχωρούσαμε ή όχι σε μεταγραφή. Αυτό έγινε το βράδυ, ο Μπρήβελντ είχε ήδη συμφωνήσει με την Άσκολι και εμείς τρέχαμε να διαπραγματευτούμε με τον Πίντο, η συμφωνία έκλεισε, ωστόσο τα χαρτιά δεν κατατέθηκαν έγκαιρα και κάπου εκεί η ομάδα έμεινε αποδυναμωμένη.
Στην ουσία ψάχναμε αριστερό ακραίο επιθετικό, μέσο, κεντρικό αμυντικό και τερματοφύλακα και εμείς αποκτήσαμε επιθετικό, επιτελικό που μπορεί να αγωνιστεί στο δεξί άκρο και τερματοφύλακα. Ούτε ο πιο αχάπαρος ποδοσφαιρικά προπονητής, δεν θα άλλαζε τόσο πολύ το μεταγραφικό του πλάνο. Αναπόφευκτα κινηθήκαμε όσο πιο οικονομικά γίνεται, με την πεποίθηση πως θα γινόταν η δουλειά μας. Αλλά το ποδόσφαιρο δεν είναι έτσι, δεν είναι ένα πρότζεκτ που απλά το τελειώνεις, έχει ανταγωνισμό μέσα, κόσμο και αντίπαλους, δεν παίζεις μόνος.
Τα λάθη έγιναν είναι δεδομένο πλέον και δεν χρειάζεται ούτε και διδακτορικό στο ποδόσφαιρο για να τα καταλάβεις. Αυτό όμως που πρέπει να γίνει, για να μπορέσει επιτέλους αυτή η ομάδα να χτιστεί σε σωστές και γερές βάσεις, με πλάνο για το σήμερα, το αύριο και το μεθαύριο, είναι όσοι πήραν αυτές τις αποφάσεις να μην εμπλακούν ξανά με τις μεταγραφές και στο ποδοσφαιρικό κομμάτι. Για αυτή τη δουλειά υπήρχε τεχνικός διευθυντής με παραστάσεις στο πιο ψηλό επίπεδο, υπάρχει και προπονητής. Τόσο απλά και τόσο ωραία, γιατί πάντα σε όλους τους τομείς η ημιμάθεια είναι κατά πολύ χειρότερη από την αμάθεια.
