Ο Πάους για πρώτη φορά φέτος, επέλεξε να ξεκινήσει με το 4-4-2, σύστημα το οποίο και χρησιμοποίησε σε χρονικά διαστήματα, στα παιχνίδια με την ΑΕΚ και τη Δόξα.
Μια επιλογή που αφενός έφερνε στην ίδια ενδεκάδα τον Εντλοβού και τον Κουλούρη, αφετέρου στερούσε την ευχέρεια να αλλάξει το σύστημα εάν στράβωνε το παιχνίδι, όπως είχε κάνει σε παλαιότερα παιχνίδια. Πάντως ο κόουτς δεν πρέπει να αισθάνεται δικαιωμένος για την αλλαγή αυτή, με την ομάδα να είναι ξεκομμένη στα δύο, τον Μαρτίνες απομωνομένο στα άκρα και τον Εντλοβού να κρύβεται πίσω από τους αμυντικούς του Άρη και τη μεσαία γραμμή να μην μπορεί να κουβαλήσει μπάλα μπροστά.
Τα κενά διαστήματα έκαναν και πάλι την εμφάνιση τους, η Ανόρθωση μπήκε πολύ δυνατά στο παιχνίδι, έχοντας 3 τελικές προσπάθειες που συνοδεύτηκε από 1 τέρμα πριν καν συμπληρωθεί το τέταρτο. Και κάπου εκεί έσβησαν οι μηχανές, για το επόμενο διάστημα δεν κρατήσαμε μπάλα και η ισοφάριση έγινε στην πρώτη ουσιαστικά επίθεση του Άρη. Η αντίδραση μετά το τέρμα του Άρη, δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή, κάτι που οδήγησε τις δύο ομάδες στα αποδυτήρια με το ισόπαλο αποτέλεσμα.
Παρά ταύτα στο ημίχρονο, η Ανόρθωση δεν προχώρησε σε καμία αλλαγή και συνέχισε όπως τελείωσε, τόσο στη διάταξη όσο και στα πρόσωπα. Η ομάδα ήταν καλύτερη, πιο ζωηρή, άσκησε πίεση και επιδίωξε το τέρμα.
Οι επιλογές που ήρθαν από τον πάγκο, δικαίωσαν τον Αντρέ Πάους. Ο Πελέ που μπήκε στη θέση του Αμπουρτζάνια, έδωσε άλλη πνοή στην ομάδα. Μακράν πιο δημιουργικός από τον Γεωργιανό αλλά και πιο επικίνδυνος έξω από την περιοχή. Δικαιωμένος μπορεί να αισθάνεται και με την αλλαγή του Αβραάμ, καθώς ήταν φανερό μέσα στο παιχνίδι, πως ο Κάλβο από αριστερά με ανάποδο πόδι, δεν ήταν καθόλου επικίνδυνος, ενώ ούτε βοήθειες λάμβανε από τον Σβέχλεν.
Η νίκη ήρθε έστω και δύσκολα και αυτό είναι που μετρά περισσότερο, εξάλλου όλοι γνωρίζαμε πως το παιχνίδι είναι επικίνδυνο, κατά πρώτο ήταν ένα τεστ χαρακτήρα για την Ανόρθωση, για να ανταποκριθεί μετά από ένα διπό στο ΓΣΠ ενώ και ο Άρης είναι ένα συμπαγές και αξιόμαχο σύνολο, που κάθε άλλο παρά εύκολο είναι να τον κερδίσεις. Η ομάδα δείχνει να έχει χαρακτήρα και κερδίζει, κάτι που δεν το είχε πέρσι με ανάλογες εμφανίσεις.
Συμπερασματικά, ο προπονητής επιβράβευσε τους 10 -εκτός από τον τραυματία Λαίφη- που πήραν τη νίκη στο ΓΣΠ, δίνοντας τους εκ νέου φανέλα βασικού, σε μια άλλη διάταξη σε ένα παιχνίδι με διαφορετικές συνθήκες. Δεν μπορούμε να πούμε όμως, πως του βγήκε το παιχνίδι, ωστόσο κατάφερε με την ποιότητα που έχει στον πάγκο, να πάρει τη δεύτερη συνεχόμενη νίκη και να πιάσει την ΑΕΚ στην κορυφή.
