Μια ιδιαίτερη επέτειος είχαμε προχθές 9 Δεκεμβρίου, καθώς πριν 7 χρόνια το 2008, στη φλεγόμενη λόγω της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου Αθήνα, η Ανόρθωση έχανε από τον ΠΑΟ με 1-0 και εγκατέλειπε το ευρωπαϊκό ταξίδι που είχε ξεκινήσει ένα καλοκαιρινό απόγευμα του Ιούλη κόντρα στην Πιούνικ Αρμενίας. Ένα ταξίδι που έφτασε μέχρι τα αστέρια, όντας η πρώτη κυπριακή ομάδα που πέρασε σε ομίλους διασυλλογικής διοργάνωσης, με μια σαφέστατα πιο δύσκολη διαδικασία.
Κατά την αποχώρηση από τον ΟΑΚΑ, η απογοήτευση ήταν τεράστια και η κατάσταση εσωστρέφειας είχε αρχίσει. Στο μετρό, ο προβληματισμός, η απογοήτευση αλλά και η αγωνία για το αύριο ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπά όλων. Ήδη οι δηλώσεις του τότε προπονητή Κετσπάγια, ήταν μια προαγγελία ενός καυτού Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου και μια νέας αρχής στην Ανόρθωση.
Διοικητικό συμβούλιο χωρισμένο στα δύο, με τη λασπολογία εκατέρωθεν να δίνει και να παίρνει. Προπονητής που είχε φανατικούς φίλους αλλά και ορκισμένους εχθρούς, με μια ομάδα έμπειρη μεν ωστόσο ήταν γερασμένη. Πρόσωπα που ήταν ανεπιθύμητα. Κόσμος περήφανος αλλά συνάμα φοβισμένος για το αύριο. Η τεράστια επιτυχία ήθελε διαχείριση και όλα έδειχναν πως είχαμε αποτύχει. Και η ιστορία μας έδειξε πως ναι αποτύχαμε. Φανήκαμε ανίκανοι να διαχειριστούμε την επιτυχία, τόσο αυτοί που μας διοίκησαν όσο και εμείς ως κόσμος. Και αυτή την ανικανότητα μας την πληρώναμε εδώ και 7 χρόνια, με την εσωστρέφεια να δίνει και να παίρνει.
Ένας – ένας πετάχτηκαν από το καράβι, μπορεί να μην ήρθε η κάθαρση που χρόνια ζητούσαμε, ήρθε όμως η ηρεμία. Ήρθε μπροστά ο Χρήστος Πουλλαΐδης, άνθρωπος άφθαρτος, οικονομικά εύρωστος και με κύρος αλλά και με όραμα για να πετύχει. Αυτό που ήθελε και ζητούσε η Ανόρθωση. Όραμα και στόχους σε βάσεις στερεές.
Πλέον 7 χρόνια μετά, στείλαμε την εσωστρέφεια στο διάολο. Είμαστε γεμάτοι ελπίδα και έχουμε δικαίωμα στο όνειρο για καλύτερες μέρες. Αν φέτος είναι η χρονιά μας, δεν το ξέρουμε. Θα το μάθουμε τον Μάη. Το μόνο σίγουρο, είναι πως η ομάδα δουλεύει σε ένα σωστό πλάνο με γερές βάσεις, με στόχο τη διάκριση αλλά και την οικονομική εξυγίανση. Να μείνουμε προσγειωμένοι, να συνεχιστεί η σκληρή δουλειά, να μην παρεκκλίνουμε από το πλάνο και τα πάντα θα έρθουν.
