Συνέντευξη στην ιστοσελίδα της Σλοβενίας, ekipa24.si , μίλησε ο Σλοβένος τερματοφύλακας της Ανόρθωσης, Γιαν Κόπριβετς.
Ο Σλοβένος ήταν ιδιαίτερα λαλίστατος, καθώς στη συνέντευξη του είπε πολλά… μεταξύ άλλων για την Ανόρθωση, το ποδόσφαιρο, τις συνθήκες ζωής στην Κύπρο, για το παρόν του αλλά και για το μέλλον του. Δεν κρύφτηκε και οροθέτησε τους στόχους της Ανόρθωσης πρώτα για έξοδο στην Ευρώπη και μετά για τίτλο, ενώ αποκάλυψε πως αρχικά δεν ήταν ιδιαίτερα ζεστός να έρθει στο νησί μας, ωστόσο τον έπεισε το πλάνο της Ανόρθωσης και ο Μπράνκο Ίλλιτς ο οποίος πέρασε απο την ομάδα μας την περίοδο 2012-2013 και σήμερα βρίσκεται στους ομίλους του Τσάμπιονς Λίγκ υπο της οδηγίες του Στάνιμιρ Στόϊλοφ.
Απομονώσαμε τις απαντήσεις του Κόπριβετς στα πιο καυτά θέματα και σας τις παρουσιάζουμε.
Για το πως συνέχισε την καριέρα του στην Κύπρο:
«Στο τέλος της χρονιάς είχα πολλές προτάσεις μαζί και από την Κύπρο. Για να είμαι ειλικρινής αρχικά αρνήθηκα, επειδή ήθελα να μείνω στην Ιταλία. Μετά μιλήσαμε λίγο, μου παρουσιάσαν το πλάνο για το μέλλον κάτι που με έπεισε. Επικοινώνησα με τον Μπράνκο Ίλιτς, ο οποίος στο παρελθόν αγωνίστηκε στην Ανόρθωση. Μου είπε αρκετά καλά παράματα και όταν έφθασα στο νησί πείστηκα με αυτό. Κοιτάζοντας πίσω, πιστεύω ήταν μια πάρα πολύ καλή απόφαση».
Για το επίπεδο του ποδοσφαίρου
«Πριν έρθω στην Κύπρο, αισθανόμουν πως το δεν ηταν καλό το επίπεδο του παιχνιδιού, ωστόσο τώρα αντιλήφθηκα πως είχα λάθος. Μπορώ να πω πως οι πρώτες ομάδες στην Κύπρο, μπορούν να ανταγωνιστούν τους πρώτους στη δεύτερη κατηγορία της Ιταλίας και θα πάλευαν για τη διαβάθμιση στο καμπιονάτο. Κάτι που επιβεβαίωσαν και οι μάνατζερς μου, οι οποίοι ήρθαν πρόσφατα και είδαν παιχνίδια του πρωταθλήματος. Αυτό δεν σημαίνει πως έκανα πισωγύρισμα στην καριέρα μου, έμεινα στο ίδιο επίπεδο. Δυστυχώς η ποιότητα του ποδοσφαίρου στη δεύτερη κατηγορία της Ιταλίας πέφτει. Επίσης οι δημοσιογράφοι, όλη μέρα μιλάνε για το ποδόσφαιρο σαν πως και είναι το μοναδικό πράμα στον κόσμο, το οποίο μερικές φορές είναι κακό».
«Από τον καιρό που έφυγα από την Ιταλία, άρχισα να βλέπω διαφορετικά το ποδόσφαιρο και είναι κάτι που με ευχαριστεί. Στην Ιταλία, όταν είχαμε μπροστά μας ένα σημαντικό παιχνίδι, για δύο μέρες ήμασταν κλεισμένοι σε ξενοδοχείο, ενώ στην Κύπρο κοιμόμαστε στο σπίτι μας κάτι το οποίο είναι προτιμότερο».
Για τη ζωή στην Κύπρο
«Στη Λάρνακα είμαστε δίπλα από τη θάλασσα και ο τρόπος που ζουν είναι πολύ βολικός για μένα. Το χειμώνα η πόλη είναι περίπου 90 χιλιάδες κόσμο, ενώ το καλοκαίρι αυξάνεται σημαντικά λόγω του τουρισμού. Είμαι 40 λεπτά μακριά από τη Λεμεσό, μια καλύτερη και μεγαλύτερη πόλη από τη Λάρνακα, όμως υπάρχει κομφούζιο και κυκλοφοριακή συμφόρηση. Με το κορίτσι μου, ζούμε έξω από τη Λάρνακα, ένα ήσυχο μέρος που μας χαλαρώνει και μας ευχαριστεί».
Για την Ανόρθωση
«Έχει κατακτήσει 13 πρωταθλήματα. Ωστόσο πάει καιρός να κερδίσει κάτι, εφτά χρόνια έχουν περάσει. Το πλάνο λέει να επιστρέψει η ομάδα στην Ευρώπη και ακολούθως να κάνουμε βήμα-βήμα προς τα εμπρός. Όσο για την οργάνωση της ομάδας, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα. Στο πρπονητικό, έχουμε σάουνα, γυμναστήριο και μασάζ, είμαι αρκετά ευχαριστημένος».
Για την απόδοση του
«Την προηγούμενη χρονιά, ήταν εδώ ένας τερματοφύλακας από την Άντερλεχτ, ο οποίος είχε πολύ καλή χρονιά. Όταν ήρθα, όλοι ήταν επιφυλακτικοί, κάτι το οποίο ήταν απόλυτα φυσιολογικό καθώς κανένας δεν με ήξερε. Τώρα με τα παιχνίδια να περνουν, πήρα ένα κομμάτι από την επιτυχία της ομάδας (γέλια), η ομάδα πάντοτε είναι καλύτερα να δουλεύει μαζι, κάτι το οποίο γίνεται και όλα είναι εντάξει».
Την τελευταία χρονιά η Ανόρθωση ήρθε 5η, ποιος ο στόχος για φέτος:
«Πριν 10 μέρες παίξαμε με τον πρωτοπόρο ΑΠΟΕΛ στο σπίτι του και τον κερδίσαμε, αυτή ήταν η πρώτη του ήττα στο πρωτάθλημα μετά από έξι μήνες. Είμαστε κοντά στη κορυφή. Η βασική επιδίωξη είναι η Ευρώπη, ακολούθως θα δούμε τι θα συμβεί. Η κανονική διάρκεια της χρονιάς, τελειώνει το Μάρτη και μετά θα αναμετρηθούμε με όλους τους πρώτους δύο φορές. Θέλουμε να είμαστε όσο πιο κοντά γίνεται και να δώσουμε τη μάχη μας για τον τίτλο».
Για το ποδόσφαιρο στην Κύπρο
«Είναι πολύ διαδεδομένο όπως το φούτσαλ και η καλαθόσφαιρα. Το γήπεδο μας χωράει 11 χιλιάδες κόσμο, και είναι μισογεμάτο κάθε παιχνίδι».
Για τον Μπράνκο Ίλιτς
«Είχε μια καλή χρονιά εδώ όπως έμαθα και του φώναζαν και μπράβο μπράβο, αρκετοί με ρωτούν που είναι τώρα».
Για την επικοινωνία, εάν αντιμετωπίσε προβλήματα
«Όχι, όλοι μιλούν Αγγλικά. Γενικά, δεν είχα πρόβλημα επικοινωνίας».
Για τη Λάρνακα
«Αυτή τη στιγμή, έχουμε 25 βαθμούς κελσίου. Η Λάρνακα δεν είναι μεγάλη πόλη και έτσι τα πάντα είναι πολύ κοντά μεταξύ τους».
Για το που διαμένει…
«Είμαι μαζί με το κορίτσι μου στην Ορόκλινη, έχουμε και ένα σκύλο… έτσι ενοικιάσαμε σπίτι, γιατί στα διαμερίσματα δεν μπορείς να έχει ζώα. Είμαι 7 λεπτά από το προπονητικό κέντρο και 10 από το κέντρο της πόλης».
Για τους Κύπριους και τη Σλοβενία
«Οι πιο πολλοί συχνα τη συγχύζουν με τη Σλοβακία, αλλά εκεί όπου παίζουν Σλοβένοι είναι διαφορετικά. Μια φορά ήμουν σε κατάστημα και με ρώτησαν από που είμαι, τους ειπα από τη Σλοβενία και άρχισαν να φωνάζουν Κιρμ Κιρμ. Τότε καταλάβεις πως είναι φίλοι της Ομόνοιας».
Για τις πληγές της Ανόρθωση από τη προσφυγιά:
«Στη Λάρνακα ζουν πολλοί πρόσφυγες από την Αμμόχωστο. Οι Τούρκοι έδιωξαν αρκετό κόσμο το 74′ έτσι και οι απογόνοι αυτών που ήρθαν στη Λάρνακα είναι με την Ανόρθωση και η ομάδα έχει πολλούς οπαδούς. Αν τη συγκρίνουμε με την ΑΕΚ, η οποία είναι ομάδα της Λάρνακας, έχουμε πολύ περισσότερο κόσμο».
Για τις καυτές έδρες που επισκέφτηκε
«Απέναντι σε Ομόνοια και ΑΠΟΕΛ στη Λευκωσία, αλλά και στη Λεμεσό. Οι οπαδοί εδώ έχουν μια Ελληνοβαλκανική κουλτούρα».
Αν υπάρχει εγκληματικότητα
«Τίποτα, δεν είχα καμία εμπειρία. Είναι ήρεμη η ζωή. Αισθάνομαι πως αν μου πέσουν 10 ευρώ από την τσέπη, κάποιος θα έρθει να μου τα δώσει άμεσα πίσω εάν το δει. Για να καταλάβετε την κουλτουρα τους, ήμασταν σε εστιατόριο και παραγγείλαμε ρύζι, μετά από 10 λεπτά ήρθε το γκαρσόνι και μας είπε δεν είχε ρύζι, έτσι παραγγείλαμε μακαρόνια. Στο τέλος δεν πληρώσαμε τίποτα, επειδή δεν είχαν ρύζι και δεν μας το είπαν αρχικά».
Για τη οικονομική κρίση, εάν υπάρχουν άστεγοι και ζητιάνοι
«Υπάρχουν πάντα 3-4 ζητιάνοι, πάντα σταθεροί. Στην Ιταλία ήταν πολύ περισσότεροι. Δεν ξέρω όμως τι συμβαίνει στη Λευκωσία. Πριν μερικά είχαν μεγάλο οικονομικό κτύπημα, όμως σιγά σιγά βρίσκουν τα πόδια τους. Για μένα, τώρα ζουν σαν βασιλιάδες, δεν μπορώ να φανταστώ πως ζούσαν πριν την κρίση».
