Είναι πασιφανές ότι μια από τις ελλείψεις της φετινής ομάδας είναι η απουσία ακραίου επιθετικού που να έχει την ικανότητα και την ταχύτητα να διεμβολίζει και να δίνει την τελική πάσα στον επιθετικό για να την μετουσιώσει σε γκολ ή και ακόμη να τελειώσει τη φάση ο ίδιος.
Αναζητήσαμε την συνεισφορά που είχε η Ανόρθωση από τα «πλάγια» στα πρώτα 16 παιχνίδια στα οποία η ομάδα σημείωσε συνολικά 29 γκολ υπέρ και διαπιστώσαμε ότι από αυτά, τα 10 προήλθαν από ενέργειες που έγιναν από τα πλάγια.
Αν αυτό το στατιστικό αφορούσε ποδοσφαιριστές είτε από το ένα άκρο είτε από το άλλο δεν θα ήταν άσχημο αν και θα έχρηζε βελτίωσης. Το ανησυχητικό και αυτό που πρέπει να βελτιωθεί πάραυτα από τον Αντρέ Πάους είναι το γεγονός από αυτά τα 10 γκολ τα 4 ήρθαν από τον επιτελικό μέσο Μαρτίνες (στα παιχνίδια με ΑΕΛ, Δόξα, Ερμή και Πάφο) ο οποίος μετακινήθηκε στιγμιαία σε κάποιο από τα δυο άκρα για να ενισχύσει τις ανάγκες της ομάδας να βγάλει την επίθεση από εκεί.
Επί της ουσίας, η Ανόρθωση επωφελήθηκε με 6 γκολ που προήλθαν από τα άκρα σε σύνολο 16 αγώνων… στατιστικό όχι και τόσο καλό από μια ομάδα με πρωταγωνιστικές βλέψεις. Τα 6 αυτά γκολ προήλθαν από τα πόδια των Νούχου (Σαλαμίνα εκτός), Αβραάμ (Εθνικό), Ορλάντι (Ερμή), Μακρή (ΑΕΚ) και δυο από τον Κάλβο (Άρη/ Πάφο εκτός) με τους δυο από αυτούς Νούχου και Μακρή να είναι αριστερό μπακ και επιθετικός αντίστοιχα.
Πρέπει λοιπόν να γίνει η ορθότερη επιλογή για τον ποδοσφαιριστή που θα επιλεγεί στα άκρα ο οποίος θα απαλύνει σημαντικά το πρόβλημα που υπάρχει φέτος μιας και ο Κάλβο ακόμη να φθάσει στα περσινά επίπεδα, ο Ορλάντι χάνεται σε εκείνη τη θέση και ο Μακρής είναι κατά συνθήκη ακραίος ποδοσφαιριστής.
